Καλησπέρα. Το όνομά μου είναι Δημήτρης. Εσύ, όμως, μπορείς να με φωνάζεις Μίμη. Μίμη άλλωστε με φωνάζουν κι οι συνάδελφοι εδώ και κάνα δυο χρόνια. Αν δεν σε πειράζει, δεν θα ‘θελα ν’ αποκαλύψω το επίθετό μου. Τα κορίτσια με φωνάζουν Μιμάκο. Κακό αυτό. Ξέρεις. Κι όχι, δεν είμαι 7 χρονών, είμαι 32. Δεν ξέρω τι έχει πάει στραβά αλλά καιρό τώρα η αυτοπεποίθησή μου σπάει το ‘να αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο. Δεν ξέρω. Ίσως τ’ ότι συνειδητοποίησα πως δεν είμαι μετρίου αναστήματος αλλά κοντός; Ξέρεις στο ένα εβδομήντα κάπου. Ίσως τα μαλλιά μου που τα χάνω; Το μέτωπό μου, ξέρεις. Ίσως ότι η καριέρα μου απέχει έτη φωτός απ’ ό,τι ονειρευόμουν στα δεκάξι; Ξέρεις η κρίση, τα οικονομικά… ίσως και το χανγκόβερ.
Καλησπέρα. Εγώ είμαι πάλι. Όχι δεν είμαι καλύτερα. Τα ίδια, ξέρεις. Διάβασα, βέβαια, ένα άρθρο τις προάλλες που… δεν ξέρω… ίσως να με βοήθησε λίγο. Όχι κάτι τρομερό, μη φανταστείς αλλά είχε ενδιαφέρον. Ο τίτλος:
8 τρόποι για να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση και να αλλάξεις τη ζωή σου ριζικά
Τα οκτώ βήματα δε, απλούστατα ξέρεις. Και τα ‘βαλα σ’ εφαρμογή. Στεπ ουάν. Το ντύσιμο: Ξέρεις το άρθρο δεν έδινε συγκεκριμένες οδηγίες, ήτανε λίγο φλου. Αλλά, πράγματι, απλό είναι ν’ αλλάξεις το ντύσιμό σου, ξέρεις. Το άλλαξα, λοιπόν. Στεπ του. Ο τρόπος ομιλίας: Ξέρεις το άρθρο ήταν λίγο φλού πάλι, κράτησα, όμως, το εξής: «…φρόντισε επίσης να μην λες σημαντικές λέξεις υπερβολικά δυνατά». Ξέρεις, αυτό με δυσκόλεψε λίγο στην αρχή. Σημαντικές λέξεις… Κι ύστερα η εκφώνηση. Μετά όμως το συνήθισα. Όπως το συνήθισαν κι οι άλλοι ξέρεις. Στεπ θρι. Η γλώσσα του σώματος: πάλι κάπως αόριστα τα πράγματα, αλλά αυτό ας πούμε είναι δύσκολο; «Πάντα να κοιτάς τον άλλον στα μάτια όταν του μιλάς, μην δείξεις ποτέ ανασφάλεια». Το κάνω πια κι αυτό ξέρεις. Στεπ φορ. Μην δείχνεις ποτέ ότι είσαι άπειρος: ξέρεις… Στεπ φάηβ. Πάρε τη συζήτηση στα χέρια σου: σε αυτό πια το σημείο του άρθρου τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα ξέρεις. Ενώ στην τιμή μιας συμβουλής, παίρνεις δύο: «…αν θέλεις να συζητήσεις για την τρομερή και λατρεμένη δουλειά σου, ρώτα αυτόν που έχεις μπροστά σου τι δουλειά κάνει και πως αισθάνεται γι’ αυτήν. Αυτός θα σου θέσει το ερώτημα σε αντάλλαγμα. Αν δεν το κάνει, απλά δεν ενδιαφέρεται, δύο σε ένα». Το ‘πιασες; Ξέρεις εγώ ‘μαι μπόγιας στο επάγγελμα. Εσύ;
Στεπ σιξ. Άκου πολύ, μίλα λίγο: Ξέρεις αυτό το ΄κανα πάντα οπότ’ εδώ δεν δυσκολεύτηκα καθόλου. Χάρηκα κιόλας που συνειδητοποίησα πως δεν τα κάνω πια κι όλα λάθος, ξέρεις. Στεπ σέβεν. Κλείσε τη συμφωνία: Ε;… Κλείσε την συμφωνία;… Καλά αυτό… χεσ’ το. Στεπ έητ. Η αποτυχία δεν αποτελεί επιλογή: Ε, εντάξει, εννοείται, ξέρεις. Αυτά ήταν λοιπόν τα βήματα. Ξέρεις δεν είναι ότι έχει αλλάξει η ζωή μου, μια απ’ τα ίδια είμαι αλλά… δεν ξέρω… κάπως… σα να την ψάχνω, ρε παιδί μου, πια. Ξέρω ‘γω;
Καλησπέρα. Ο Μίμης είμαι. Τί λέει; Ξέρεις μόλις διάβασα κάτι που θα σου φανεί αστείο αλλά δεν είναι.
Ποια στιγμή της ημέρας πρέπει να πάτε τουαλέτα για να είστε υγιείς
Το άρθρο ξεκινάει έτσι: «Όσο κι αν δεν θέλουμε να το συζητάμε, η καλή λειτουργία του εντέρου είναι σημαντική για την υγεία του οργανισμού μας». Άδικο έχει; Όχι. Και η καταλληλότερη ώρα της ημέρας είναι το πρωί λέει. Εγώ απ’ αύριο θα το βάλω σ’ εφαρμογή αυτό ξέρεις. Σήμερα δεν το ‘ξερα κι ενεργήθηκα μεσημέρι. Ξέρεις…
Καλησπέρα. Εγώ είμαι πάλι. Έχεις δύο λεπτά; Ξέρεις διάβασα κάτι γαμάτο!
Πως να έχεις τέλεια γεύση «εκεί κάτω»
Δεν θέλω να με παρεξηγήσεις. Δεν το πάω κάπου. Εμείς είμαστε φίλοι. Ξέρεις. Λοιπόν, τρία τα βήματα αυτή την φορά, δεν θα σε κουράσω. Στεπ ουάν. Πλύσου καλά και φόρα καθαρά εσώρουχα: είναι αυτονόητο λέει το άρθρο το να πλένεσαι καλά…
«…αλλά δεν κάνει κακό να το ξαναγράψουμε.»
Κακό είναι; Πλένομαι, λοιπόν, καλά πια ξέρεις. Ψάχνω και για αυτό το «ξεχωριστό σαπούνι, ειδικό για το PH». Δεν γράφει κάτι παραπάνω εδώ κι έτσι δυσκολεύομαι κάπως να το βρω. Μήπως εσύ το ξέρεις; Στεπ του. Φάε σωστά: ξέρεις έχω γαμηθεί στον ανανά που τον σιχαίνομαι. Σέλερι πού βρίσκω, ξέρεις; Στεπ θρι. Απόφυγε φαγητά που προκαλούν άσχημη αναπνοή:
«Να αποφεύγεις όσα φαγητά, ποτά ή συνήθειες προκαλούν άσχημη αναπνοή, όπως η μπύρα, ο καφές, το αλκοόλ, τα σπαράγγια (!), τα γαλακτοκομικά, τα κρεμμύδια, το κρέας και τα ψάρια.»
Μμμ… λίγο περίεργα θα μου πεις μας τα λέει εδώ ο συντάκτης αλλά… γι’ αυτό υπάρχει κι ο ανανάς, ξέρεις. Το Σέλερι, ρε συ; Σε ξαναρώτησα;
Καλησπέρα. Μίμης εδώ. Καλά; Ε, κι εγώ καλά. Ξέρεις… Εεε… Μην το πάρεις στραβά, ρε συ, αλλά… σε σχέση μ’ αυτό που διάβασα τελευταία… για την τέλεια γεύση εκεί κάτω, ξέρεις… ζορίζομαι κάπως… όχι, όχι ρε με τον ανανά, συνήθισα, ok… κοίτα… εχμ… δεν το πάω κάπου έτσι; Ξέρεις, τώρα, φίλοι εμείς… αλλά… δυσκολεύομαι να μάθω αν έχει αποτέλεσμα ο τόσος ανανάς που τρώω… εγώ δεν το φτάνω όπως θα ξέρεις… Μ’ ακούς;… Το ‘κλεισες;…
Καλησπέρα. Μια απ’ τα ίδια, μωρέ, ξέρεις, αλλά ξέρεις άκουσα ένα πολύ ωραίο τραγούδι. Παλιό. Δεν το ‘χα ξανακούσει. Σε μια λίστα το βρήκα σ’ έν’ άρθρο με τίτλο «10+1 τραγούδια για να “απογειώσετε” το ΣΝΑΚ-ΜΠΑΡ σας». Του Πάριου είναι. Τον ξέρεις;
