Μια εβδομάδα και μια μέρα αργότερα, οι φακές ακόμα να βγάλουν ρίζες. Αντίθετα με τους προφέσιοναλς που ζουν στο σπίτι μου, οι οποίοι όχι μόνο ριζώνουν αλλά και πολλαπλασιάζονται (με γεωμετρική πρόοδο).
– Είμαι στο London Victoria και έχω καθυστέρηση.
– Πόσες μέρες;
– Δύο ώρες!
– …
– Καθυστέρησε η πτήση από Ντουμπάι και δεν έχει μετρό. Μήπως να κοιμηθώ εδώ;
– Δεν βγάζουν κουκέτες στο σταθμό. Έλα σπίτι, είμαστε οχτώ. Χωράμε…
Η Νταίζι είναι πρώην προφέσιοναλ Λονδίνου. Κυνηγοί κεφαλών (headhunters) την άρπαξαν πριν ένα χρόνο και την τοποθέτησαν σε μεταλλικό με λεπτομέρειες γυαλιού ουρανοξύστη στο Ντουμπάι.
Έκτοτε επιστρέφει μαυρισμένη (και αγχωμένη). Για κάποιο λόγο μας φέρνει πάντα αλλαντικά.
– Δίκταμο ή μελισσόχορτο; η Μάγκι πετάγεται ημιθανής από τον καναπέ.
Η Νταίζη μας κοιτά με εξαντλημένη απορία. Νομίζει ότι είναι αλκοόλ.
– Βότανο είναι. Καταπολεμά το στρες, ανεβάζει τη διάθεση και είναι ήπιο αντικαταθλιπτικό.
– Καλά είμαι. Θα συνέλθω δηλαδή τώρα όπου νά ’ναι, μου έστειλε η μαμά μου ρέικι μέσω σκάιπ. Απλά δουλεύω πολύ αυτό είναι όλο.
– Πόσες ώρες δουλεύεις;
– Δεν ξέρω. Συνέχεια. Ξυπνάω στον ύπνο μου και τσεκάρω μέιλ…
– Εννοώ τι ώρα φεύγεις από το γραφείο;
– Πρόσφατα άσκησα βέτο να φεύγω πριν τις 10μμ για να προλαβαίνω το γυμναστήριο… Αλλιώς, δεν έχει. Ό,τι ώρα τελειώσουν τα meetings.
– Kαι πού μένεις;
– Στο διπλανό ουρανοξύστη.
– Kαι τι τρώτε εκεί δηλαδή;
– Take away. Πρόσφατα παραγγέλνω υγιεινά.
– Τι σημαίνει “υγεινά”;
– Βραστά λαχανικά και τέτοια. Το παραγγέλνεις ονλάη και στα φέρνουν στο γραφείο.
– Και τα σαββατοκύριακα;
– Είναι σαν διακοπές! Πάμε σαφάρι στην έρημο και κάνουμε pool parties. Ή πάμε βαρκάδες στον Περσικό κόλπο. Ή μάλλον σκαφάδες. Οι φίλοι μου είναι σκαφάτοι. Ή Hummer-άτοι. Δε ρωτάς που τα βρήκαν. Απλά τα έχουν.
– Λεφτά;
– Μου μένουν.
– Κάνεις αποταμίευση;
– Όχι απλά μου μένουν. Δεν τελειώνουν ποτέ. Είναι τρομακτικό. Αν το κάνω τρία χρόνια ακόμη, παίρνω σπίτι.
“Γενικώς δεν είμαι υποχρεωμένη να συμφωνήσω με την περιρρέουσα αξίωση της εποχής, της αγοράς, να γίνονται όλα εύκολα και γρήγορα, πάνω απ’ όλα εύκολα και γρήγορα, και τελικά, στον δήθεν κερδισμένο χρόνο, να χάνουμε όσο-όσο, την ψυχή μας και το μπούσουλα”
H Mάγκι απαγγέλει Ζατέλη και σουρώνει ματζούνια.
Εγώ δε διαβάζω Ζατέλη (πια). Με θλίβει το βουκολικό οικογενειακό μεταφυσικό μυθιστόρημα.