ο μανώλης μπαινοβγαίνει για να βάλει βενζίνη σε μηχανάκια και αυτοκίνητα. «τούτος έβαλε τρία ευρώ, ο προηγούμενος πέντε, ο άλλος έξι. τι να βγάλεις με πέντε τοις εκατό κέρδος».
πάνω στο γραφείο ανάμεσα σε φακέλους και τιμολόγια, ξεχωρίζει μια αστυνομική ταυτότητα. «δεν είχε να πληρώσει, τι να’κανα μου χρωστάνε διάφοροι, τρία, πέντε, επτά ευρώ και δεν ξαναπερνάνε. το βενζινάδικο το άνοιξε ο πατέρας μου το εξήντα οκτώ. εγώ το δουλεύω τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. ήμουν φοιτητής στο πολυτεχνείο της πάτρας πολλά χρόνια, δέκα-δώδεκα. έπαιζα και σε θεατρικές ομάδες. μετά γύρισα εδώ, κράτησα το μαγαζί. ανοίγω γύρω στις επτά, φεύγω λίγες ώρες για εξωτερικές δουλειές, επιστρέφω το μεσημέρι και κάθομαι ως το βράδυ.οι καλοί πελάτες είναι αυτοί που κλείνουν τα μαγαζιά, γιατί οι υπερβολικές απαιτήσεις τους σε εμποδίζουν να ασχοληθείς με τον περιστασιακό πελάτη και να αποκτήσεις και με αυτόν μια πιο μόνιμη σχέση, βέβαια όλα αυτά με την κατάσταση που επικρατεί είναι θεωρίες…η κατάσταση σήμερα θυμίζει το έργο ‘’περιμένοντας τον γκοντό’’ του μπέκετ, η καλύτερη παράσταση που έχω παίξει, οι δυο πρωταγωνιστές περιμένουν κάποιον κύριο γκοντό να τους σώσει αλλά αυτός δεν εμφανίζεται ποτέ. και εμείς κάποιον γκοντό περιμένουμε να δώσει λύση και μάλλον δεν μας περνάει από το μυαλό να γίνομε γκοντό του εαυτού μας».
ερασιτέχνης ηθοποιός ο μανώλης, χθες έπαιζε με το δηπεθε βορείου αιγαίου στο έργο «ας μείνουνε τα πράγματα όπως είναι» του μπρεχτ. «έκλεισα οκτώ και είκοσι και οκτώμιση ήμουν στην παράσταση. αλλά δεν είχε κόσμο, δεν το διαφήμισαν καθόλου, μόνο στο φέισμπουκ. στην πάτρα και στη χίο έχω παίξει γύρω στους τριάντα ρόλους».
μπαίνει μέσα ο αντώνης, ελληνοαμερικανός, φίλος του μανώλη, «la gasolinera» έχει βαφτίσει το μαγαζί. «μοιάζει με κάτι παλιά βενζινάδικα που έχω δει στο μεξικό».
το μαγαζί όχι μόνο δεν έχει ανακαινιστεί ποτέ αλλά πολλές συσκευασίες με ανταλλακτικά δεν πρέπει να έχουν αλλάξει θέση από το εβδομήντα. είναι από τα πρώτα βενζινάδικα στο νησί. «είναι το πιο παλιό στη χίο. ε κάποια στιγμή πρέπει να το βάψω, όλο το κτίριο είναι κληροδότημα στο νοσοκομείο, όλο λένε οτι θα αναπαλαιώσουν το κτίριο αλλά δεν κάνουν τίποτα. δε μου φωτογραφίζεις τούτα δω, είναι φίλτρα για φορτηγά και διάφορα άλλα παλιά να τα πουλήσω στο ebay.»
«τι θέλεις να σου πω; τι μου έμαθε η ζωή; γράψε: τα όμορφα κορίτσια που περνάνε από το μαγαζί, στιγμιαία έστω είναι μια παρηγοριά· αν ξεχνάω καμιά φορά το πρόσωπο του είναι γιατί η πιο ωραία γυναίκα του κόσμου είναι η επόμενη. μην μας αδικείται εντελώς, πρόκειται για αρσενικό κατασκευαστικό λάθος, ε;»
από το κομπιούτερ ακούγεται άμπιεντ μουσική που ταιριάζει με το δουλεμένο απ΄το χρόνο σκηνικό του μαγαζιού. «είναι ο σταθμός fluit radio, έχει και ωραίες φωτογραφίες, να κοίτα».
η μαριλού, πελάτης του καταστήματος, μόλις εξόφλησε τα είκοσι ευρώ που χρωστούσε.
