Ο Κώστας Νικούλι είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις ηθοποιών που όταν περνάς χρόνο μαζί τους η λέξη «νάρκισσος» δεν σου περνάει από το μυαλό. Ξέρω ότι κάποιος θα αναρωτιέται γιατί να γνωρίσεις έναν άνθρωπο και να σκέφτεσαι τη λέξη «νάρκισσος», αλλά η αλήθεια είναι ότι χαρακτηρίζει ένα μεγάλο μέρος καλλιτεχνών, σαν να είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση της καλλιτεχνικής δημιουργίας για κάποιους. Όχι για τον συγκεκριμένο.
Ο Κώστας Νικούλι, αν και απολαμβάνει μεγάλη επιτυχία φέτος με τον ρόλο του στον Σασμό, τον ρόλο του στο Killer Joe στο Θέατρο Εμπορικόν και τη συμμετοχή του στα Νεοκλασικά του Alpha, παραμένει εξαιρετικά προσγειωμένος, κάτι που μαρτυρά η αξιοσημείωτη ευγένεια του και ο προσιτός χαρακτήρας του. Κρατώντας ένα κράνος μηχανής, μπήκε στην Popaganda, χαιρέτησε τον κόσμο στο open plan γραφείο μας, συστήθηκε και αφού τον κεράσαμε μια ginger beer ξεκινήσαμε να μιλάμε, κάνοντας μια κουβέντα που από την πρώτη στιγμή με έκανε να νιώσω μια οικειότητα.
Αστείος, χωρίς ίχνος επιτήδευσης, πολύ συγκροτημένος για το νεαρό της ηλικίας του και την αποδοχή που έχει φέτος η δουλειά του, ο Κώστας Νικούλι μίλησε για τους ρόλους του, το βίωμά του ως παιδί μεταναστών, τον queer κόσμο και τις κακοποιητικές συμπεριφορές στο θέατρο, σε μια συζήτηση από αυτές που κάνουμε συνήθως με τους φίλους μας και σπανιότερα διαβάζουμε στα μέσα.
«Έμαθα από τον queer κόσμο πώς μπορείς να εκφράζεις την αγάπη σου απενοχοποιημένα».
Θέλω να ξεκινήσουμε με την ερώτηση «καυτή πατάτα» που νομίζω ότι απασχολεί ένα μεγάλο μέρος του κόσμου. Θα γυρίσει ο Πετρής στον Σασμό; Ρωτάω γιατί νιώθω ότι για το ελληνικό κοινό είχε αντίκτυπο αντίστοιχο με το επεισόδιο που διαδραματίστηκε το “Red Wedding” στο Game of Thrones. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι η σειρά έχει ξεκινήσει κάποια flashback με την επιστροφή κάποιων χαρακτήρων που έχουν πεθάνει, οπότε δεν νομίζω να γλιτώσω κι εγώ κάποια στιγμή από αυτό. Θα γίνουν κάποια flashback, κάποιες επιστροφές, αλλά δεν ξέρω πότε, πώς και γιατί.
Πώς ένας ηθοποιός που ξεκινάει την καριέρα του στην ταινία «Ξενία» του Πάνου Κούτρα και βραβεύεται για αυτή τη συμμετοχή και παίζει σε ταινίες μικρού μήκους, βρίσκεται στη μεγαλύτερη τηλεοπτική επιτυχία της σεζόν; Υπάρχει μια απενοχοποίηση απέναντι στην τηλεόραση. Σημασία για μένα, για να συμμετέχω σε ένα project, είναι οι άνθρωποι που το στελεχώνουν και όχι το μέσο. Δεν πιστεύω σε γενικεύσεις τύπου “εγώ δεν κάνω τηλεόραση”. Εγώ ενδιαφέρομαι για το υλικό, το περιεχόμενο και τους συνεργάτες και η εμπειρία μου από την τηλεόραση ήταν πολύ κερδοφόρα εμπειρία αν με ρωτάς. Τώρα για τον Σασμό, που εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη επιτυχία της χρονιάς, δεν το σκεφτόμασταν όταν γυρίζαμε τη σειρά.
Μετά τον ρόλο σου στον Σασμό νομίζω ότι οι πόρτες της τηλεόρασης άνοιξαν διάπλατα. Απόδειξη η συμμετοχή σου στο αποψινό επεισόδιο των Νεοκλασικών στον Alpha. Είναι η επιτυχία και τα χρήματα που φέρνει η τηλεόραση δέλεαρ για να παίρνεις ασταμάτητα ρόλους στη μικρή οθόνη; Τα κριτήριά μου για να επιλέξω μια δουλειά είναι τι θα μου δώσει ένας ρόλος για να εξελιχθώ σαν ερμηνευτής και σαν προσωπικότητα. Αν χρειαστεί μια περίοδο να μην κάνω θέατρο γιατί έχω ανάγκη να κάτσω και να επαναφορτίσω τις μπαταρίες μου, να ξαναβρεθώ σε ένα μηδέν γιατί αυτό χρειάζομαι για να μπορέσω να μπω σε ένα νέο ρόλο, θα το κάνω. Εμένα η λατρεία μου είναι το σινεμά. Αν έχω πρόταση για ταινία θα είναι η προτεραιότητα μου. Υπάρχει μια λατρεία με την κάμερα όμως γενικά και η τηλεόραση σου δίνει την τριβή με την κάμερα που εγώ αναζητώ γενικά.
Είμαι σίγουρος ότι οι γονείς καμαρώνουν για την επιτυχία σου. Θέλω να μου πεις αν ήταν υποστηρικτικοί από την πρώτη μέρα στο να γίνεις ηθοποιός. Ένιωσαν ποτέ άγχος με αυτή την επιλογή σου. Ήθελαν κάτι άλλο για σένα; Το ήξεραν από την Α’ λυκείου – που πήγαινα κάθε Κυριακή σε θεατρική ομάδα – ότι θέλω να γίνω ηθοποιός , αλλά εκείνοι ήταν πάντα της άποψης ότι τα μαθήματα μου προηγούνται του θεάτρου. Ήταν δύσκολο τότε να τους πω ότι δεν θέλω να δώσω Πανελλήνιες εξετάσεις. Τελικά έδωσα εξετάσεις για να μην τους στενοχωρήσω, αλλά ο στόχος μου ήταν πάντα η δραματική σχολή και στη Γ’ λυκείου είχα ξεκινήσει ήδη δοκιμαστικά για την ταινία του Πάνου Κούτρα. Την περίοδο εκείνη μετακόμιζαν μόνιμα στην Αλβανία, οπότε υπήρχε η πρόταση ότι θα επιστρέψω μαζί τους για να σπουδάσω Οικονομικά στα Τίρανα. Τότε έκανα μια συμφωνία μαζί τους. Τους εξήγησα ότι θα δώσω εξετάσεις στη δραματική σχολή και αν δεν κατάφερνα να περάσω, θα επέστρεφα μαζί τους. Και τελικά τα κατάφερα και έμεινα μόνος μου εδώ.
Θέλω να πάμε πίσω στον ρόλο σου στην «Ξενία» του Πάνου Κούτρα. Έκανες ένα queer ρόλο στην ταινία ενώ είσαι cis straight άντρας. Θεωρείς σαν ηθοποιός ότι τους queer ρόλους πρέπει να τους υποδύονται queer άνθρωποι; Προφανώς ένας queer ηθοποιός μπορεί να έχει περισσότερα βιώματα για να προβάλει πάνω σε έναν queer χαρακτήρα. Ο ρατσισμός που έχουν βιώσει οι queer άνθρωποι είναι ένα βίωμα πολύ συγκεκριμένο και δεν μπορεί ο καθένας να υποστηρίξει ότι το έχει βιώσει. Η δουλειά μας όμως έχει αντικρίσματα, δηλαδή απαιτεί να αναγάγουμε τα δικά μας βιώματα σε αυτό που καλούμαστε να υποδυθούμε. Με τον Πανό είχαμε πει ότι ο ρόλος μου ήταν ένα gay αγόρι, το focus του χαρακτήρα όμως δεν ήταν η σεξουαλικότητα του, αλλά η σχέση του με την οικογένεια. Εκεί αναπτυσσόταν η ιστορία του χαρακτήρα και όχι στο queerness του. Για μένα γενικά το πιο σημαντικό από όλα είναι η μελέτη ενός ρόλου. Εγώ νιώθω ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτοί για να δούμε αν κάποιος ηθοποιός μπορεί να υποστηρίξει το υλικό που καλείται να παίξει.
«Μπήκα σχεδόν αρχάριος στον χώρο και κολύμπησα ξαφνικά σε μία πολύ μεγάλη θάλασσα»
Φαντάζομαι τότε ήρθες σε επαφή με πολύ gay κόσμο που λάτρεψε την ερμηνεία σου. Ποια ήταν η εμπειρία σου από την επαφή με την queer κουλτούρα της Ελλάδας; Όντως ερχόμουν σε συναναστροφή με queer κόσμο και πριν τα γυρίσματα της ταινίας, σε όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας. Εγώ όταν ήμουν μαζί τους παρατηρούσα τα πάντα πάνω τους και πήρα στοιχεία που μετέφρασα στον ρόλο μου. Πήρα πολλή αγάπη από τους ανθρώπους αυτούς. Τρομερή δοτικότητα και αποδοχή. Από όλους, είτε ήταν gay παιδιά από την Αλβανία που πήραν δύναμη από τον ρόλο και έκαναν coming out, είτε από celebrity φίλους του Πάνου. Όταν ήμασταν στο Παρίσι ήρθε ο Jean Paul Gaultier με το αγόρι του έξω από το venue που έκανε πρεμιέρα το Ξενία και επειδή δεν μπορούσε να δει την πρεμιέρα, ήρθε να μας πει καλή επιτυχία, να μας φέρει κέικ σε αλουμινόχαρτο και να φύγει. Έμαθα από τον queer κόσμο πώς μπορείς να εκφράζεις την αγάπη σου απενοχοποιημένα.
Νιώθεις ότι οι queer άνθρωποι, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, για διαφορετικούς λόγους, αντιμετωπίζουν μια επιθετικότητα και μια περιθωριοποίηση στην ελληνική κοινωνία ή οι Έλληνες δεν είναι ο συντηρητικός λαός που πολλοί πιστεύουν; Δεν έχω μέτρο σύγκρισης για να είμαι ειλικρινής. Η δική μου αίσθηση είναι ότι η κοινωνία μας είναι λίγο πιο συντηρητική και δεν ξεφεύγει από κάποια στεγανά. Μην ξεχνάμε ότι η χούντα δεν απέχει πολλές δεκαετίες μακριά και η Χρυσή Αυγή που ευτυχώς καταδικάστηκε πέρσι ήταν ένα από τα απόνερά της. Φάνηκε και στην περίπτωση του του θανάτου του Ζακ Κωστόπουλου, της Zackie Oh. Κάπως νιώθω ότι δεν έχουμε μάθει το διαφορετικό. Φαίνεται και στον αυταρχικό τρόπο που πολλές φορές λειτουργούν οι αστυνομικοί, νιώθουν ότι αποκτούν εξουσία πάνω στους πολίτες.
Αν δεν ανήκει κάποιος στους «νοικοκυραίους» -που λέμε- κινδυνεύει περισσότερο πιστεύεις; Σίγουρα στοχοποιείται περισσότερο. Όπως στην περίπτωση του Ζακ, αντί να δούμε ότι είναι νεκρός ένας άνθρωπος και πώς μπορούμε συστημικά να κάνουμε όσα πρέπει για να μην έχουμε άλλους ανθρώπους νεκρούς με αυτό τον τρόπο, κάνουμε debate για το τι συνέβη, λες και είναι κάποιο αστυνομικό μυστήριο που πρέπει να λυθεί και χάνουμε την ουσία.
Αν και έχεις γεννηθεί στην Ελλάδα, είχε για σένα τίμημα η επιλογή σου να μεγαλώνεις λέγοντας ανοιχτά για την καταγωγή των γονιών σου; Πάντα επιδίωκα να το δηλώνω στον κόσμο αναπολογητικά γιατί δεν ήθελα να αφήνω περιθώριο να με κρίνει κάποιος. Υπήρξαν και μαύρες σελίδες στην προσωπική μου ιστορία, αλλά δεν θέλω να αναφέρομαι σε αυτά για να μη τα συντηρούμε σαν καταστάσεις. Νομίζω ότι ο τρόπος που χειρίστηκα την καταγωγή των γονιών μου έκανε τους άλλους να ξανασκεφτούν την όποια στάση τους απέναντι σε μετανάστες και σίγουρα βοήθησε το γεγονός ότι είχα πολύ υποστηρικτικούς φίλους που μου έδειχναν αγάπη και αποδοχή.
«Δεν μπορώ να καταλάβω όταν με φλερτάρει κάποιος. Απλά δεν το καταλαβαίνω».
Θέλω να μου πεις ένα περιστατικό που σε έκανε να πιστέψεις λίγο περισσότερο στο ανθρώπινο είδος; Όταν πέθανε ο χαρακτήρας μου στον Σασμό ήμουν στενοχωρημένος που τελείωνε όλη αυτή η πορεία, αλλά η κοπέλα μου μου κανόνισε ένα πάρτι έκπληξη με τους συντελεστές της σειράς. Όταν είδα τον κόσμο από τη σειρά και τη χαρά στα πρόσωπα τους που συναντηθήκαμε -ένας μου έφερε για δώρο και ένα κολιέ που φόραγε στα γυρίσματα πριν μήνες και του είχα πει ότι μου άρεσε- ένιωσα την αγάπη σε ακραίο σημείο.
Οι άνθρωποι από την Αλβανία που μένουν στην Ελλάδα έχουν αγκαλιάσει λίγο περισσότερο την επιτυχία σου γιατί δίνει περισσότερη ορατότητα στην κοινωνική αυτή ομάδα; Νιώθεις κάτι τέτοιο, ειδικά από νεότερα παιδιά; Έτσι νιώθω. Θα σου μια ιστορία. Ένας γνωστός μου που μεγάλωσε στην Αλβανία και μετανάστευσε στην Ελλάδα και κάναμε διακοπές κάποιες χρονιές μαζί, ήρθε φέτος στο θέατρο, ενώ δεν είναι ότι έχουμε επαφές πλην των διακοπών που κάναμε μαζί, μου έκανε έκπληξη και είδα την υπερηφάνεια στο πρόσωπο του.
Θέλω λίγο να μου πεις για το θέατρο τώρα. Τον τελευταίο 1,5 χρόνο έχουν γίνει πολλές καταγγελίες. Έχεις βιώσει ποτέ κακοποιητικά περιστατικά από τη σχολή μέχρι τη δουλειά; Έτυχε να μην είμαι παρών σε κάτι, αλλά είχα ακούσει και από τον κύκλο μου τέτοια περιστατικά. Πάντα ξαφνιαζόμουν γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα πράγματα μπορούν να φτάσουν σε τέτοιο σημείο. Για μένα κακοποιητική είναι και η πίεση που υπάρχει στο θέατρο όταν οι παραστάσεις δεν γίνονται με καλλιτεχνικό έρεισμα, αλλά στο κυνήγι κάποιας επιχορήγησης. Σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει πίεση να βγουν πράγματα που δεν μπορούν να βγουν.
Νιώθεις ότι με το φως που έχει πέσει σε τέτοια περιστατικά οι κακοποιητές φοβούνται περισσότερο πλέον και προσέχουν τη συμπεριφορά τους ή η ομερτά συνεχίζεται για τους ανθρώπους που έχουν δύναμη; Σίγουρα θα το σκεφτεί λίγο παραπάνω, αλλά θέλω να πιστεύω ότι αυτή η μαύρη πλευρά δεν υπάρχει πια. Κάπως η κάθαρση που έγινε, την έχει εξαλείψει.
Εκτός από ηθοποιός έχεις γράψει και έχεις σκηνοθετήσει ένα video clip, το Decadence. Είναι όνειρό σου να κάνεις και άλλα πράγματα εκτός από την υποκριτική σε κάποια φάση; Δεν είναι υποχρεωτικό ότι όλοι μπορούν από ηθοποιοί να γίνουν και σκηνοθέτες. Σίγουρα υπάρχει μεγαλύτερη άνεση στο θέμα προσέγγισης, δηλαδή οι ηθοποιοί/σκηνοθέτες μπορούν να γίνουν πιο εύκολα αντιληπτοί από άλλους ηθοποιούς. Έχω υπομονή στη ζωή μου. Δεν βιάζομαι να το κάνω. Και δεν ξέρω αν θα το κάνω κιόλας. Για αυτό δεν θέλω να το λέω.
Η διαφορά με το παίξιμο σου σε σχέση με άλλους συναδέλφους είναι ότι δεν κάνεις overacting όπως πολλοί Έλληνες ηθοποιοί που είναι θεατρικά εκπαιδευμένοι, αλλά έχεις έναν κινηματογραφικό ρεαλισμό. Πώς έφτασες σε αυτό το επίπεδο; Ξεκίνησα από το σινεμά, αλλά δεν είχα τότε συνείδηση πώς μπορώ να τιθασεύσω τα εκφραστικά μου μέσα ώστε να περνάνε μέσα από την κάμερα. Μπήκα σχεδόν αρχάριος στον χώρο και κολύμπησα ξαφνικά σε μία πολύ μεγάλη θάλασσα. Αυτό το overacting δεν είναι το μέλλον για μένα. Το είδαμε, το δοκιμάσαμε, το ξεπεράσαμε και σαν υποκριτική πάμε σε κάτι καινούργιο, πιο στοχευμένο, ώστε να μπορεί ο ηθοποιός να αποδίδει στους ρόλους του αυτό που έχει στο μυαλό του, άσχετα από το μέσο που παίζει. Σημασία έχει να περάσει το μήνυμα για μένα και αν κάποιος πέφτει σε overacting μανιέρα χάνεται αυτό που είναι και η ουσία.
Την περίοδο της καραντίνας που ήταν κλειστά τα θέατρα και γίνονταν παραγωγές πώς την πέρασες και πως σε επηρέασε ρεαλιστικά και ψυχολογικά; Για μένα ήταν μια περίοδος ζέσης, αν μπορώ να την περιγράψω κάπως. Πέρασα πολύ χρόνο με την κοπέλα μου. Κάναμε βόλτες στη θάλασσα, στην άδεια Αθήνα. Ήταν μια περίοδος ηρεμίας και ανασυγκρότησης τώρα που έχουμε ξαναγυρίσει σε έναν πανικό για να προλάβουμε τα πάντα μη τυχόν και ξανακλείσουμε μου φαίνεται ότι είναι πιο αγχωτικό από ποτέ.
«Νομίζω ότι η γενιά μας μέσα από τις σχέσεις της μαθαίνει τον εαυτό της».
Θέλω να σε ρωτήσω αν τα social media έχουν επηρεάσει το πώς δίνονται οι ρόλοι των ηθοποιών πια; Το ταλέντο μπορεί να είναι λιγότερο σημαντικό από το κοινό του καθενός; Στο παρελθόν επιλογές ρόλων έχουν γίνει με αυτό το σκεπτικό, αλλά έχει αρχίσει να εξαλείφεται αυτή η κατάσταση. Ο κόσμος έχει μεγαλύτερη ανάγκη την αλήθεια πάρα την εικόνα. Το κοινό έχει παιδευτεί και έχει περισσότερες απαιτήσεις. Αυτό που έγινε φέτος στον Σασμό και τόσο καταξιωμένοι ηθοποιοί του θεάτρου και αξιόλογοι συντελεστές μαζεύτηκαν να κάνουν μια σειρά στην τηλεόραση είναι σε αυτή την κατεύθυνση. Τέτοιες δουλειές ανεβάζουν το επίπεδο γενικά. Η παγκόσμια επιρροή των μίνι σειρών βοήθα τους σκηνοθέτες και τους ηθοποιούς να γνωρίζουν όλο το υλικό τους και να μην ξεχυλώνουν αυτά που θέλουν να πουν σε 200 επεισόδια.
Εσύ πώς τα πας με τα social; Είναι μια ολόκληρη επιστήμη που είναι πολύ χρονοβόρα. Θα δω και θα ενημερωθώ από τα social, αλλά μέχρι εκεί.
Θέλω να μου πεις το πιο ωραίο μήνυμα που έχει λάβει στα social και αυτό που σε έκανε να νιώσεις άβολα. Όσον αφορά στο άβολο, είχα πάρει ένα μήνυμα στο instagram που έλεγε «Μπράβο Πετρή, ας μαζευτούμε όλοι οι Βρουλάκηδες του εξωτερικού γιατί οι άλλοι είναι περισσότεροι». Με έπιασαν τα γέλια και δεν κατάλαβα τι εννοεί κιόλας. Τα κοιτάζω σχεδόν όλα τα μηνύματα γιατί έχω ψυχαναγκασμό με τις ειδοποιήσεις. Το πιο ωραίο δεν είναι ένα συγκεκριμένο. Έχω πάρει πολλή αγάπη από τον κόσμο.
Στα social είμαι σίγουρος ότι παίρνεις πολλά μηνύματα φλερτ, αλλά και ότι σε φλερτάρουν γυναίκες και άντρες και στην πραγματική ζωή. Πως αντιδράς συνήθως όντας και εσύ ένας δεσμευμένος άνθρωπος; Για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να καταλάβω όταν με φλερτάρει κάποιος. Απλά δεν το καταλαβαίνω. Προσπαθώ να είμαι ευγενικός και χαρούμενος με τους ανθρώπους πάντα και καμιά φορά αυτό παρερμηνεύεται.
Βλέπεις τις σχέσεις με τον παραδοσιακό τρόπο που μεγάλωσαν οι γονείς μας ή σαν πολλούς ανθρώπους της γενιάς σου έχεις διαφορετική αντίληψη για το τι ορίζει τις λέξεις «σχέση» και «δέσμευση»; Είναι βαθιά ριζωμένες κάποιες αντιλήψεις από τη γενιά των γονιών μας, αλλά εγώ προσπαθώ να βλέπω τη ζωή μέσα από δικό μου πρίσμα όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι της γενιάς μου. Για παράδειγμα πιστεύω στη μονογαμία γιατί δεν θέλω να μοιράζεται η προσοχή μου όταν είμαι σε μία σχέση. Αλλά για μένα σχέση είναι η πραγματική και ουσιαστική επικοινωνία. Είναι η ειλικρίνεια. Πολλές φορές είναι δύσκολο να είμαστε ειλικρινείς και με τον εαυτό μας. Αν το πετύχουμε αυτό, έχουμε ξεφεύγει από παθογένειες της προηγούμενης γενιάς. Νομίζω ότι η γενιά μας μέσα από τις σχέσεις της μαθαίνει τον εαυτό της, γιατί ο απώτερος σκοπός μου, όπως και των περισσότερων ανθρώπων, είναι η ευτυχία. Όλα ξεκινούν από αυτή την αναζήτησή.
Εκτός από τα Νεοκλασικά που θα σε δούμε απόψε και το Killer Joe που παίζεις, τι άλλο σχεδιάζεις που μπορείς να μας ανακοινώσεις; Έχω ξεκινήσει πρόβες για μία Ελληνοαυστραλιανή ταινία με σκηνοθέτη τον Αντώνη Τσώνη. Πρωταγωνιστεί ο Γιάννης Νιάρρος και εγώ κάνω τον αδερφό του. Μέχρι τώρα στο cast είναι ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος και η Ξένια Ντάνια, αλλά προστίθενται συνέχεια νέα άτομα.