ΜΟΥΣΙΚΗ: Με έχει δυσκολέψει πολύ αυτή η κατηγορία και έχω εκπλαγεί ευχάριστα γιατί δεν το περίμενα παρ’ ότι είμαι το άτομο που ακόμα και τώρα, στα 32 μου, ρωτάω ανθρώπους όταν γνωριζόμαστε τι μουσικη ακούνε (με συχνή αντίδραση μούτα του στιλ «Πόσο χρονών είσαι;»). Νομίζω, την χρησιμοποιώ για να χορεύω, για soundtrack στιγμών, για να παραμυθιάζομαι, για να θυμήθω ανθρώπους και καταστάσεις. Το πιστεύω ότι είναι η υπέρτατη μορφή τέχνης.
ΒΙΒΛΙΑ: Αυτήν την στιγμή στο κομοδίνο μου υπάρχουν τα βιβλία Η προϊστορία του σεξ του Timothy Taylor, Μάνη του Πάτρικ Λη Φερμορ και το Director’s Craft της Katie Mitchell. Και τα τρία τα έχω απλά ξεφυλλίσει. Το τελευταίο πάντως βιβλίο που διάβασα αρχή-τέλος ήταν το Εγώ κι αυτός του Alberto Moravia. Μ’αρέσει πολύ να διαβάζω θεατρικά, αγαπώ τον διάλογο, με «αγαπημένα» την Έντα Γκάμπλερ του Ίψεν, το Homecoming του Πίντερ και (σχεδόν) όλα αυτού του σιχαμένα καλού Σαίξπηρ.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Μ’άρεσουν οι αισθηματικές κομεντί – τις παραπίστεψα μικρή. Αν έπρεπε να διαλέξω μια ταινία στο repeat θα ήταν Η δασκάλα του πιάνου του Χάνεκε. Μ’αρεσει αυτός πολύ, μ’αρέσει ο τρόπος που γράφει. Πρόσφατα ξαανείδα το Addams Family Values και η Joan Cusack ως Debbie η μανιακή δολοφόνος/κουβερνάντα είναι σχεδόν είδωλο. Το ίδιο και η Wednesday. Ο μονόλογος αυτός με την παραλία στην Persona του Μπέργκμαν είναι η σκήνη που με κάνει να αναρωτηθώ πως σκατά το κάνει αυτό;
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Έχω σχεδόν σχέση εξάρτησης, τα κοινωνικά μέσα δεν έχω βρει ακόμα τρόπο να τα χειρίζομαι απενεχοποιημένα, με κάνουν να νιώθω άβολα, αν και θεωρώ ότι το facebook στέκει ως search engine. Επίσης, έχω κάνει ωραία παρέα με τις ατελείωτες πληροφορίες που μπορεί να βρεις ονλαιν- μεγάλη ερεύνα είχε πέσει για τους μανιακούς δολοφόνους (;!;!), σειρές, gmail, dod.gr,buzzfeed και φυσικά popaganda ☺
ΣΠΟΡ: Το προπαθήσαμε πολύ σαν οικογένεια όταν ήμουν παίδι (έχω δοκιμάσει από κολύμβηση μέχρι μπαλέτο, όπου έκατσα μόλις μια μέρα) αλλα ας μην γελιόμαστε. Καφές, καναπές, τσιγάρα, μπαρ, ποτά. Πάω παραδοσιακούς χόρους και υπεργουστάρω, προσπαθώ να μάθω σκάκι και παίζουμε με φίλους και φίλες Άποικοι του Καταν, Παλέρμο και χαρτιά. Πολύ μικρή ήμουν Παναθηναικός και μετά έγινα Ολυμπιακός. Μ’αρέσει να βλέπω μπάσκετ.
TV: Δεν έχω τηλεόραση πια, αλλά μεγάλωσα με τηλεόραση baby sitter – στο δωματίο μου, δικιά μου, από γυμνάσιο. Πολύ MTV! Και εννοείται αξεπέραστοι Απαράδεκτοι, κουλά action movies με τον Jean Claude Van Damme στο Mega Κυριακές βράδυ αργά και τρομακτικά X-Files μετά απο Pinky and the Brain κάθε Δευτέρα. Σειρές άπειρες, με αρρώστια και, σε φάσεις, με τρελή εξάρτηση. 30 Rock, Parks and Recreation, The Good Wife, Forbrydelsen (1η κ 3η σεζόν), Sherlock, House, Dexter (μεχρι 6η σεζον), Seinfeld, Fawlty Towers κ.α. Εννοείται οτι ακόμα δεν έχω δει πολλές κλασσικές (Sopranos, Wire, Breaking Bad κ.α.) και εννοείται έχω δει πολλές που οριακά ντρέπομαι γι’αυτές ( NCIS, Castle, Elementary κτλ κτλ)
ΤΑΞΙΔΙ: Θέλω να πάω στην Πολωνία και στην Βιέννη, δεν έχω πάει Βερολίνο ούτε Παρίσι, τρίπαρα με τα μεγέθη στην Νέα Υόρκη και με το γεγονός ότι σε κάθε γωνία νόμιζα ότι θα πεταχτεί ο Robert De Niro α λα Taxi Driver, πήγα στη Σαμοθράκη πρώτη φορά το καλοκαίρι και έπαθα ένα κατιτίς, θέλω να ταξιδέψω στη Βόρεια Ελλάδα.
ΤΩΡΑ: Αυτήν την περίοδο παρουσιάζουμε το έργο Συγκρουόμενα στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Είναι η πρώτη σκηνοθετική μου προσπάθεια με κείμενο δικό μου, σκηνικό και κουστούμια της Κλειούς Μπομπότη, μακιγιάζ και μαλλιά της Ιωάννας Λυγίζου, με την Στέλλα Βογιατζάκη, τον Παναγιώτη Εξαρχέα και την Αλεξάνδρα Χασάνι. Παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15 μέχρι τις 19 Ιανουαρίου 2016.