Βαγγέλη, μεγάλωσες πια, δεν τα κόβεις αυτά τα γιές ιτ νταζ και τις τζιριτζάντζουλες; Λες ε; Ότι γέρασα, γέρασα. Σκέφτομαι σοβαρά από φέτος μήπως καθιερώσουμε πάρτι μόνο απογεύματα και μουσική phil collins και καλλιτέχναι επηρεασμένοι από αυτόν. Γενικά σμουθ πράγματα.Πιστεύω θα πιάσει. Έχεις νιώσει ποτέ μόνος σε κάποιο πάρτι; Να θες να αποτραβηχτείς σε μια γωνιά, κάτι να φωνάζει μέσα σου: «αφήστε με μόνο μου!» Άμα αγοραφοβάμαι καμιά φορά, πάω κάθομαι στο dj booth, ντεμέκ ότι φροντίζω τον dj, να χει τα ποτά του, τα λούσα του, μαθαίνω και κανένα κομμάτι που δεν ξέρω, πίνω ήσυχα κανένα ποτό, μου περνάει.Έχεις δοκιμάσει ποτέ να κάνεις σπαγκάτο; Μόνο τροχό. Με τους κολλητούς στη Θεσσαλονίκη ως φοιτητές είχαμε καταλήξει ότι «να κάνεις τροχό» είναι η απάντηση στην ερώτηση «τι όρο;» που εύλογα προκαλεί το άσμα «Κορμί θανατηφόρο, σε θέλω με έναν όρο». Σ’ έχουμε δει πολλές φορές ρε μπαγάσα, να δουλεύεις καλά το αυγό. Μπορείς να μας δώσεις την πιο «βαριά» και «ανθυγιεινή» συνταγή που σου έρχεται στο μυαλό; Ωραία juevos rancheros, με μπόλικο κύμινο και καυτερό στη σαλτσούλα ντομάτας, ζεστά τορτίγιας, κασέρ’ τριμμένο, αβοκάντο, όλο το πακέτο. Αν ερχόταν σ’ ένα πάρτι ο Μεϊμαράκης, τι σετ θ’ ακολουθούσες; Βαριά σερνική “μουστακαλίδικη” ντίσκο. Gino Soccio, Sylvester, Moroder, Άννα Μαρία Λογοθέτη. Τα απαγορευμένα. Ποιος ήταν καλύτερος παίκτης; Ο Μπάνε Πρέλιεβιτς ή ο Πέτζα Στογιάκοβιτς; Ξερά ο Πέτζα. Πιο αγαπημένος ο Μπάνε, όμως. Και μετά ο Τσέκος, ο αληταράς.
Δεν είναι πια λίγο booooring να είσαι ΠΑΟΚ; Δηλαδή, κάθε χρόνο όλη αυτή η ένταση, δεν κουράζεστε; Το κακό με το να είσαι ΠΑΟΚ, είναι ότι στο τέλος σχεδόν ποτέ δεν κερδάς. Το καλό με το να είσαι ΠΑΟΚ, είναι ότι ξέρεις ότι στο τέλος σχεδόν ποτέ δεν κερδάς. Επομένως, εφόσον κάθε χρόνο έχει πίκρες το μενού, έχεις βρει εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης. Νομίζω στο καφενείο που βλέπουμε τη μπάλα είμαστε η οπαδική ατραξιόν άμα μαζευόμαστε κάμποσα παοκτσάκια. Διασκεδάζουν και οι άλλοι μαζί μας. Ομορφαίνουμε τη ζωή του πλησίον μας.Οπότε πλέον μάλλον το κάνουμε και για την τέχνη και την κοινωνική προσφορά. Μιας και είπαμε booooring. Τι χαρακτηρισμό θα έβαζες στην πρόταση που έχει μέσα τις λέξεις νύχτα και Αθήνα; Πως το αντιμετωπίζεις πια και σύ που σαι κάτι χρόνια στο κουρμπέτι; Ας μη κάνουμε τη χίπστερ Βάνα Μπάρμπα και να λέμε πως «δε γίνονται πράγματα.» Εγώ νομίζω πως μια χαρά γίνονται, απλά εμείς γεράσαμε (με χάρη ωστόσο) και μας αφορούν λιγότερο. Το αποδέχεσαι και εκει που ο άλλος πάει να χτυπηθεί, να πιει, κτλ , εσύ βάζεις κι άλλη ταινία στο λαπτόπ και νιώθεις οκ με αυτό.
Μπορείς να πεις τρία resolutions για τη νέα σαιζόν που να έχουν μέσα τις λέξεις: Aperol Spritz;
1. Θέλω να μάθω περισσότερο για τα τυριά, π.χ. του χρόνου να σου πω ποιο πάει πιο καλά με το Aperol Spritz.
2. Αυτή τη χρόνια θα πηγαίνω να ρίχνω κανένα σουτάκι σε μπασκέτα συχνότερα, μήπως και κάψω κανένα από τα Aperol Spritz της εβδομάδας, ενδιαφέρεσαι;
3. Θα ξυπνάω πιο πρωί χωρίς να νομίζω ότι πάω να κάνω κάτεργο που καμία σχέση δεν έχει με το πως αισθάνομαι άμα πίνω Aperol Spritz.
(Σε έσκισα, Ντον Ντρέηπερ)
Θα προτιμούσες ν’ αναμετρηθείς με πολική αρκούδα ή με τον δράκο του Κόμοντο; Με την πολική αρκούδα. Είδα στο γκούγκολ ότι ο Δράκος του Κόμοντο τρέχει πολύ γρήγορα και δεν είμαστε για τέτοια.
