Δεν έχει ξημερώσει, είναι σχεδόν πέντε και σας γράφω αυτό το γράμμα που μοιάζει με κείμενο “Τζακ” αλλά το ονομάζω γράμμα διότι κοιμήθηκα από τα νωρίς, κατά τις 10.58 και δεν είδα την προσπάθεια της Εθνικής στο αγαπημένο μας μουντιάλ. Η νύστα είναι μερικές φορές ανίκητη στην μάχη, κι αυτή ήταν μία από τις φορές. Ονειρεύτηκα ότι ο Λάγιος Ντέταρι πάσαρε στον Τζιοβάνι από 60 μέτρα και αυτός με ένα ψηλοκρεμαστό τακουνάκι έβαλε το πρώτο γκολ της εθνικής, αλλά αμέσως μετά ο Ζάετς κέρδισε πέναλτι που εκτέλεσε ο Φούνες και ήδη πριν το πρώτο εικοσάλεπτο προηγούμασταν 2-0. Οι Ιβοριανοί ισορρόπησαν μέχρι το 25 αλλά αμέσως μετά ο Τζόρτζεβιτς από αριστερά σέντραρε στον προελαύνοντα τροπαιοφόρο Μπεντ Κρίνστενσεν που έσπασε με μικρή κεφαλιά στον Σισσέ που έκανε το 3-0 περίπου στο 30. Ήδη στο 35 ο Όλεγκ Προτάσοφ είχε κάνει με τρομακτική ενέργεια το 4-0 στο 40 και πριν κλείσει το ημίχρονο Ο Ριβάλντο είχε κάνει το 5-0. Οι συμπαθείς Αφρικανοί δεν πίστευαν τι είχαν πάθει. Στο ημίχρονο ο προπονητής τους είπε :”Μάγκες μπλέξαμε, πάμε για πάνω από 15 γκολ. Θα γελάνε μαζί μας μέχρι το 2500 μ. Χ, θα μας εκτελέσουν με χιλιάδες δυνατά σουτ από τα τρία μέτρα, μπλέξαμε.”. Το δεύτερο ημίχρονο άρχισε, ο Πάτρικ Ογκονσούτου έκανε εύκολα το 6-0 μετά από σέντρα του Οκόνσκι. Το έβδομο γκολ ήταν χαρά θεού, ο Καρεμπέ τους πέρασε όλους και εκτέλεσε από την μικρή περιοχή. Ξύπνησα για λίγο, ήπια λίγο νερό και ξανακοιμήθηκα. Το ματς ήταν στο 75 και ο Γιάγια Τουρέ που αυτομόλησε αλλάζοντας φανέλα και κάνοντας σχετικές ενέργειες στο Προξενείο της Γκάνας στο Σάο Πάολο έκανε με απευθείας κόρνερ το 11-0 και το πλήθος παραληρούσε. Άλλαξα όνειρο και είδα μια συμμαθήτρια από το δημοτικό, όμορφη και αγνή και παιδική να μου λέει με γλύκα ότι ακόμα και η τελειότητα δύναται να είναι βαρετή και θα δέχομαι email και sms από το αναγνωστικό κοινό της στήλης μέχρι τις 9μίση που θα διαβάζετε αυτό για το πόσο ήρθε το ματς. Με το μαλακό, φυσικά.