Μουσικός, ηθοποιός, με πτυχίο στα οικονομικά και ετοιμόλογος, ο Ρήγας Σκεπετάρης δεν είναι ένας άνθρωπος που θα κάτσει σε ησυχία εύκολα. Κάτι που φάνηκε και όταν βρέθηκε ξαφνικά με απευθείας σύνδεση στην εκπομπή του Νίκου Ευαγγελάτου, ενώ περίμενε στην ουρά για να κάνει ένα μοριακό τεστ τις ημέρες των γιορτών. Δεν μάσησε τα λόγια του, ζήτησε να έχουμε περισσότερους γιατρούς παρά αστυνομικούς, είχε άποψη με επιχειρήματα και «έβαλε τα γυαλιά» στον παρουσιαστή, με αποτέλεσμα να γίνει αμέσως viral.
Εντελώς τυχαία λίγες μέρες μετά έμαθα ότι ήταν φίλος φίλου μου και μάλιστα μέσω instagram είχαμε μιλήσει κάποιες φορές για άρθρα και μουσικές. Έτσι κανονίσαμε να πιούμε καφέ και να πούμε περισσότερα, ένα πρωί στην Κολοκοτρώνη. Χαμογελαστός, ευγενικός, ομιλητικός, άρχισε να μου διηγείται τη ζωή του και κουβέντα στην κουβέντα φτάσαμε στο τώρα.
Ο Ρήγας γεννήθηκε στην Αθήνα και πριν τελειώσει το σχολείο ξεκίνησε να ασχολείται με το γράψιμο στίχων. Ραπ και χιπ χοπ. Όταν πήγε στην Πάτρα για να σπουδάσει, συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις και σε διάφορα μουσικά σχήματα με φυσικά όργανα. Έτσι αγάπησε και την υποκριτική αλλά και είδη μουσικής, όπως η ρέγκε και η ροκ. Εκεί γνώρισε και τους FF.C και εμφανίστηκε ως support act σε συναυλίες τους το 2002-2003.
Κάποια στιγμή πήρε το πτυχίο και γύρισε στην Αθήνα έχοντας όμως κάνει πολύ καλούς φίλους. Ένας από αυτούς, ο Δημήτρης Πετσούκης (Ο Σκηνοθέτης στους FF.C), με τον οποίο άρχισε να παίζει μαζί και συμμετείχε στον σόλο δίσκο του. Αργότερα, με τον Γιώργη Νίκα που σήμερα είναι στους Social Waste (και πριν στους Αντίποινα), έφτιαξαν το δικό τους σχήμα που λεγόταν Έξοδος Κινδύνου. Εκεί ήταν το κομβικό σημείο που ο Ρήγας κατάλαβε ότι η μουσική δεν είναι κάτι περιστασιακό στη ζωή του. «Έγινε αρρώστια μεγάλη», μου λέει καθώς θυμάται τα παλιά. Πέρασε και από τους Kilimanjaro, τη μπάντα από την οποία ξεπήδησαν οι Locomondo, έκαναν έναν κύκλο συναυλιών μαζί παίζοντας ρέγκε στο Μικρό Καφέ στο Περιστέρι, στο Red Sea και σε άλλα μαγαζιά και τώρα βρίσκεται στο συγκρότημα Φουλ του Ρήγα, έχοντας κυκλοφορήσει μόλις το άλμπουμ «Βάλε Φωτιά». Εκεί που μπορεί να μπλέξει όμορφα τη ρέγκε με το χιπ χοπ, να πειραματιστεί χαλαρά και παράλληλα να ασχοληθεί και με την ηθοποιία που τόσο έχει αγαπήσει. Ανάμεσα στα πολλά που έχει κάνει είναι πωλητής στον φούρνο του πατέρα του, διανομέας φυλλαδίων, σερβιτόρος, DJ, έχει ασχοληθεί με τη φωτογραφία και τα τελευταία 10 χρόνια έχει μία ομάδα που φτιάχνουν websites και e-shops και δουλεύει και σε παραγωγές ταινιών αλλά και ως ηθοποιός σε σειρές και στο θέατρο.
Ρήγα καταλαβαίνω ότι είσαι ένας άνθρωπος ανήσυχος. Τελικά προς τα πού κλείνει περισσότερο η καρδιά σου; Όλα όσα κάνω τα αγαπάω πολύ, απλώς έρχεται κάποια στιγμή που σκέφτεσαι κατά πόσο μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις κάτι διατηρώντας την ελευθερία σου, χωρίς συμβιβασμούς. Όταν κάποιος θέλει να βιοποριστεί από την τέχνη του, πιστεύω ότι καλώς ή κακώς μπαίνει σε μία διαδικασία να αρχίσει να φιλτράρει ό,τι κάνει και να μπαίνει σε καλούπια για να πιάσει περισσότερο το συγκεκριμένο target group. Στη μουσική συμβαίνει πολύ αυτό και είναι κάτι που δεν θέλω να το κάνω. Να προσπαθώ να αποδείξω κάτι. Φοράω ό,τι γουστάρω, λέω ό,τι γουστάρω, συχνάζω όπου γουστάρω και κάνω μουσική για να γουστάρω με αυτούς που επίσης γουστάρουν (γέλια). Φυσικά και θα ήθελα να είναι η μουσική το επάγγελμά μου, αλλά αν χρειάζεται να κυνηγάω, να αποδεικνύω και να πείθω, αυτό δεν είναι κάτι που μου ταιριάζει.
Μου φάνηκε απίστευτο που ένας δημοσιογράφος με τόση πείρα όπως ο Ευαγγελάτος, δεν γνώριζε στατιστικά θνησιμότητας για ένα θέμα που παρουσιάζει καθημερινά
Άρα δεν πιστεύεις ότι κάθε είδος μουσικής πρέπει να έχει και το δικό του lifestyle. Όχι, γιατί αυτό είναι ενάντια στην ανθρώπινη ελευθερία έκφρασης. Γιατί να πρέπει για να κάνεις τραπ, να φοράς χρυσά και να μιλάς για πλούτη; Δεν μπορείς να μιλήσεις για κάτι άλλο; Αν το δοκιμάσει όμως κάποιος θα πέσουν να τον φάνε. Κάθε καλλιτέχνης και κάθε άνθρωπος γενικότερα πρέπει να απελευθερωθεί από στεγανά και ταμπέλες για να βρει τη δική του αλήθεια και να ζήσει όσο πιο ελεύθερος γίνεται. Γι΄αυτό και ο δίσκος αυτός βασίζεται πολύ επάνω στην ελευθερία. Μακριά από περιορισμούς. Οι οποίοι είναι πολλοί στη ζωή μας. Δυστυχώς ζούμε σε έναν εργασιακό μεσαίωνα και έχουμε ανάγκη να νιώθουμε ελεύθεροι.
Το μικρόβιο της υποκριτικής πώς προέκυψε; Είχα παίξει μια φορά στο Δημοτικό σε μία παιδική παράσταση και είχα γράψει στο ημερολόγιο που είχα τότε, ότι ήταν η πιο χαρούμενη μέρα της ζωής μου. Είχα τρελαθεί. Στο Λύκειο έπαιξα πάλι σε παραστάσεις και ως φοιτητής μπήκα στη θεατρική ομάδα και έγραφα τις μουσικές. Και όπως γυρνούσαμε στα ΔΗΠΕΘΕ, άρχισα να παίζω για πλάκα στις πρόβες, έτσι μου είπε ο σκηνοθέτης ότι πρέπει να παίξω οπωσδήποτε και με έβαλε στην επόμενη παράσταση. Συνέχισα στην Αθήνα σε διάφορες παραστάσεις και το έκανα περιστασιακά παράλληλα με τις άλλες δουλειές μου.
Στις Άγριες Μέλισσες πώς βρέθηκες; Όταν ήμουν φοιτητής έφτιαχνα, εντελώς ερασιτεχνικά, με φίλους, ταινίες μικρού μήκους. Όταν γύρισα στην Αθήνα με πήρε τηλέφωνο μια γνωστή μου και μου είπε ότι σε μία ταινία μεγάλου μήκους που θα παίζει ήθελαν κάποιον να κάνει τον ράπερ. Συναντήθηκα με τον σκηνοθέτη που ήταν ο Δημήτρης Μελέτης και μου είπε ότι δεν του κάνω αλλά με θέλει για έναν άλλο ρόλο πιο μεγάλο. Εκεί μπήκε ξανά μέσα μου το μικρόβιο, γράφτηκα σε κάποια πρακτορεία ηθοποιών και κάπως έτσι μου πρότειναν να περάσω από κάστινγκ για τον ρόλο στις Άγριες Μέλισσες.
Κάποιος που τα ακούει όλα αυτά μπορεί να σκεφτεί ότι τα κάνεις όλα για την πλάκα σου αλλά αντιλαμβάνομαι ότι δεν πρέπει να είναι έτσι. Όχι, τα αντιμετωπίζω όλα πολύ σοβαρά, δίνω όλη μου την ψυχή σε ό,τι κάνω. Έχει τύχει να μου πουν κάποιοι ηθοποιοί που παίζουμε μαζί «Γιατί είσαι εδώ; Δεν έχεις τελειώσει σχολή, δεν είσαι ηθοποιός», αλλά εγώ δουλεύω πάρα πολύ για κάθε ρόλο που θέλω πάρω. Κάνω τεράστια προετοιμασία και παρακολουθώ διαρκώς σεμινάρια. Επίσης μην ξεχνάμε ποτέ ότι όσο παίζουμε, μαθαίνουμε.
Πρέπει ο κάθε υπουργός να έχει πείρα και να είναι διακεκριμένος στον τομέα του και όχι να βρίσκεται στη θέση του επειδή έχει φανς από τηλεμάρκετινγκ ή πολλές γνωριμίες. Ας γίνει influencer αν είναι έτσι, να μην ασχοληθεί με την πολιτική
Πιστεύεις ότι μέσα στα επόμενα 10 χρόνια μπορεί να κάνεις πέντε ακόμα διαφορετικά πράγματα που δεν έχεις καν σκεφτεί; Ναι, σίγουρα. Η ζωή είναι μία και πρέπει να αποκτούμε εμπειρίες. Κάποιοι άνθρωποι κολλάνε σε ταμπέλες, σε έναν ρόλο και πολλές φορές αυτό γίνεται ψυχαναγκασμός. Έχουμε πολλές πτυχές όμως και είναι κρίμα να μένουμε σε αυτό που βλέπουμε. Κάποιος μπορεί να είναι καλός ηθοποιός και παράλληλα και εξαιρετικός ζωγράφος, αλλά να μην έχουμε ιδέα. Ή ένας καταπληκτικός υδραυλικός και να έχει φτιάξει τα υδραυλικά ολόκληρης της πολυκατοικίας του αλλά να το αγνοούμε. Γι΄αυτό είναι ωραίο ο κάθε άνθρωπος να δοκιμάζει και να εξελίσσεται και να ανακαλύπτει και άλλα πράγματα που μπορεί να αγαπήσει.
Και ξαφνικά, ένα απόγευμα του Ιανουαρίου, βρέθηκες να μιλάς με τον Νίκο Ευαγγελάτο στην τηλεόραση και να γίνεσαι viral μέσα σε λίγες ώρες. Ήμουν δύο ώρες στην ουρά και ήθελα να κάνω το τεστ για να πάω στη δουλειά μου. Είχα αρχίσει πλέον να αγανακτώ και εκείνη τη στιγμή είδα τις κάμερες, κατάλαβα ότι είναι από τις Ειδήσεις ή κάποια ενημερωτική εκπομπή και άρχισα να εκνευρίζομαι.
Γιατί εκνευρίστηκες; Στις Ειδήσεις τονίζουν τα προβλήματα αλλά συνήθως υπάρχει ένας αποπροσανατολισμός ως προς τη ρίζα που τα γεννά. Και σχεδόν ποτέ καμία ουσιαστική ανάλυση. Αν κάποιος έχει κλέψει, θα μείνει συνήθως εκεί η είδηση. Δεν θα μάθουμε γιατί το έκανε, ποια είναι η κατάστασή του, πώς έφτασε εκεί. Όχι για να τον δικαιολογήσουμε αλλά για να ξέρουμε. Να έχουμε τα στοιχεία. Ήξερα ότι πιθανότατα θα δείξουν τις ουρές εκεί που ήμουν, αλλά κανείς δεν θα ανέλυε γιατί υπάρχουν ουρές. Κανείς δεν θα μιλούσε για τις ελλείψεις σε προσωπικό και την γενικότερη κατάρρευση του δημοσίου συστήματος υγείας, αφού συνήθως τα προσπερνούν αυτά. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν, ένιωσα ότι με χρησιμοποιούν και μάλιστα με τραβάνε χωρίς να με ρωτήσουν αν θέλω. Έτσι πήρα την απόφαση να μιλήσω. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, απλά έτυχε εγώ που είχα άνεση με την κάμερα να βρεθώ στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή. Αν δεν ήμουν τόσο εξοικειωμένος δεν ξέρω αν θα είχα μιλήσει.
Όταν μίλησες ήξερες σε ποια εκπομπή έβγαινες; Όχι, γιατί δεν έχω τηλεόραση σπίτι και δεν είχα ιδέα ποιες εκπομπές προβάλλονται εκείνη την ώρα. Μου είπαν αφού μίλησα λίγο, ότι θέλει να μου μιλήσει ο κ. Ευαγγελάτος. Η αλήθεια είναι ότι αμέσως αφού μίλησα, με έπιασε ένα άγχος αν τα είπα όπως έπρεπε χωρίς να χάσω το δίκιο μου. Δεν είχα καταλάβει ότι μπορεί να το είχαν δει πολλοί, μέχρι που άρχισαν να μου σκάνε μηνύματα στο κινητό και να μου λένε μπράβο. Τελικά μάλλον καλά έκανα και συνειδητοποίησα κιόλας ότι όποτε έχω μιλήσει για κάτι που με πνίγει, δεν το έχω μετανιώσει.
Αρνητικά σχόλια άκουσες; Διάβασα να λένε κάποιοι ότι βγήκα να πω να γίνουμε Κούβα. Δεν είπα αυτό όμως. Μπορούμε να κάνουμε μία τεράστια ανάλυση για το τι γίνεται στην Κούβα και τι εδώ. Εγώ αναφέρομαι ξεκάθαρα στο σύστημα υγείας μιας χώρας που έχει τον ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα. Είναι πολύ ανώτερο. Έχουν πολύ λιγότερους θανάτους, πρόσβαση σε δομές υγείας για όλους, δικό τους εμβόλιο, άρα αξίζει να το δούμε αυτό το πράγμα. Μην μπλέκουμε την οικονομία και τις παραμέτρους ελευθερίας, είναι μία άλλη συζήτηση αυτή. Πρέπει να σταματήσουν να μας συγκρίνουν πάντα με τα χειρότερα, πρέπει να βλέπουμε και τα καλύτερα. Μου φάνηκε απίστευτο που ένας δημοσιογράφος με τόση πείρα όπως ο Ευαγγελάτος, δεν γνώριζε πόσους θανάτους έχει μία άλλη χώρα. Και μάλιστα προσπάθησε να το δικαιολογήσει λέγοντας ότι αργούν τα αποτελέσματα, τα οποία με ένα google search μπορεί ο καθένας να τα δει. Πάντα χρειάζεται σωστή έρευνα. Να δίνεις όλα τα στοιχεία στον κόσμο και να κρίνει αυτός από εκεί και πέρα και να αποκτά γνώμη. Και να ακούμε όλες τις απόψεις, να μην επιβάλουμε τη δική μας.
Εσύ πάντως την Κούβα την γνωρίζεις καλά, έχεις βρεθεί εκεί και έχεις γυρίσει DIY video clip εκεί για το συγκρότημά σου. Ναι, έχω πάει και έχω δει και τα καλά και τα κακά.
Αν δεν σε είχαν πετύχει σε εκείνη την ουρά και σε είχαν βρει κάπου αλλού και σε ρωτούσαν για τα πράγματα στη χώρα μας, τι θα είχες απαντήσει; Πιστεύω ότι σαν κοινωνία πρέπει να παλέψουμε να μη χάσουμε όσα είχαμε κατακτήσει προ κορωνοϊού. Σε όλους τους τομείς. Υπάρχουν πολλοί περιορισμοί πλέον και πρέπει όχι απλώς να επανέλθουμε αλλά να κατακτήσουμε κι άλλα. Πολιτικά τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν από τη βάση τους. Και δεν αναφέρομαι σε κόμματα. Πρέπει ο κάθε υπουργός να έχει πείρα και να είναι διακεκριμένος στον τομέα του και όχι να βρίσκεται στη θέση του επειδή έχει φανς από τηλεμάρκετινγκ ή πολλές γνωριμίες. Ας γίνει influencer αν είναι έτσι. Όσοι θέλουν να γίνουν πλούσιοι ας γίνουν επιχειρηματίες, όχι πολιτικοί, γι΄αυτό και δεν πρέπει οι βουλευτικοί μισθοί να είναι τόσο μεγάλοι και το πόθεν έσχες να είναι πολύ πιο αυστηρό. Ζούμε σε μία ψηφιακή εποχή, γιατί δεν γίνονται περισσότερα δημοψηφίσματα, να αποφασίζει περισσότερο ο λαός και μένουμε στις εκλογές μόνο; Το Σύνταγμα λέει ότι πρέπει να γίνονται δημοψηφίσματα. Επίσης κάτι πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου, είναι να καταργηθεί το ακαταδίωκτο. Να μην υπάρχει βουλευτική ασυλία. Κλέβεις; Πρέπει να πληρώσεις το αντίτιμο. Όχι ότι περιμένω να γίνουν όλα αυτά αλλά μόνο έτσι οι πολίτες θα νιώθουν ότι ζουν σε ένα πραγματικά δημοκρατικό πολίτευμα και θα σέβονται το κράτος.
Μήπως τελικά δημιουργήθηκε μέσα σου η επιθυμία να ασχοληθείς και με τη δημοσιογραφία; Χαχα, να σου πω την αλήθεια μού αρέσει. Έχω κάνει και ραδιόφωνο παλιότερα και είναι κάτι που βρίσκω ενδιαφέρον. Είναι ένα σημαντικό και απαραίτητο κοινωνικό λειτούργημα. Ευτυχώς οι τέχνες με κάνουν ακόμα να έχω ελπίδα για το κομμάτι του πολιτισμού. Έχουμε πολύ καλές παραστάσεις και σειρές και συμβαίνουν πάλι πολύ ωραία πράγματα στο γενικότερο καλλιτεχνικό πλαίσιο.