ΜΟΥΣΙΚΗ: Οι δίσκοι του μπαμπά να παίζουν πρωί, μεσημέρι, βράδυ, κλασσική, jazz, blues, soul, reggae και ό,τι άλλο μπορεί να είχε όρεξη να ακούσει, και η μαμά να τραγουδάει gospel και τζαμαϊκανικά χιτάκια όσο έκανε δουλειές. Κάπως έτσι μου συστήθηκε η μουσική από πολύ μικρή και κάπως έτσι συνεχίζει να υπάρχει στη ζωή μου. Πάντα όταν διάβαζα έβαζα μουσική, με αποτέλεσμα τελικά να μην διαβάζω, αλλά να κλείνομαι ατελείωτες ώρες στο δωμάτιο μου να μαθαίνω τους στίχους από τα τραγούδια που άκουγα, να τα τραγουδάω, και στο τέλος να τα ηχογραφώ κιόλας. Εκείνη την εποχή άκουγα πιο πολύ old school hip hop RnB και είχα εμμονή με Whitney Houston, Beyonce και Alicia Keys. Μεγαλώντας έγινα πιο ρετρολάγνα και έτσι αγάπησα την Jazz και Soul. Οι αγαπημένες μου μεγάλες κυρίες και ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης είναι οι Ella Fitzgerald, Nina Simone, Sarah Vaughan, Abbey Lincon, Betty Carter, Aretha Franklin και Roberta Flack.
ΒΙΒΛΙΑ: Η αλήθεια είναι ότι για πολύ καιρό το διάβασμα δεν ήταν στις άμεσες προτεραιότητες μου, ξεκινούσα ένα βιβλίο το άφηνα στη μέση και μετά δεν το ξανάπιανα ποτέ. Τα τελευταία χρόνια αυτό άλλαξε κι άρχισα σιγά-σιγά να αναπληρώνω τον χαμένο χρόνο. Διαβάζω στο μετρό, πριν κοιμηθώ, και γενικά όποτε έχω λίγο χρόνο να ξεκλέψω μέσα στη μέρα. Το καλοκαίρι διαβάζω πολύ περισσότερο, φαντάζει ιδανικό να είσαι στην παραλία ή σε ένα δροσερό μπαλκόνι και να διαβάζεις ένα ωραίο βιβλίο. Το πιο πρόσφατο βιβλίο που διάβασα και με ενθουσίασε είναι τα Γράμματα στη Νόρα, του James Joyce: επιστολές που έστελνε στη γυναίκα του — η απόλυτη αποτύπωση του έρωτα, της φωτεινής και σκοτεινής πλευράς του «άνευ ορίων άνευ όρων».
ΤΑΙΝΙΕΣ: Εδώ έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα: αδυνατώ να συγκρατώ τίτλους και σκηνοθέτες. Γενικά δεν πηγαίνω πολύ συχνά στο σινεμά, προτιμώ την άνεση του σπιτιού μου – και ναι, είμαι από αυτούς τους λίγους πλέον ανθρώπους που πηγαίνουν στο βίντεοκλαμπ. Θα δω λίγο πολύ τα πάντα, από χολυχουντιανά blockbusters μέχρι ανεξάρτητες ταινίες. Αγαπώ τον κλασσικό κινηματογράφο — κάτι στο μαυρόασπρο με ιντριγκάρει. Και για κάποιο λόγο που ακόμα δεν έχω καταλάβει μου αρέσουν πολύ τα θρίλερ. Από τους αγαπημένους σκηνοθέτες (που θυμάμαι) είναι οι Tarantino, Kubrick, και Fellini. Μου είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω μία αγαπημένη ταινία αλλά η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό είναι το Pulp Fiction.
INTERNET: Σχέση μίσους και πάθους. Δεν πολύ συμπαθώ τα social media, τρώνε πολύτιμο χρόνο από την ζωή σου χωρίς να προσφέρουν τίποτα το ουσιαστικό, και πιστεύω ότι έχουν ίσως περισσότερο αρνητική επίδραση στη κοινωνία παγκοσμίως παρά θετική. Το πιο ενοχλητικό είναι το ότι κάπως σου επιβάλλεται να είσαι στα social media, είτε το θέλεις είτε όχι. Βέβαια, υπάρχει το youtube και το google που κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Δεν βλέπω τηλεόραση σχεδόν καθόλου και όταν θα δω συνηθώς βλέπω παιδικά, ή άμα πετύχω καμιά ταινία. Επίσης, πολύ πλάκα έχουν οι ειδήσεις που σπείρουν τον πανικό και την καταστροφή.
ΣΠΟΡ: Όταν ήμουν μικρή έκανα πρωταθλητισμό στο τριπλούν, αλλά λόγο τραυματισμού τα παράτησα και έπειτα δεν ασχολήθηκα παρόλο που μου άρεσε πάρα πολύ. Γενικά σαν παιδάκι είχα περάσει από διάφορα αθλήματα. Σαν ενήλικας δεν ήμουν τόσο δραστήρια και γυμναζόμουν σπάνια. Βέβαια, από φέτος που σπουδάζω υποκριτική, και έχουμε μαθήματα κίνησης και χορού, μπορώ να πω ότι έχω αρχίσει να βρίσκω πάλι την φόρμα μου.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Από τα μεγαλύτερα μου όνειρα είναι να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο με τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Υπάρχουν τόσα απίθανα μέρη πάνω στη γη, που μου φαίνεται αδιανόητο να μην πας να τα δεις. Άγνωστοι τόποι, γλώσσες, κουλτούρες που πρέπει να γνωρίσεις. Το πιο σημαντικό ταξίδι που έχω κάνει ήταν στα 18 μου στη Τζαμαϊκα — ήταν ένας άλλος κόσμος, ένας πολύ όμορφος άλλος κόσμος. Γνώρισα συγγενής που μέχρι τότε δεν γνώριζα, είδα πόσο άπλα μπορείς να ζεις και να είσαι χαρούμενος, πραγματικά άλλαξε όλη η κοσμοθεωρία μου.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Μεγάλωσα στο παλιό Ψυχικό – όχι, δεν είμαι πλούσια, ούτε μένω σε βίλα, να το διευκρινίσουμε, γιατί συνήθως με κοιτάνε λίγο περίεργα όταν μιλάω για Ψυχικό. Βρήκε φθηνό οικόπεδο ο παππούς και το πήρε. Είναι ωραία η γειτονιά μου, έχει πολύ πράσινο, ησυχία, πολλά παρκάκια, τα σπίτια δεν ξεπερνούν τους 3 ορόφους, κι είναι σπάνιο φαινόμενο να δεις αυτοκίνητο χρονολογίας πριν του 2015, αλλά είναι κι εκτός πραγματικότητας. Προτιμώ το κέντρο, είναι πιο αληθινό. Μου αρέσει η βαβούρα του, μου αρέσει που μπορείς να συναντήσεις οποιονδήποτε στο δρόμο σου. Όλοι είναι εκεί. Περισσότερο γειτονιά μου όμως νιώθω τον Νέο Κόσμο, όπου έμενα για αρκετό καιρό.
ΤΩΡΑ: Στις 23 Μαρτίου βγήκε από την Feelgood η ταινία του Γιάννη Σακαρίδη Amerika Square, που είναι κι η πρώτη ταινία στην οποία συμμετέχω. Ήταν μία τρομερή εμπειρία για εμένα δεν θα μπορούσα να ήμουν πιο χαρούμενη. Είμαι στο πρώτο έτος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών κάτι που το ήθελα πολύ. Και επίσης με την μπάντα που τραγουδάω τα τελευταία χρόνια, το Sera Bellos quartet, κάνουμε διάφορες εμφανίσεις σε μαγαζιά στην Αθήνα.