Το πρωί έρχεται όλο και πιο γρήγορα όσο προχωράει ο Άυγουστος και ιδιαίτερα μετά το αναποδογύρισμα της κλεψύδρας η οποία έχει χιλιάδες τόνους άμμου στο επάνω της μέρος. Οι τρίτες με την λαϊκή αγορά γίνονται πιο βαρετές αλλά και πιο ενδιαφέρουσες ταυτόχρονα. Μπορεί από την μία να ακούς για καρπούζια έξω από το κατάστημα και να βλέπεις όλες τις παραλλαγές της Ελληνίδας άνω των εβδομήντα αλλά επίσης πολλοί πλανόδιοι πωλητές μπαίνουν στο μαγαζί και νοστιμίζουν κάπως την μέρα. Με το που ανοίξαμε και πριν παίξει σαν εγερτήριο ο εταιρικός ύμνος – ένα τραγούδι του Ξαρχάκου με πρόχειρα βαλμένους στίχους του Έζρα Πάουντ, τραγουδισμένο από τον Γιώργο Λεμπέση – ήδη είχε μπει στο κατάστημα ένας τύπος που είχε δώδεκα κοτόπουλα διαφόρων χρωμάτων σε ένα τετράγωνο κλουβί και ισχυριζόταν ότι θα φέρει ψημένο σε μία ώρα όποιο από αυτά θέλουμε, και αν θέλουμε κοτόσουπα θα αργούσε άλλη μισή ώρα. Του είπα ότι μόλις είχε φύγει ένας συνάδελφος του με ένα πρόβατο που μας υποσχέθηκε ότι σε δώδεκα λεπτά θα το είχε αρμέξει και θα έφερνε τυρόπιτα κουρού με το γάλα του και ήταν πιο ταιριαστή επιλογή για πρωί και αν ήθελε να πέρναγε το μεσημέρι με δύο γουρούνια για να διαλέξουμε ποιο από τα δύο θα γίνει μπριζόλες. Χαμογέλασε και ήδη περιμένω κάποιον συνάδελφο τους με ένα μοσχάρι με λουρί για να φάω υγιεινό μεσημεριανό φιλέτο ακούγοντας για άλλη μια φορά το Πρακτορείο στα αγγλικά με άλλους στίχους και σε εκτέλεση του Γιώργου Τσαλίκη που κυριαρχούν τα ντραμς και το κλαρίνο. Πάντως η μέρα προχωράει πιο εύκολα από ό,τι περίμενα, γενικά και ειδικά, έστω χωρίς φρέσκα αυγά και τραχανά ημέρας.