Περπάτησα σιγανά και ήσυχα μέχρι το περίπτερο στην απέναντι πλατεία να πάρω αναπτήρες και σπίρτα και ξαφνικά σκόνταψα σε δύο πέτρες που ήμουν σίγουρος ότι δεν υπήρχαν εκεί πριν φτάσουν τα βήματα μου. Τις πήρα και τις χτύπησα μεταξύ τους αποφασιστικά και έβγαλαν θριαμβευτικά σπίθες και φλόγες και πυρκαγιές. Αμέσως ακύρωσα το περίπτερο διότι μπήκα σε έντονα οικολογικό και αντιβιομηχανικό και αντιαναπτυξιακό ρήαλμ και θεωρώ ότι πρέπει να ανάβουμε τα τσιγάρα με ότι μας χαρίσει ο θεός και η φύση. Βέβαια το βράδυ που θέλω να πάω θέατρο δεν γίνεται να ανάβω τα στριφτά με τις κοτρόνες, αλλά ποιος καπνίζει πλέον στα θέατρα και τις αξιοπρεπείς μπουάτ; Θα παρκάρω τις κοτρόνες απέξω, ή ίσως να ζητήσω φωτιά από κάποιον, να φανώ και κοινωνικός.