Το στούντιο-ησυχαστήριο των Baby Guru βρίσκεται σε ένα ήσυχο δρομάκι, χωμένο κάπου ανάμεσα σε διαδοχικά αδιέξοδα και καλοβαλμένες μoνοκατοικίες, σε έναν παράλληλο της λεωφόρου Κηφισίας που πονοκεφαλιάζει το GPS. Αλλά αυτό ήδη το ξέρετε, όσοι τους παρακολουθείτε με συνέπεια εδώ και 4 άλμπουμ + 3 EPs από το 2010 που εμφανίστηκαν ως «η νέα μεγάλη ελπίδα της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής» που θα γινόταν σύντομα το κορυφαίο όνομά της. Σχεδόν κάθε συνέντευξή τους γίνεται σε αυτό το υπόγειο. Και ο επισκέπτης αισθάνεται κάπως υποχρεωμένος να το αναφέρει. Είναι τέτοια η οικειότητά τους με τον χώρο που σε πείθει ότι αν έγραφαν/ πρόβαραν/ ηχογραφούσαν οπουδήποτε αλλού το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό. Σίγουρα, όχι το ίδιο με αυτό που παράγεται σε αυτό το κατάλευκο Μεγάρο, σε αυτή τη μονοκατοικία που είναι τόσο-όσο-κιτς-σχεδιασμένη και τόσο-όσο-πολυτελώς-κατασκευασμένη ώστε να θυμίζει κάποιο διφορούμενο περασμένο μεγαλείο της 80s Αθήνας και των προαστίων της.
Μας περιμέναν με ανοιχτή την γκαραζόπορτα που οδηγεί στα σκοτεινά ενδότερα. Τα βινύλια των προηγούμενων κυκλοφοριών κρεμασμένα στο δικό τους wall of fame («ακόμα κι αν έχουμε ταβανιάσει, όπως καμιά φορά λέτε για τα δεδομένα της ελληνικής αγοράς, αυτή η γωνιά του τοίχου μας κάνει περήφανους και μας δίνει κίνητρο για να συνεχίζουμε»), ένας δίσκος Simon & Garfunkel κάπου προσεκτικά τοποθετημένος, μια αφίσα-πορτρέτο του Lennon, κάτι φοβερά exotica χαλιά στρωμένα στο πάτωμα, αναφορές σε jazz κι αφρικάνικα εδώ κι εκεί. Μπαίνοντας στο στρατηγείο των Baby Guru, καταλαβαίνεις ποιοι είναι. Ακόμα κι αν δεν έχεις ακούσει ούτε μια νότα τους.
Εδώ έγραψαν το IV, το τέταρτο LP τους που μόλις κυκλοφόρησε από την Inner Ear. Με την επιφύλαξη της επιπόλαιης κρίσης από λίγες μόνο ακροάσεις, είναι μάλλον το καλύτερό τους. Σίγουρα το πιο «ώριμο», όσο τετριμμένο (και συνήθως κενό) κι αν ακούγεται αυτό το μουσικογραφικό κλισέ. Μπορεί να μην έχει τη νεανική ορμή του ομώνυμου ντεμπούτο άλμπουμ, μπορεί να μην έχει το ψυχεδελικό χάσιμο του Pieces, ίσως έχει λιγότερες γυαλισμένες στιγμές από το Marginalia. Είναι όμως λιγότερο φλύαρο, περισσότερο πειθαρχημένο. Είναι η πρώτη φορά που οι Baby Guru ενσωματώνουν τις επιρροές και το ταλέντο τους (τα ακούσματα και η αξία τους ως παίκτες δε γίνεται να κρυφτούν) σε ένα αληθινά συμπαγές σώμα οκτώ κομματιών που πλησιάζει στην ιδανική δοσολογία απ’ όσα τους αποτελούν. Τις μπιτλικές μελωδίες, την εμμονή με την 70s τραγουδοποιία, το Graceland, την kraut νευρικότητα και το αφρικάνικο πολυρυθμικό καταφύγιο (ίσως αυτή τη φορά και λίγο ηλιόλουστο, ανεμελο AOR). Το IV είναι μια πρόταση με αρχή, μέση και τέλος, για «όσους ακούνε ακόμα ολόκληρα άλμπουμ» όπως λέμε και στο παραπάνω βίντεο.
Έτσι γράφτηκε, κομμάτι προς κομμάτι…
Tell Me What You’Re Made Of
Bluebird Picnic 01’44”
Oaxaca (The Calvino Song) 02’58”
Before Sundown 06’56”
Motel Rwanda 08’18”
Palace In The Sun 09’26”
Nothing Really Bothers Me 12’05”
Amarousion 13’21”
