Ο Λευτέρης Παρασκευάς θα διασχίσει τα Πυρηναία σε 15 ημέρες

Ο Λευτέρης Παρασκευάς είναι αθλητής του τρίαθλου. Τρέχει, κολυμπά, κάνει ποδήλατο διανύοντας πάντα μεγάλες αποστάσεις. Ο επόμενος στόχος του είναι να διανύσει, τρέχοντας, τα Πυρηναία σε έναν αγώνα που ελπίζει να ολοκληρώσει σε 15-17 ημέρες. Θα τρέχει επί 12 ώρες, θα σταματά για να ξεκουραστεί σε χωριά και θα συνεχίζει. Το πιο ενδιαφέρον είναι όμως ότι ο Λευτέρης προσφέρει μέσω της δραστηριότητάς του. Πριν από λίγες μέρες βρισκόταν με άλλα 15 άτομα, αρκετοί από αυτούς αθλητές, στη Μυτιλήνη για να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Άλλωστε ξέρει καλά και ο ίδιος από αντίξοες συνθήκες.

Όταν τρέχω σκέφτομαι τα πάντα. Λύνω όλα τα προβλήματά μου γιατί εκεί έχω πραγματικό χρόνο για να μπορώ να σκεφτώ ό,τι με απασχολεί. Κάποια στιγμή το σώμα συνηθίζει τόσο που μπαίνει σε μηχανική, αυτόματη κίνηση αλλά το μυαλό εξακολουθεί να σκέφτεται συνεχώς Αυτό ακριβώς είναι που μου αρέσει. Όταν κουράζομαι ή αν τυχόν αντιμετωπίζω θέμα τραυματισμού τότε ναι, αρχίζω να σκέφτομαι το σώμα μου, το πώς θα κατορθώσω να φτάσω. Πάντα εύχομαι να μη συμβεί αυτό. Ευτυχώς έχω καιρό να το ζήσω, είναι η αλήθεια.

Όταν κολυμπάω η κατάσταση είναι πιο hardcore. Από κάτω έχω μόνο το μαύρο της θάλασσας. Δεν φοβάμαι όμως. Στη Μάγχη τον Ιούλιο ξεκίνησα τη διαδρομή στη 1 το βράδυ. Φως είχα μόνο από το φεγγάρι κι έναν προβολέα. Ήξερα ότι από κάτω μου μπορεί να κυκλοφορούν όλα τα είδη των ψαριών, είναι και πέρασμα για τον Ατλαντικό. Ευτυχώς δεν συνέβη τίποτα το τρίωρο που κατάφερα να κολυμπήσω. Δεν φοβάμαι. Δεν ξέρω γιατί.

Βάζω δύσκολα στο σώμα μου, το καταπονώ αλλά κερδίζει το πνεύμα μου. Ηρεμώ σαν άνθρωπος. Κάνω ένα ξεκαθάρισμα με τον εαυτό μου όταν συμμετέχω σε έναν αγώνα. Κοιτάζω το παρελθόν μου, σχεδιάζω το μέλλον μου. Και στις προπονήσεις πολλές φορές νιώθω το ίδιο, άλλωστε κρατούν 7 ώρες.

Το 2011, όταν έκανα τον πρώτο μου μεγάλο αγώνα τριάθλου, ενίσχυσα το Ορφανοτροφείο Βόλου. Οι αγώνες που διοργανώνω ή συμμετέχω προσελκύουν δημοσιότητα. Θέλω να χρησιμοποιήσω αυτή τη δημοσιότητα για καλό σκοπό, για να βοηθήσω με τον τρόπο μου να προβληθούν ανάγκες που υπάρχουν. Αυτό κάνω. Τότε με το ορφανοτροφείο τους έστελναν τρόφιμα, ρούχα. Αυτή η βοήθεια από τρίτους κράτησε κάνα δίμηνο, μετά κόπηκε. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει.

Από εκείνη τη χρονιά και μετά διοργανώνω αγώνες τριάθλου στον Βόλο με φιλανθρωπικό πλαίσιο. Φέτος δεν μας έδωσε την άδεια η Ομοσπονδία Τριάθλου. Φαίνεται ότι δεν θέλουν να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Παρ’ όλα αυτά το Magnathlon διοργανώθηκε με στόχο την υποστήριξη των παιδιών του ιδρύματος της ΕΛΕΠΑΠ.

Στο ίδιο πλαίσιο διοργανώνω μαζί με την ολυμπιονίκη Τόνια Μαχαίρα το «Κολυμπώ για τους άλλους». Τον Μάρτιο που μας πέρασε τα έσοδα δόθηκαν στον «Σύλλογο Μερίμνης Ανηλίκων», που φιλοξενεί και υποστηρίζει εφήβους που έχουν ανάγκη φροντίδας, που έχουν απομακρυνθεί από την οικογένεια και την πατρίδα τους εξαιτίας πολέμου ή σοβαρών φυσικών καταστροφών. Δυστυχώς η πολιτεία δεν βοηθάει. Δεν ξέρω πώς σκέφτονται. Δεν βγάζω χρήματα από όλα αυτά, ζω από το επάγγελμα μου. Είμαι κομμωτής. Από κει και πέρα όλα τα έσοδα πάνε σε οργανώσεις. Αναγκάζομαι βέβαια να βρίσκω χορηγούς μόνο και μόνο για να βγάζω τα έξοδά μου γιατί προφανώς δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να καλύψω μόνος μου όσα χρειάζονται για να κάνω πχ τον αγώνα στα Πυρηναία.

Μαζί με άλλα 15 άτομα κι επειδή θεωρούμε χρέος μας να συμμετέχουμε σε μια ουσιαστική βοήθεια η οποία συντονίζεται στη Μυτιλήνη, σε συνεννόηση με τον ΠΙΚΠΑ Μυτιλήνης, μαζέψαμε είδη πρώτης ανάγκης και θα τα πάμε οι ίδιοι στο νησί, στους πρόσφυγες. Η ομάδας μας ονομάζεται e-θελοντής.gr, αποτελείται από 16 άτομα, εντελώς ανεξάρτητα και με διαφορετικό background o καθένας μας Δεν ανήκουμε σε κάποια ΜΚΟ. Σκοπός αυτής της προσπάθειας είναι να γίνει μια αρχή και να ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιου είδους αποστολές και σε άλλα νησιά που υπάρχει ανάγκη.  Γιατί δεν είναι μόνο το πώς τους υποδεχόμαστε όταν φτάνουν οι βάρκες αλλά πώς είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους. Ξέρεις όταν κοιμούνται έξω, στη βροχή, τα πόδια μουλιάζουν, μολύνονται, δημιουργούνται μεγάλα προβλήματα. Δεν μιλάω θεωρητικά γιατί τα έχω ζήσει κι εγώ στους αγώνες μου αλλά εκεί μιλάμε για παιδιά, για ανθρώπους που βρέθηκαν σε αυτή τη θέση όχι από επιλογή αλλά επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Θέλουμε να βοηθήσουμε. Κι αυτό θα κάνουμε.