Ο Aidmond προτιμάει ένα Rhythm & Blues χωρίς σεξισμό και gangsters

Ο Aidmond, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Αϊδινιάν, αγαπάει πολύ την κομμωτική με την οποία και ασχολείται μέχρι σήμερα επαγγελματικά. Γεννημένος στην Αθήνα, με καταγωγή από την Αρμενία από την πλευρά του μπαμπά του, αποφάσισε να παρακολουθήσει διάφορα courses στο Λονδίνο και εργαστεί εκεί για μερικά χρόνια ως κομμωτής. 

Η μουσική όμως είναι αυτή που τον κέρδισε. Απ’ όταν πήγαινε ακόμη στο δημοτικό, στην Καισαριανή όπου και έχει μεγαλώσει, η μουσική ήταν πανταχού παρούσα – χωρίς ωστόσο να ξέρει ότι μια μέρα θα αποφάσιζε να την ακολουθήσει επαγγελματικά. Οι Backstreet Boys, η Britney Spears και οι Sugababes του έδωσαν τα πρώτα ερεθίσματα για να αναπτύξει την αγάπη του στο Pop είδος.

Όπως διηγείται ο ίδιος στην Popaganda, «Είμαι πολύ επηρεασμένος από την Pop και R&B μουσική των 90s και 00s και από πολύ μικρό παιδί προσπαθούσα να δημιουργήσω τα δικά μου τραγούδια. Αγόραζα CD και albums, των Aaliyah, Timbaland, Missy elliot, Pharrel (The Neptunes), Brandy, Ginuwine, Fabolous, Janet jackson κ.α. και στο instrumental κομμάτι των τραγουδιών, έβαζα τους δικούς μου στίχους. Το MTV έπαιζε συνέχεια στο σπίτι.

Η μουσική που κάνω, είναι R&B αλλά έχει πολλά στοιχεία από την Pop, Soul και Ηip Ηop. Είμαι πολύ ανοιχτός φυσικά στο να πειραματίζομαι σε διάφορα είδη».

Ακούγοντας τα τέσσερα singles που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα, δεν γίνεται να μην σταθείς στην εξαιρετική προφορά του. «Από παιδί προσπαθούσα να γράψω κομμάτια και στα αγγλικά. Αν και πήγαινα φροντιστήριο, δεν ήμουν ποτέ καλός μαθητής. Τη γλώσσα την έμαθα μόνος μου ακούγοντας μουσική. Μου άρεσε επίσης από παιδί να μιλάω πολύ με προφορά, δεν ντρεπόμουν».

«Στο γυμνάσιο, ακούγαμε πολύ rap και hip hop με τους κολλητούς μου. Ήμουν αρκετά διαφορετικός μέσα στην παρέα, προτιμούσα την πιο μελωδική μουσική. Θυμάμαι πως βγαίναμε όλοι μαζί στην Καισαριανή και κάποιος έκανε το rap, κάποιος το beat με το στόμα – εγώ ήθελα πάντα να είμαι ο τραγουδιστής! Κάπως έτσι αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα μικρό group που λεγόταν Plus and Minus και αρχίσαμε να γράφουμε τα δικά μας τραγούδια».
Ο Κωνσταντίνος δεν αρκείται αισθητικά στο κομμάτι της σύνθεσης, αλλά απολαμβάνει να καταπιάνεται με όλο το creative μέρος και το στήσιμο ενός project – από το στιχουργικό μέχρι το εικαστικό. «Μου αρέσει η creative επιμέλεια εν γένει. Στα covers των singles για παράδειγμα, έχω συνεργαστεί με γραφίστες, όπως τον Drinkdamilk, με εικαστικούς και γραφίστες από το Βερολίνο, με τη Μαρία Ντελάκου με την οποία κάναμε τη φωτογράφιση για το τελευταίο μου single, “N.1 FAN”. 

Έχω ακόμη δημιουργήσει εδώ και έναν χρόνο μια καλλιτεχνική κολεκτίβα που λέγεται Pink Stories, στην οποία συγκεντρώνω Creatives απ’ όλο τον κόσμο: Τραγουδιστές, στιχουργούς, producers μουσικούς, γραφίστες, φωτογράφους, creative directors. Πρόκειται για μία ομάδα ανθρώπων που είναι δημιουργικοί σε αυτό που κάνουν. Μέσω αυτής βοηθάμε ο ένας τον άλλον – τόσο σε δικά μου projects όσο και σε άλλων παιδιών. Σκοπεύω κάποια στιγμή να μετεξελίξω την ομάδα αυτή σε μια δική μου εταιρεία με creatives».
Πριν ακόμη δημιουργήσει τη μουσική του ως Aidmond, είχε συνεργαστεί παλαιότερα με αρκετούς artists, μεταξύ άλλων τον Stan και τον Snik. «Στο πρώτο άλμπουμ του Stan έχω κάνει και features, αλλά έχω γράψει ως songwriter και κομμάτια για τραγουδιστές στην Ελλάδα, κυρίως στο Pop και R&B είδος. Με εκφράζει να έχω μία ταυτότητα σε αυτό που κάνω, να καταλαβαίνει ο ακροατής ακούγοντας ένα κομμάτι πως πρόκειται για δική μου δουλειά».

Αυτή την περίοδο ο Aidmond ετοιμάζει το πέμπτο single του και πρώτο ελληνόφωνο. Όπως μου εξηγεί, «Θέλω να φέρω τα δικά μας δεδομένα σε αυτόν τον ήχο, όχι να τον αμερικανοποιήσω. Έχω παράλληλα την επιθυμία να πειραματιστώ και με πιο up tempo κομμάτια, ηλεκτρονικά και experimental. Κάθε μέρα ανακαλύπτω καινούριους καλλιτέχνες στο Spotify.

Έχω αγάπη για το γυναικείο φύλο στην R&B. Έχουν υπάρξει πολλοί καλλιτέχνες που αναβιώνουν τα 90s και 00s που αγαπώ. Θαυμάζω ιδιαίτερα τον Weeknd γιατί έπλασε ένα νέο είδος στην R&B, το Alternative R&B, βασισμένος σε επιρροές του παρελθόντος. Αυτή την περίοδο ακούω επίσης πολύ τους Tinashe, Partynextdoor, Kehlani, 6lack, Kelela, Bryson tiller κ.α.».

Κάτι που μου τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή γνωρίζοντας τον Κωνσταντίνο, είναι ο gender neutral χαρακτήρας των κομματιών του. «Στους στίχους μου δεν μιλάω για φύλα. Ποτέ δεν θα βάλω “she or he”. Κάθε τραγούδι είναι σαν ένα soundtrack που έχει το δικό του vibe. Σαν μία ταινία μικρού μήκους από ένα συμβάν της ζωής μου, με το οποίο μπορεί να ταυτιστεί ο εκάστοτε ακροατής, ανεξαρτήτως φύλου. Τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά, οι συνθέσεις μου είναι αρκετά dark. Θα μιλήσω και για το σεξ – ακόμη και για πράγματα που ντρεπόμαστε να πούμε ή μπορεί να μην είμαστε ανοιχτοί να εκφράσουμε.

Θίγω την κατάθλιψη, την χρήση ουσιών, τις κρίσεις πανικού (τις οποίες ακόμη αντιμετωπίζω). Τα mental ilnesses είναι μία πραγματικότητα που δυστυχώς ακόμη αντιμετωπίζεται ως ταμπού. Ο κόσμος είναι σημαντικό να μάθει να κάνει ψυχοθεραπεία. Κάτι το οποίο με βοήθησε να το κατανοήσω αυτό, είναι η αναπτυγμένη ενσυναίσθηση που είχα από μικρός. Ακόμη και τις φορές που έκανα bullying σε κάποιο παιδί, όντας επηρεασμένος από τις παρέες μου, καταλάβαινα αμέσως το λάθος μου και ζητούσα ευθέως από το παιδί συγγνώμη. Μεγαλώνοντας έμαθα να σέβομαι τη διαφορετικότητα».

«Το είδος μας κουβαλάει πολλές ταμπέλες. Στην Ελλάδα, αν κάνεις R&B και Rap, δεν μπορείς να είσαι gay, δεν μπορείς να ανήκεις στην LGBTQ+ κοινότητα. Ακόμη και το να τραγουδάς με ψιλή φωνή, πιο μελωδικά, θεωρείται ταμπού. Στα music videos, πρέπει να είσαι μάτσο και gangsta», προσθέτει ο Aidmond. «Εγώ όμως δεν κάνω Rap. Κάνω Rythm & Blues και δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες στην Ελλάδα που να το κάνουν. Αυτή είναι η μουσική που αγαπάω από μικρός και επιθυμώ να περάσω ένα διαφορετικό μήνυμα. Ακόμη και όταν μιλάω για ναρκωτικά, το κάνω υπό το πρίσμα της ευαισθητοποίησης. Έχω κουραστεί να ακούω για gangsters και για την αντικειμενοποίηση της γυναίκας. Στο τέλος της ημέρας το νόημα στη ζωή δεν είναι αυτό».