Φωτογραφία από το μετρό των Βρυξελλών.
Brussels Terror – When, not if. Ήταν ο κεντρικός τίτλος στο εξώφυλλο της New Europe, μεγάλης Ευρωπαϊκής Εφημερίδας με έδρα τις Βρυξέλλες, πριν από περίπου ένα μήνα. Στην ίδια πόλη που σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς των αρχών -και όσο μπορούμε να τις θεωρήσουμε έγκυρη πηγή-, κατοικούν περίπου 94 ακραίοι ισλαμιστές, εκπαιδευμένοι και με διασυνδέσεις στο Ισλαμικό Κράτος, έχουν τα κεντρικά τους κτίρια η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ.
Από νωρίς το πρωί και όντας Μεγάλη Τρίτη εδώ στους καθολικούς, υπήρξε παγωμάρα. Παγωμάρα μεταξύ εκείνων που ήταν ήδη στα γραφεία τους μεταξύ εκείνων που ήταν στο μετρό, στον δρόμο, στο σπίτι, στην Ελλάδα και έπαιρναν τηλέφωνα να δουν ότι όλα είναι καλά. Η παγωμάρα ακολουθούσε μία πολύμηνη κατάσταση κωμικοτραγική. Από τότε που έγιναν οι επιθέσεις στο Παρίσι και ενώ όλοι και όλες ξέραμε ότι οι Βρυξέλλες με βάση τις εξτρεμιστικές ομάδες που έχουν αναπτυχθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι καθαρός και εύκολος στόχος, προτιμούσαμε να κάνουμε πλάκα για να ξεχαστούμε. Και τα είχαμε καταφέρει, μέχρι σήμερα.
Κωδικοποιημένα. Μέχρι στιγμής υπάρχουν επιθέσεις στο Διεθνές Αεροδρόμιο, και σε 2 κεντρικούς σταθμούς μετρό, ενώ μία ελεγχόμενη έκρηξη ακούστηκε στο Πανεπιστήμιο. Τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας σταμάτησαν να λειτουργούν, όλοι και όλες αποκλείστηκαν εκεί ακριβώς που έμαθαν τα γεγονότα, με την αστυνομία να έχει αποκλείσει όλο το κέντρο άλλα και γειτονιές και να απαγορεύει τις ιδιωτικές μετακινήσεις. Το τρομοκρατικό κλίμα σε μία πόλη μεγέθους Θεσσαλονίκης, δεν είναι δύσκολο να απλωθεί.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις στο Newstrack της Popaganda.
Έχουν ξεκινήσει χαζές συζητήσεις στον κύκλο των μεγάλων μέσων ενημέρωσης για τα μέτρα ασφαλείας. Λες και είναι δυνατόν σε μία κοινωνία που κινείται, βγαίνει, περπατάει, ταξιδεύει, οδηγάει, συχνάζει σε εκδηλώσεις, συναυλίες και πλατείες, να βάλεις μπάρες ή να προσθέσεις έναν προσωπικό μπάτσο στον ώμο σου για να σε «προστατεύει». Λες και άμα κλειστεί όλη η Ευρώπη στο σπίτι της, η Αφρική με πολλαπλάσιους νεκρούς και επιθέσεις τον τελευταίο καιρό από εξτρεμιστές, δεν κινδυνεύει. Να το πούμε λοιπόν. Το πρόβλημα δεν είναι μοναχά Ευρωπαϊκό, άλλα διεθνές.
Άλλα ας μην αναρωτιόμαστε ποιος φταίει. Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός είναι μεν σε έξαρση, άλλα ιστορικά -όσο και αν μας κάνει εντύπωση- σύμφωνα και με πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου του Maryland και το Global Terror Database, είναι σε «κανονικά», μέτρια επίπεδα.
Πίσω από τους σημερινούς καπνούς
Ο φονταμενταλισμός όμως τράφηκε από δύο χέρια. Το ένα είναι των εξτρεμιστικών ομάδων που έψαχναν την ιστορική ευκαιρία και την κοινωνικοπολιτική αποσταθεροποίηση για να διεκδικήσουν ρόλο. Το άλλο χέρι είναι εκείνες οι δυνάμεις που συνέβαλλαν στην εν λόγω αποσταθεροποίηση. Και φυσικά σε δεύτερο χρόνο η αδυναμία της Δυτικής Ευρώπης, να δώσει στη νέα γενιά μουσουλμάνων, εκείνων που έχουν γεννηθεί και έχουν πάει σχολείο εκεί, την αίσθηση της Νεωτερικότητας και της κοινωνικής συνοχής. Την αίσθηση του κοινού μέλλοντος, του κοινωνικού κράτους που δεν επιτρέπει τον κοινωνικό αποκλεισμό για κανέναν και για καμία. Και πλάι στις εξτρεμιστικές ομάδες, να διεκδικεί ιστορικό ρόλο και η ακροδεξιά. Η ακροδεξιά που τα συμφέροντά της εύκολα αποκαλύπτονται όταν την βλέπεις να τρίβει τα χέρια της με τέτοιες επιθέσεις. Η ακροδεξιά ως έτερη δύναμη που, πλάι στο Ισλαμικό Κράτος και από άλλη σκοπιά, πιστεύει στον ίδιο μεσαίωνα, τροφοδοτεί το ίδιο μίσος για τον διπλανό, και εν τέλει μοιράζεται το όραμα για εθνικές καθάρσεις και θρησκευτικούς πολέμους.
Λες και άμα κλειστεί όλη η Ευρώπη στο σπίτι της, η Αφρική με πολλαπλάσιους νεκρούς και επιθέσεις τον τελευταίο καιρό από εξτρεμιστές, δεν κινδυνεύει. Να το πούμε λοιπόν. Το πρόβλημα δεν είναι μοναχά Ευρωπαϊκό, άλλα διεθνές.
Εκεί απέτυχε η Ευρώπη. Και ναι, πίσω από τους καπνούς που βγαίνουν σήμερα από το μετρό του Μάαλμπεκ, φαίνονται βολικές οι εύκολες απαντήσεις. Η βολική αφήγηση της Ευρώπης-Φρούριο που θα έσωζε τους Ευρωπαίους από τους γείτονες, έχει καταρρεύσει προ πολλού. Σήμερα ξανακατέρρευσε. Ας σκεφτούμε κάποια στιγμή αν οι πόλεμοι, ο αποκλεισμός, ή φτώχεια και η ξενοφοβία, είναι μέρος της λύσης ή μέρος του προβλήματος. Η αγωνία να φτιάξουμε έναν κόσμο, που θα χωράει πολλούς κόσμους, εδώ στις Βρυξέλλες και όπου έχω φίλους στην Ευρώπη, είναι διάχυτη. Όσο δύσκολο και να είναι κάτι τέτοιο να ακουστεί σήμερα.
