Προεκλογική εβδομάδα τελευταία. Ημέρα δεύτερη. Οι πολιτικές τάσεις παγιώνονται. Όχι, όμως, και οι προθέσεις των κρίσιμων για τη διαμόρφωση των τελικών εκλογικών συσχετισμών τμημάτων του εκλογικού σώματος. Η συγκυρία των γεγονότων, υπό το φώς της οποίας θα πάρουν τις αποφάσεις τους πίσω από το παραβάν, θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας οριστικοποίησης των πολιτικών προτιμήσεών τους.
Να ξαναθυμηθούμε ότι μέσα στα γεγονότα αυτά θα συμπεριλαμβάνονται, για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας, και οι δημοσκοπήσεις που θα δημοσιευθούν την προπαραμονή των εκλογών.
Πάντως από αυτές με τις οποίες άρχισε η εβδομάδα προκύπτει ότι:
– Η ψαλίδα μεταξύ των δύο πρώτων κομμάτων ανοίγει σε ένα εύρος που φαίνεται να μη μπορεί να κλείσει εύκολα κάτω από τις πέντε και πλέον μονάδες.
– Αυξάνεται χαρακτηριστικά το ποσοστό των ψηφοφόρων που τάσσονται υπέρ μίας κυβέρνησης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Λέω «χαρακτηριστικά», διότι προφανώς η αύξηση αυτή αποτελεί καρπό της δυναμικής με την οποία αναπτύσσεται προς το παρόν η πόλωση. Όμως, χάρις στην ίδια πόλωση, δεν μειώνονται δραματικά τα ποσοστά των τοποθετουμένων στο μπλοκ των ψηφοφόρων που τάσσονται υπέρ μιας διακυβέρνησης με κορμό τη Ν.Δ. Φαίνεται έτσι να τίθεται ένα όριο στη μετατροπή της καθίζησης της Ν.Δ. σε ελεύθερη πτώση.
– Περιορίζεται, σχεδόν ασφυκτικά, ο ζωτικός χώρος μέσα στον οποίο κινούνται οι κεντρόφυγες δυνάμεις των μικρότερων κομμάτων. Αυτή η αναμενόμενη, εξαιτίας της πόλωσης, εξέλιξη μπορεί μεν να δημιουργεί μία τάση ισοπέδωσης των ανθιστάμενων στο νέο δικομματισμό σχηματισμών, πλην, όμως, κάθε άλλο παρά φαίνεται να είναι οριστική. Για τον απλό λόγο ότι δεν ξέρουμε ούτε ποιόν θα ευνοήσει η αποχή, ούτε αν βρισκόμαστε στην κορύφωση ή ενόψει περαιτέρω ενίσχυσης της πόλωσης. Στο μέγεθος του χώρου εντός του οποίου θα διασπαρούν ή θα συγκλίνουν οι μη- δικομματικές τάσεις βρίσκεται το κλειδί με το οποίο θα κλειδώσουν οι ισορροπίες της 26ης Ιανουαρίου.
το μόνο σίγουρο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι ότι, εφεξής, ο,τιδήποτε συμβαίνει θα έχει πολλαπλάσια σημασία για τις ισορροπίες ή τις ανισορροπίες της 26ης Ιανουαρίου.
Όμως, εδώ που βρίσκεται το κλειδί, συγκεντρώνονται και τα περισσότερα παράδοξα της τελευταίας φάσης της προεκλογικής περιόδου.
Πρώτο παράδοξο. Ενώ ανεβαίνει ο δείκτης βεβαιότητας της ψήφου (75 – 80%), επηρεαζόμενος καταφανώς από την ένταση της πόλωσης, ανεβαίνει παράλληλα και ο δείκτης αβεβαιότητας της αδιευκρίνιστης, και όχι μόνο, ψήφου (19-20%).
Δεύτερο παράδοξο. Ενώ στην κούρσα για την τρίτη θέση φαίνεται το Ποτάμι να προηγείται με βραχεία κεφαλή, η εκλογική του βάση παραμένει ιδιαιτέρως ασταθής.
Τρίτο παράδοξο. Ενώ, λόγω του σκληρού εκλογικού πυρήνα της, η Χρυσή Αυγή διέθετε μέχρι σήμερα ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα στη διεκδίκηση της θέσης του…ρυθμιστή, οι δημοσκοπικά ανιχνεύσιμες τάσεις αρχίζουν να τη βγάζουν εκτός της μάχης.
Τέταρτο παράδοξο. Ενώ το Κ.Κ.Ε. διαθέτει και αυτό το πλεονέκτημα ενός σταθεροποιημένου σκληρού εκλογικού πυρήνα, δε μοιάζει να διασφαλίζει την ποσοστιαία υπεροχή που του χρειάζεται για να προσπεράσει με σιγουριά το υφιστάμενο και την κυβερνητική φθορά και την πλαγιοκόπηση από το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου ΠΑΣΟΚ- Δημοκρατική Παράταξη.
Πέμπτο παράδοξο. Ενώ η δυναμική που αναπτύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον φέρνει κοντύτερα στην αυτοδυναμία, η προοπτική μίας επτακομματικής, αν όχι οκτακομματικής, Βουλής δεν απομακρύνεται τελεσίδικα. Αντιθέτως, μάλιστα, θα έλεγα ότι η προοπτική αυτή διατηρεί στο ακέραιο τις πιθανότητες να επιβεβαιωθεί στην κάλπη μειώνοντας αντιστοίχως τις πιθανότητες συγκέντρωσης της αυτοδυναμίας. Τα ποσοστά που θα συγκρατήσουν οι ΑΝ.ΕΛ. είναι τα κρισιμότερα για την τροπή που θα πάρει αυτή η υπόθεση.
Έκτο, και ίσως όχι τελευταίο, παράδοξο. Ενώ η διπολική πίεση εντείνεται, αυξάνοντας το δείκτη συσπείρωσης του «νέου δικομματισμού», καμία από τις μέχρι τούδε επιδόσεις των δύο μονομάχων δε μοιάζει να φθάνει τις επιδόσεις των «παλιών».
Πριν προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι σημαίνουν όλα αυτά, το μόνο σίγουρο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι ότι, εφεξής, ο,τιδήποτε συμβαίνει θα έχει πολλαπλάσια σημασία για τις ισορροπίες ή τις ανισορροπίες της 26ης Ιανουαρίου.