– Η θεωρία των άκρων δεν είναι μόνο αυταπόδεικτα λάθος αφού εξισώνει μια εγκληματική οργάνωση με κόμματα που κινούνται εντός «συνταγματικού τόξου» (όπως αναφέρει η φράση – φετίχ της εποχής). Αλλά δεν είναι ούτε καν θεωρία. Είναι τακτική. Γεννήθηκε τον Δεκέμβρη από εκείνους που ανησυχούσαν περισσότερο για τις βιτρίνες παρά για τις ανθρώπινες ζωές, υιοθετήθηκε με μεγάλη προθυμία από ένα πανικόβλητο ΠΑΣΟΚ που έβλεπε την πελατεία του να αναζητά καινούριο προμηθευτή στον reloaded λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά ταίριαξε γάντι στην αποκρουστική σημερινή εκδοχή της ΝΔ. Της Δεξιάς του Κυρίου, του Δικτύου 21 και των παλιών συντρόφων που μπήκαν στο πλυντήριο της μεταπολίτευσης και βγήκαν φιλελεύθεροι με μπλε και πράσινους θατσερικούς κόκους. Η τακτική των δύο άκρων επέτεινε την ποδοσφαιροποίηση της δημόσιας σφαίρας τώρα που, εκ των πραγμάτων, άρχισε να ξεφτίζει ο διαχωρισμός Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο. Είναι ένας ωραίος τρόπος για να μετακινεί η παρέα του Πρωθυπουργού την ατζέντα στα άκρα δεξιά και να παίζουν κρυφτούλι τα συριζέικα blogs με την «ομάδα αλήθειας» του Μουρούτη. Ωραία η τακτική, καλή η επικοινωνιολογία, αλλά στην κανονική ζωή υπάρχει και κάτι χειρότερο από ένα αρνητικό γκάλοπ. Ένα μαχαίρι που περιμένει μια κλήση για να σκορπίσει το θάνατο και να διαλύσει περαιτέρω τον πολιτισμό της καθημερινότητάς μας.
– Σε όλες τις χώρες του κόσμου, δυστυχώς, η επίμαχη φωτογραφία θα έβρισκε το δρόμο προς τη δημοσίευση. Στην Ελλάδα γι’ αυτήν την δουλειά υπάρχει ο Θέμος (και η Espresso). Η εικόνα ασφαλώς έχει δύναμη από μόνη της, θα μπορούσε π.χ. να λειτουργήσει σοκαριστικά για όσους ακόμα παραπλανώνται από την Χρυσή Αυγή και να τους αποτρέψει να επαναλάβουν το λάθος. Αλλά είναι αδύνατον να την αποδεσμεύσεις από το μέσο (και τα πρόσωπα) που την εμπορεύονται. Κι αυτή η τελευταία λέξη είναι το κλειδί εδώ. «Εμπορεύονται».
– Δεν είναι ούτε δική μου δουλειά, ούτε δική σου να τερματίσουμε τη δράση της Χρυσής Αυγής. Μπορούμε να το απαιτήσουμε στις πορείες, στα άρθρα μας, στα πύρινα status/tweets μας (ακριβώς με αυτή τη σειρά σημαντικότητας). Δεν μπορούμε να το εκτελέσουμε όμως. Αυτή είναι δουλειά της Δικαιοσύνης. Της οποίας το καλύτερο καύσιμο, ειδικά σε αυτήν την περίεργη χώρα, είναι η -ανύπαρκτη μέχρι τώρα- πολιτική βούληση. Εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσέχουμε τα ευρώ μας (το Πρώτο Θέμα πούλησε πάνω από 160.000 φύλα – 30+% πάνω σε σχέση με την περασμένη Κυριακή) και να μη βγάζουμε επικρατέστερο δήμαρχο Αθηναίων τον Κασιδιάρη όπως αναφέρει η αγνώστου εγκυρότητας δημοσκόπηση –προ δολοφονίας- που κυκλοφορούσε χθες. Να αναλάβουμε τις ευθύνες μας με δυο λόγια. Δε γίνεται και μακάβριοι ηδονοβλεψίες και αγανακτισμένοι.
– Τα social media ευτυχώς υπάρχουν για να γράφει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του και να ξεθυμαίνει. Προσωπικά, όσον αφορά τις θεωρίες του καθενός όσον αφορά τη χρήση της βίας, με ενδιαφέρουν οι απόψεις είτε εκείνων που την έχουν υποστεί είτε εκείνων που την έχουν ασκήσει. Όχι τόσο εκείνων που την παρατηρούν από απόσταση και μοιράζουν τζάμπα σφαλιάρες ή ψυχραιμίες.
– Έγιναν ξαφνικά της μόδας οι μετανοημένοι. Οι εφημερίδες γέμισαν από παραστρατημένους Χρυσαυγίτες που προσφέρουν το know how της οργάνωσης και τα social media από κυνηγούς κεφαλών όσων πρέπει «να μετανιώνουν που είναι υπάλληλοι του ΔΟΛ, του Αλαφούζου κτλ.». Είναι η επόμενη πίστα του παραλογισμού. Εκείνοι που έπαιζαν μέχρι χθες «ποδόσφαιρο με πακιστανικά κεφάλια» και σήμερα συνδράμουν ευγενικά στη δημοκρατία μας και οι άλλοι που στέκονται ψυχή τε και σώματι εναντίον της αστυνομίας αλλά φοράνε με μεγάλη ευκολία την στολή του μπάτσου στις ζωές των άλλων.
