Οπαδοί της Χρυσής Αυγής έξω από τη ΓΑΔΑ.
Ασήμαντη «κακοφωνία»: Η ΧΑ, ένα μόρφωμα αποκρουστικής όψης από την πρώτη ημέρας εμφάνισής του ακόμη, αν κι εξ αρχής υπήρξε τόσο τρομακτικά απεχθής σε όλα τα επίπεδα όσο και σήμερα, μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν συνιστούσε παρά ένα άκρως περιθωριακό φαινόμενο. Αναμφίβολα, η βιαιότητα της δράση της είχε άμεσες και επώδυνες συνέπειες σε όσους δεν ταίριαζαν στο «κάδρο» της ολοκληρωτικής ιδεοληψίας της, όμως η ίδια η οργάνωση δεν θα μπορούσε να συνιστά αντικείμενο συζήτησης που θα έφθανε στο σημείο να μονοπωλεί το δημόσιο διάλογο.
Επιστροφή στο περιθώριο: Ένα σύμπλεγμα αιτίων επέτρεψαν κι ευνόησαν την ανάπτυξή της σε βαθμό που ένα ανθρώπινο σύνολο-παρωδία αποτέλεσε την τέταρτη σε μέγεθος κοινοβουλευτική ομάδα τον τελευταίο χρόνο. Η αδιανόητα καθυστερημένη αποκάλυψη του χαρακτήρα και των πρακτικών τη οργάνωσης/κόμματος, προφανώς σημαίνει και τον αφανισμό της ως τέτοιας. Ευτυχώς, το τέλος της εγκληματικής οργάνωσης φαίνεται πως θα το επισφραγίσει η Δικαιοσύνη, ενώ η εξαΰλωση του πολιτικού κόμματος είναι δρομολογημένη, δεδομένης της αποψίλωσης της ηγετικής ομάδας. Χωρίς να αποκλείεται βραχυπρόθεσμη συσπείρωση -σαφώς μικρότερου του έως και «χθες» υπολογιζόμενου- μέρους του εκλογικού σώματος γύρω από τους εναπομείναντες πολιτευτές ή και τους «ηρωικούς» (κάπου εδώ και οι λέξεις χάνουν το νόημά τους) κρατούμενους, μεσοπρόθεσμα μοιάζει αναπόφευκτη η πλήρης εκλογική περιθωριοποίηση της ΧΑ ή και κάποιου σχήματος-διαδόχου της. Ένα -πολύ μικρό- μέρος του πολιτικού προσωπικού της ίσως να διασωθεί υπό προϋποθέσεις, πέραν αυτού όμως, κάτι άλλο είναι μάλλον απίθανο.
Η σαρωτική εμφάνιση της ΧΑ στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό εξυπηρετούσε ανάγκες και αντανακλούσε, όσο δυσάρεστο κι αν είναι αυτό, «επιτυχημένες» απαντήσεις σε διακυβεύσεις της περιόδου. Πέρα από την αποδεικνυόμενη πλέον πρακτική εξαγοράς ψήφων, εκβιασμών, ανάπτυξης σχέσεων «αρρωστημένης» εξάρτησης κ.ο.κ. η ΧΑ δημιούργησε, προκλητικά υποστηριζόμενη από μεγάλο μέρος των media, πραγματικά πολιτικά αποτελέσματα, με πλέον «απτό» την εκλογική καταγραφή της πριν από έναν περίπου χρόνο.
Επίμονα κι επίπονα: Αν η ζωή ήταν απλή, τα παραπάνω θα επέτρεπαν μία ανακούφιση τύπου «ουφ, ξεμπερδέψαμε», όμως το «βιολογικό» τέλος της ΧΑ δε σηματοδοτεί το τέλος του προβλήματος που η άνοδός της δημιούργησε. Η θεσμική διάβρωση, κυρίως στους μηχανισμούς ασφάλειας και καταστολής, η κουλτούρα lifestyle-οποίησης που επεφύλαξαν τα κυρίαρχα ΜΜΕ για τη ΧΑ, η προνομιακή μεταχείρισή της από οικονομικά συμφέροντα, η αξιοποίησή της από την κυβέρνηση ως μεταβλητή της πολιτικής εξίσωσης της συγκυρίας, αλλά και η λυπηρή μεν πραγματική δε ανταπόκριση που βρήκε ο λόγος της σε διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα της κοινωνίας, συνθέτουν μία εικόνα αρκετά ευρύτερη της θέας που προσφέρει το αστυνομικό και δικαστικό ρεπορτάζ.
Θλιβερή αλήθεια: Η ΧΑ έφυγε ή έστω φεύγει αλλά τα δεινά της παραμένουν εδώ, ανάμεσά μας. Η διευθέτηση των παραπάνω εκκρεμοτήτων που αφήνουν οι καταιγιστικές εξελίξεις του περασμένου διημέρου περνά μέσα από τη μάχη για την ηγεμόνευση στη μετα-ΧΑ εποχή, η οποία έχει αρχίσει να διαγράφεται. Παράλληλα με τις προφανείς νομικές προεκτάσεις του, το ζήτημα είναι κυρίαρχα πολιτικό. Η σαρωτική εμφάνιση της ΧΑ στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό εξυπηρετούσε ανάγκες και αντανακλούσε, όσο δυσάρεστο κι αν είναι αυτό, «επιτυχημένες» απαντήσεις σε διακυβεύσεις της περιόδου. Πέρα από την αποδεικνυόμενη πλέον πρακτική εξαγοράς ψήφων, εκβιασμών, ανάπτυξης σχέσεων «αρρω στημένης» εξάρτησης κ.ο.κ. η ΧΑ δημιούργησε, προκλητικά υποστηριζόμενη από μεγάλο μέρος των media, πραγματικά πολιτικά αποτελέσματα, με πλέον «απτό» την εκλογική καταγραφή της πριν από έναν περίπου χρόνο.
Στην πολιτική δεν υπάρχει κενό: Ασφαλώς, η μάχη για την ηγεμονική κατάληψη του κενού που αφήνει η -θορυβώδης όσο και η άνοδός της- πτώση της Χρυσής Αυγής, ξεπερνά κατά πολύ τα έδρανα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μένουν άδεια στη Βουλή. Από την έκβαση της κατεξοχήν πολιτικής διαμάχης για τη διαχείριση της «επόμενης ημέρας», εξαρτάται εν πολλοίς και η διευθέτηση των ιδεολογικών (οι «Άγιοι Παντελεήμονες» είναι ακόμα εκεί έξω, αν και οι άλλοτε δημοσιολάγνοι θιασώτες τους εδώ και δύο 24ωρα «κρύβονται) και θεσμικών (αλήθεια, καμιά δεκαριά χαμηλόβαθμοι των Σωμάτων Ασφαλείας και μια «χούφτα» ανώτεροι αξιωματικοί αποτελούσαν την αποδεδειγμένη πια θεσμική «ασπίδα» της ΧΑ;) «ανωμαλιών» των τελευταίων ετών.
Υπεύθυνη ανευθυνότητα: Το «χαρτί» της …σοβαρής ΧΑ ευτυχώς «κάηκε» υπό το βάρος απροσδόκητων εξελίξεων. Με τη «φαιή» α-σοβαρότητα του προηγούμενου διαστήματος μέσα σ’ ένα Σαββατοκύριακο να προσπαθεί να φτιασιδωθεί σε «λαμπερά» αταλάντευτο αντι-ολοκληρωτισμό, όσοι εντατικά προσπάθησαν να χειραγωγήσουν τη ΧΑ τον καιρό της «έκρηξής» της, εμφανίζονται εξίσου πρόθυμοι να κεφαλαιοποιήσουν τον αφανισμό τους. Με το «τυχαίο» να καραδοκεί πάντα, σε μία χώρα που σιγά-σιγά θα επιστρέψει στη μνημονιακή καθημερινότητά της, αυτή η νέα φάση της ηγεμονικής σύγκρουσης ίσως αποδειχθεί η πιο καθοριστική απ’ όλες. Ποιος και πως θα καθορίσει τις εξελίξεις μένει να φανεί…