Άλλο ένα πρωινό μας επισκέφτηκε και μόλις έφτασα από τα μυστικά βουνά και χωριά της Βοιωτίας άρχισα να προσπαθώ να απενεργοποιήσω τον εντελώς σύνθετο συναγερμό με την αναγνώριση φωνής του Γρηγόρη Μπιθικώτση σήμερα, τον οποίο έπρεπε να μιμηθώ άψογα και να τραγουδήσω στα Αραβικά το “Απρίλη μου” σε τέμπο 2-13 για να μην ορμήσει το τελώνιο που κρύβεται στο υπόγειο και κατασπαράσσει όποιον προσπαθεί να διαρρήξει το κατάστημα. Τα κατάφερα στο τέλος και πριν μπει οποιοσδήποτε από τους συναδέλφους στο γραφείο άκουσα τον Αφρικανό να μου φωνάζει και πήγα στο γραφείο του όπου μου έδωσε σαφείς εντολές σε σφραγισμένο φάκελο για προμήθειες από γειτονική κάβα. Κλείδωσα ξανά αλλά χωρίς συναγερμό και μεταφέρθηκα στην κάβα όπου άνοιξα τον φάκελο και άρχισα να ψωνίζω. Άρχισα με 4 μπουκάλια Beefeater και τρία ακριβά Rioja και ακολούθησαν δύο Johnie Walker Blue Label και μία βότκα Wysowa 55 ετών, πορτοκαλάδες από την Λιβαδειά και φιστίκια Αιγίνης. Ο κατάλογος είχε την φωτογραφία ενός περίεργου κονιάκ με την εικόνα ενός Κόνδορα της Αριζόνα και δύο κουτιά μαγειρικής σόδας με πακοτίνια και πατατάκια Cheetos και πολλά εμφιαλωμένα νερά Τζουμελέκας από την κάτω Αχαγιά και δύο κούτες μαγευτικά Υάς Συνέχιζα να ψωνίζω όταν ο υπάλληλος της κάβας με ρώτησε αν έχω λεφτά για όλα αυτά και αν κάνω φάρσα, και συνειδητοποίησα ότι ο Αφρικανός μου είχε δώσει μόνο μια τρομακτική του φωτογραφία. Χωρίς να απαντήσω στον υπάλληλο συγκέντρωσα όλα τα ψώνια και έδωσα την φωτογραφία. Ο υπάλληλος έδειξε να τα χάνει και πήρε αμέσως τηλέφωνο κάπου και αφού μίλησε για λίγο επέστρεψε με μια φωτογραφία του Αφρικανού διευθυντή να χαμογελάει και αφού έβαλε τα πράγματα σε σακούλες μου είπε καλημέρα. Δεν ξέρω ακόμα τι ακριβώς έγινε αλλά τα πράγματα ζύγιζαν περίπου 60 κιλά και έβαλα τον υπάλληλο που έδειχνε τρομαγμένος να τα κουβαλήσει μέχρι το κατάστημα. Λογικά κάποια μυστική συμφωνία υπάρχει μεταξύ κάβας και καταστήματος, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να κάνω τον χαμάλη στα στενά της λαμπρής Κολιάτσου. Θα πειθόμουν μόνο με τρόμο, αλλά ευτυχώς προλαβαίνουν και τρομάζουν άλλοι πριν από εμένα. Σε κάθε περίπτωση η μέρα που αρχίζει με πακοτίνια σπάνια εξελίσσεται στραβά.