Οι Διακοπάνθρωποι

Οι Διακοπάνθρωποι δεν έχουν φύλο γιατί είναι πάντα ατομάκια, ατομάρες, άτομα. Έχουν πυρήνα και κάτι ηλεκτρόνια σάικο τελείως. Δεν πάνε πολύ καλά. Οι Διακοπάνθρωποι δεν έχουν φύλο γιατί είναι νούμερα, σούργελα, τρολ. Μικροί οι Δακοπάνθρωποι, έκαναν τηλεφωνικές φάρσες, την κοπανούσαν από τα αγγλικά και τα θρησκευτικά, χτυπούσαν κουδούνια μεσημεριάτικα κι έτρεχαν, φορούσαν τη φόρμα γυμναστικής πάνω από το τζην την ώρα της γυμναστικής, πετούσανε βρωμερές αμπούλες στα ανθοπωλεία, έκαναν μιμήσεις, σκίτσαραν καρικατούρες, έκλαβαν παγωτά από τα περίπτερα, κολλούσαν χαρτάκια στην πλάτη των άλλων, πέταγαν από το μπαλκόνι βρεγμένες χαρτοπετσέτες στους περαστικούς, έπαιζαν μπουγέλο στο σχολείο, έκαναν κερατάκια στις φωτογραφίες της μονοήμερης και ξεσάλωσαν συνολικά στην πενθήμερη.

Οι Διακοπάνθρωποι δε ζουν για το καλοκαίρι αλλά μέσα στο καλοκαίρι ανθίζουν με φόρα. Τα καλοκαίρια τους είναι γεμάτα θερινά σινεμά, στοίβες Βαβέλ, συναυλίες με βραχνιασμένα λαρύγγια την επόμενη, συναυλίες στις όποιες συνήθως τρυπώνουν με το «ντου». Παίζουν τάβλι, βάζουν στοιχήματα, παίζουν τουρτοπόλεμο, σου βάζουν φωτιά την ώρα που κοιμάσαι, είναι κωλοπαιδαράδες, αν δεν είναι γιωτάδες και πάνε στρατό, δεν αφήνουν το λόχο να ησυχάσει, δεν χαμπαριάζουν οι Διακοπάνθρωποι, παράγουν αργκό, λανσάρουν φράσεις, κερνάνε πόνο οι Διακοπάνθρωποι. Οι Διακοπάνθρωποι, σου κάνουν τράκα τσιγάρα, δεν χτυπάνε εισιτήριο, ταξιδεύουν κατάστρωμα, πάνε και με ΚΤΕΛ, πάνε και με αυτοκίνητο, σηκώνουν τις μπάρες στα διόδια, κολλάνε χαρτάκια «Είμαι γάιδαρος» στα παρκαρισμένα ΙΧ των κάφρων. Οι Διακοπάνθρωποι μπορεί και να παίξουν πιστολίδι, να φύγουν χωρίς να πληρώσουν τους καφέδες, κλέβουν βιβλία με μαεστρία και αποκαθηλώνουν πινακίδες δρόμων καμιά φορά, έτσι, για τη συλλογή. Οι Διακοπάνθρωποι έχουν μαθητεύσει στη μικρή αλητεία.

Οι Διακοπάνθρωποι είναι ασύμφοροι για το κράτος, αναγκάζουν την Αστυνομία σε επιτόπιες επιπλήξεις κατόπιν υπόδειξης των γειτόνων για διατάραξη κοινής ησυχίας, σπαταλούν ορούς και νοσήλια για πλύσεις στομάχου κατόπιν υπερκατανάλωσης αλκοόλ και εκνευρίζουν και τα σκυλιά της Δίωξης που αναζητούν στις αποσκευές τους τις φυτείες του Πύργου, της Αμαλιάδας και του Μυλοποτάμου ή της όμορης Αλβανίας. Οι Διακοπάνθρωποι έχουν δει σε βιντεοκασέτες το Δράκουλα των Εξαρχείων, όλες τις ταινίες του Νίκου Ζερβού, «Γυναίκες Δηλητήριο», «Τηλεκανίβαλοι», «Σαπουνόπετρα» και βάλε. Σκηνές που επαναλαμβάνονταν ασύδοτα. Ο Σάκης Μπουλάς στους Τηλεκανίβαλους με άσπρη πουκαμισιά, μαύρο δερμάτινο παντελόνι, μαύρο γυαλί ηλίου κολούμπια και ηλεκτρική κιθάρα καθιστός σε πίστα σκυλάδικου να τραγουδάει σε ήχο σκυλέ ολέ «Γιατί μου φέρθηκες σά να’ μουνα αράπης/ δεν δικαιούμουνα κι εγώ λίγης αγάπης».

Οι Διακοπάνθρωποι διάβασαν περισσότερο Λένο Χρηστίδη, Ντάγκλας Άντας, Τιμ Ρόμπινς και Μπουκόφσκι από όσο θα έπρεπε και αγαπήσανε τη λαογραφία του Ηλία Πετρόπουλου, το Σύνδρομο Πορτνόυ του Φίλιπ Ροθ, τον Πάγο των Μάζαρη- Μπουλαλάκη, το θέατρο του Μποστ, κάτι συνθήματα στους τοίχους, τα γκράφιτι, τα στένσιλ και τους Monty Python. Οι Διακοπάνθρωποι είναι στα λάιβ του θείου Νώντα, τον ξέρουν απέξω, μαθαίνουν και στα παιδιά τους «Στο σούπερ μάρκετ θα βρούμε, μήλα, μπανάνες, γάλα, carnation και κότες» στη σχετική εξόρμηση για ανεφοδιασμό, ήταν και στα λάιβ του Ζορζ Πιλαλί, εκφράζονται από τη μεταφυσική του αγωνία «Από χώμα κι από λάσπη μας έφτιαξ’ ο θεός/ οικοδόμος, οικοδόμος ήτανε κι αυτός» και γενικώς είναι άτομα παρφαί. Οι Διακοπάνθρωποι έχουν όλοι μάστερ στον Τζιμάκο, σκούζουν καμιά φορά άμα τους πιάσει το κνίτικο γιατί έχει καγέν αλλά κλαίνε από τα γέλια ακόμα και πάντα με τις τηλεφωνικές φάρσες και ξέρουν απέξω την πρόζα στα λάιβ και τους στίχους των τραγουδιών του. Οι Διακοπάνθρωποι ξέρουν να σου σερβίρουν την πιο φρέσκια ατάκα της αγοράς, ψαρεύουν φάρσες και comments στα θολά νερά του youtube, είναι αυτοί που θα σου μάθουν την απίθανη ομάδα Μετέχνιο Κοοπερατίβα με το επικό «Τόπων Μύστες» και θα σε μυήσουν στη μυστική κρύπτη του γέλιου. Από την οποία δε θα μπορέσεις να βγεις ποτέ ξανά.

Θα είσαι αναγκασμένος να ζεις όλο το χρόνο τις διακοπές της καθημερινότητας από την αρρωστίλα του κομιφλό και της σοβαροφάνειας και του μάτσου και του ατσαλάκωτου και του φανατικού και του πολίτικλι κορρέκτ. Θα είσαι αναγκασμένος να μην ανέχεσαι το αυριανίστικο πενάκι του κάθε κιτσογράφου, τη σεφερλίδικη σάτιρα του κάθε φωτοσοπά, το σταντ-απ κόμεντι του κάθε ατάλαντου βλακέντιου. Αλλά γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Και οι Διακοπάνθρωποι, το έχουν πολύ το τέλος στο νου τους. Κι επειδή δεν πάνε σαν κουρδισμένοι, δεν το ξεχνούν το τέλος. Κι επειδή τους κόβει και δεν πιστεύουν στο θεούλη, δεν παρηγορούνται για το τέλος. Και καθώς ζουν σε έναν κόσμο που δε συμπαθεί και πολύ τους Διακοπάνθρωπους, καμιά φορά μπαμ, ντόινκ, φλαπ, ζντουπ, πάνε οι Διακοπάνθρωποι. Και τότε δεν έχει καθόλου πλάκα. Μα καθόλου.