Όταν το 1963 δημιουργήθηκαν οι X-Men από τον Jack Kirby και τον Stan Lee, οι χαρακτήρες και η θεματική τους εστίασαν σε ένα κοινωνικό θέμα που απασχολούσε έντονα την κοινωνία της εποχής, το οποίο δεν ήταν άλλο από τον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό που βίωνε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού τότε. Τα storylines του comic περιελάμβαναν ιστορίες και θέματα σχετικά με τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα, την καταπίεση και πώς όλες οι μορφές ρατσισμού, τις οποίες δέχονταν διάφορες ομάδες στα χρόνια εκείνα στην Αμερική, δημιουργούσαν ανισότητες, πόλωση και κοινωνική αναταραχή. Τα 60s και 70s είδαν την κοινωνική δικαιοσύνη στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου και οι X-Men αποτέλεσαν μια αλληγορία για τους μαύρους, τους gays, τις μειονότητες και όποιον άλλον άνθρωπο ήθελε η mainstream κοινωνία να βάλει στο περιθώριο.
Αρχικά η απήχηση του comic ήταν ισχνή, σε σημείο που το 1970 ακυρώθηκε η κυκλοφορία του. Το 1975 όμως οι X-Men αναβίωσαν κυρίως χάρη στις ιστορίες του Chris Claremont που τους έδωσε νέα πνοή και δημιούργησε μερικούς από τους πιο διάσημους χαρακτήρες της παρέας των μεταλλαγμένων. Χαρακτήρες όπως η Rogue, η Psylocke, η Phoenix, η Mystique, η Emma Frost, η Jubilee, η Rachel Summers, η Wolfsbane και πολλοί άλλοι που θέλουμε ώρες για να απαριθμήσουμε. Ειδικά οι γυναίκες που “έγραψε’ ο Claremont έσπασαν κάθε στερεότυπο και έγιναν σύμβολα γυναικείας ενδυνάμωσης και χειραφέτησης. Ο Chris Claremont έγραφε τους X-Men για 16 ολόκληρα χρόνια, οπότε σχεδόν όλες οι ιστορίες που γνωρίζουμε σήμερα από το σινεμά είναι κυρίως γραμμένες αρχικά από αυτόν.
Τα χρόνια πέρασαν και οι X-Men έγιναν οι πιο διάσημοι υπερήρωες του κόσμου χάρη στα σχέδια του σκιτσογράφου Jim Lee που ξεκίνησε να συνεργάζεται με τη Marvel το 1987. Η επιτυχία των comics ενέπνευσε τη Marvel να τα μεταφέρει ως κινούμενα σχέδια στη μικρή οθόνη με μια σειρά βασισμένη στις περιπέτειες τους. Η πρώτη απόπειρα έγινε με έναν πιλότο που ονομάστηκε Pryde of the X-Men και προβλήθηκε το 1989 με μεγάλη αποτυχία. Αυτό δεν πτόησε όμως τους φανατικούς των comic που δούλευαν για τη Marvel και το 1992 έφεραν στη μικρή οθόνη το X-Men: The Animated Series. (Trivia: Το Pryde of the X-Men είχε ως πρωταγωνίστρια την Kitty Pryde, αλλά στην animated σειρά του 1992 δεν την συμπεριέλαβαν πουθενά γιατί τη θεώρησαν γρουσούζα και κάπως έτσι είδαμε τον χαρακτήρα της Jubilee να ξεκινά την ιστορία των X-Men στη μικρή οθόνη.)
Δεν ξέρω αν ήταν η θρυλική μουσική στους τίτλους έναρξης, η ατάκα “Previously on X-Men” που συνόψιζε τι έχει συμβεί σε κάθε προηγούμενο επεισόδιο, τα storyline που επεκτείνονταν σε πολλά επεισόδια και δεν ήταν αυτοτελείς ιστορίες όπως είχαν συνηθίσει τα παιδιά μέχρι τότε, τα παιχνίδια της ΤoyBiz που ξεπουλούσαν, ο σχεδιασμός του animation -ακόμα και αν αντιμετώπιζε προβλήματα με τα φθηνά studio που χρησιμοποίησε η Marvel- που χαρακτήρισε αισθητικά τη δεκαετία ή το cast που έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείες σπικάζ στο εξαιρετικά γραμμένο σενάριο, αλλά η σειρά X- Men είχε τεράστια επιτυχία και καθήλωσε εκατομμύρια παδιά και μεγάλους σε όλο τον κόσμο που κάθε Σάββατο πρωί συντονίζονταν στη μικρή οθόνη για να δουν το animation που αγαπούσαν, δημιουργώντας ένα cult γύρω από τους μεταλλαγμένους της Marvel.
Η απροσδόκητη επιτυχία οδήγησε τη Marvel να κάνει κι άλλες σειρές κινουμένων σχεδίων βασισμένες στους χαρακτήρες τους κι έτσι στα 90s είδαμε το Spider-Man, τον Iron Man, τους Fantastic Four και τον Silver Surfer να βρίσκουν τον δρόμο τους στη μικρή οθόνη. Η κακή οικονομική διαχείριση είχε κοντέψει να φέρει το τέλος της Marvel, αλλά η επιτυχία των X-Men και του Spider-Man, και μετέπειτα των ταινιών Blade, έδωσαν το φιλί της ζωής στο studio που κατάφερε να φέρει στη ζωή την πρώτη ταινία Iron Man και να δημιουργήσει το MCU (Marvel Cinematic Universe), το μεγαλύτερο κινηματογραφικό franchise στην ιστορία της έβδομης τέχνης.
Προσπερνώντας γρήγορα τα επόμενα 15 χρόνια στη διάρκεια των οποίων η Marvel όρισε την pop culture και τη βιομηχανία του κινηματογράφου αναδεικνύοντας τους υπερήρωες ως μέσο για να πεις κάθε είδους ιστορία στη μεγάλη οθόνη με αλληγορικό τρόπο -όπως και στα comic-, ερχόμαστε στις τελευταίες κινηματογραφικές αποτυχίες του MCU που έδωσαν τροφή στους επικριτές της Marvel ότι η κυριαρχία της στην ποπ κουλτούρα έχει τελειώσει. Ξέχασα να αναφέρω ότι στα 90s η οικονομική κατάρρευση της Marvel είχε οδηγήσει την εταιρία να πουλήσει στη Fox τα δικαιώματα των X-Men και όταν τα Marvel Studios τα πήραν πίσω μερικά χρόνια αργότερα, ήξεραν ότι πρώτο project με τους διάσημους μεταλλαγμένους που έπρεπε να γίνει στο MCU ήταν αυτό που κάποτε έσωσε την εταιρία: η συνέχεια του X-Men ’92 ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, του X-Men: The Animated Series.
Η συνέχεια της σειράς animation ήρθε με το X-Men ’97 που κυκλοφόρησε στις 20 Μαρτίου στο Disney+ και ξεκινά εκεί ακριβώς που το cult κινούμενο σχέδιο σταμάτησε. Στο τελευταίο επεισόδιο του X-Men ‘92 με τίτλο Graduation Day, oι X-Men είχαν αποχαιρετήσει τον Professor X που μεταφέρθηκε στο διάστημα για να σωθεί η ζωή του.
Η νέα σειρά επιστρέφει στην εμβληματική εποχή της δεκαετίας του 1990 με σχεδόν όλο το αρχικό φωνητικό cast που είχε αγαπηθεί από τους σκληροπυρηνικούς θαυμαστές των X-Men: Ray Chase ως Cyclops, Jennifer Hale ως Jean Grey, Alison Sealy-Smith ως Storm, Cal Dodd ως Wolverine, JP Karliak ως Morph, Lenore Zann ως Rogue, George Buza ως Beast, AJ LoCascio ως Gambit, Holly Chou ως Jubilee, Isaac Robinson-Smith ως Bishop, Matthew Waterson ως Magneto και Adrian Hough ως Nightcrawler. Οι Newton Brothers ανέλαβαν να επανεκτελέσουν το iconic theme song της σειράς που είχε δημιουργήσει ο Ron Wasserman -ο δημιουργός είχε συνθέσει και το theme song των Power Rangers- για το X-Men ’92 και το κορεάτικο Studio Mir -που έχει κάνει τα επικά Legend of Korra και Young Justice- επιτέλους είχε την κατάλληλη χρηματοδότηση για να τιμήσει τα σχέδια που έκαναν τους X-Men αθάνατους.
Με όλα τα παραπάνω συστατικά, οι X-Men δεν θα μπορούσαν να είναι κάτι άλλο εκτός από επιτυχία. Εκατομμύρια θεατές τις πρώτες μέρες, ντεμπούτο στο Rotten Tomatoes με 100% σκορ – που κάνει τη σειρά των X-Men αυτή με την καλύτερη κριτική το 2024- και αύξηση του streaming του animation του Χ-Men ‘92 κατά 522% από τότε που ξεκίνησε να προβάλλεται το Χ-Men ’97. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το νέο animation των Marvel Studios είναι το πιο πετυχημένο στην ιστορία τους και όχι απλά τιμά το αρχικό και προσφέρει νοσταλγία στους θαυμαστές, αλλά μαθαίνει σε μια νέα γενιά γιατί οι X-Men είναι οι πιο δυνατοί υπερήρωες του franchise και αυτοί που θα σώσουν για άλλη μια φορά το MCU που φαίνεται να περνά δύσκολη φάση.