ΜOΥΣΙΚΗ: Μπορεί να με ξεσηκώσει το ίδιο μια συναυλία των Imam Baildi και μία συναυλία των Roykshop, να βάλω παλιά ελληνικά λαϊκά για να μαγειρέψω την μία μέρα, Elvis Presley την άλλη και Τρύπες την επόμενη, να κάνω ένα roadtrip ακούγοντας στο repeat Τσιτσάνη ή ένα υπερατλαντικό ταξίδι με jazz στα ακουστικά μου. Για εμένα η μουσική είναι μία υπόκρουση σε ό,τι κάνω, σε κάθε δραστηριότητα, συχνά ακόμα κι όταν κοιμάμαι. Δεν έχω αγαπημένες λίστες, αγαπημένους δίσκους ή καλλιτέχνες, έχω αγαπημένους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τους οποίους εναλλάσσω ανάλογα με τη διάθεσή μου.
ΒΙΒΛΙΑ: Πριν από ενάμιση χρόνο που έφτιαξα το Madame Ginger Food Studio, συνειδητοποίησα ότι το 90% των βιβλίων μου είναι μαγειρικής, γαστρονομίας ή λογοτεχνία που όμως συνδέεται με κάποιο τρόπο με τη μαγειρική. Έφτιαξα λοιπόν μία βιβλιοθήκη, τα ταξινόμησα ανά θέμα και γλώσσα και μπορώ να πω περήφανα ότι είναι τρομερά ενημερωμένη σε ότι αφορά τις ελληνικές εκδόσεις και «χτίζω» σταδιακά το ξενόγλωσσο κομμάτι. Μεταξύ άλλων υπάρχει ειδικό ράφι για την Κυκλαδίτικη κουζίνα, μισό ράφι για την κουζίνα της κατοχής, άλλο για τις εκδόσεις των εστιατορίων με αστέρι Michelin και ξεχωριστό για τα βιβλία των Ελλήνων chef. Το πιο πολυδιαβασμένο βιβλίο αυτής της συλλογής είναι το Κουζίνα Εμπιστευτικό του Anthony Bourdain και οι δύο τόμοι του Άθενς σπεσιάλ του Βασίλη Καλλίδη τους οποίους συμβουλεύομαι όταν θέλω να πάω για φαγητό. Τα καινούρια μας αποκτήματα είναι το Bread is gold του Massimo Bottura καθώς το και Japan: The Cookbook από τις εκδόσεις Phaidon το οποίο έχουμε προπαραγγείλει και αναμένουμε σύντομα. Λατρεύω όλα τα βιβλία του Επίκουρου, του Herve This και φυσικά στο «ταξιδιωτικό» ράφι έχω τους οδηγούς Lonely Planet από όλες τις χώρες που έχω πάει όπου έχω σημειώσει τα δικά μου tips κυρίως για φαγητό.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν γιατί δεν έχω κλάψει ποτέ σε ταινία, μόνο στο Χάτσικο που πλαντάζω κάθε φορά και πολύ πρόσφατα στο ντοκιμαντέρ Dolphin Man. Ενώ γενικά η συναισθηματική νοημοσύνη μου είναι αρκετά ανεπτυγμένη, στις ταινίες βάζω μπροστά τη λογική και σκέφτομαι ότι όλοι «υποκρίνονται» οπότε εκεί δημιουργείται ένα πρόβλημα ταύτισης ή έστω εμπάθειας. Μικρότερη έβλεπα πολλές ταινίες, μου άρεσε πολύ και το σινεμά αλλά από τότε ανακάλυψα τις σειρές στα 22 μου, τότε που βλέπαμε όλοι Lost, έγινα series junkie. Θα δω κάθε μέρα από 1 έως άπειρα επεισόδια μιας σειράς και ουσιαστικά είναι η μόνη ώρα της ημέρας που δεν σκέφτομαι τη δουλειά μου. Δεν έχω βρει σειρά που να μου αρέσει όσο το Breaking Bad και το Game of Thrones, αγαπώ όλες τις σειρές του Anthony Bourdain και του David Chang, βλέπω και ξαναβλέπω το Chef’s Table, γελάω ακόμα και σήμερα με τα Φιλαράκια και 2 φορές παραλίγο να συγκινηθώ με το This Is Us. Ανυπομονώ να ξαναβγούν το Handmaid Tales, το Sherlock, το Peacky (focking) Blinders και το Orange is The New Black καθώς και να ανακαλύψω μία καταπληκτική κωμωδία που θα με κάνει να κλαίω από τα γέλια.
ΣΠΟΡ: Ο μόνος λόγος που μπορώ να γράψω δυο γραμμές σε αυτήν την κατηγορία είναι ότι το τελευταίο διάστημα κάνω πολύ παρέα με τη Lady Papaya. Πηγαίνουμε μαζί Τρίτες και Πέμπτες για γυμναστική και καμιά φορά κάνουμε μαζί yoga στο studio μου από όπου και δουλεύουμε καθημερινά. Κατά βάθος βαριέμαι αλλά έχω φτάσει 34 πια και καταλαβαίνω ότι πρέπει να βοηθήσω λίγο το σώμα μου και να το κρατάω όσο το δυνατόν πιο υγιές.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Ο μόνος λόγος για τον οποίο δουλεύω τόσο σκληρά είναι για να έχω την άνεση να κάνω τα ταξίδια που θέλω. Μέχρι τα 30 μου ταξίδευα μόνο στην Ευρώπη και νόμιζα ότι έβλεπα τον κόσμο. Μέχρι που ξεκίνησα να πηγαίνω στην Ασία με έναν πρώην μου και άλλαξε όλη μου η ζωή, κυρίως ως προς το πώς αντιμετωπίζω τους ανθρώπους.
Μέχρι στιγμής το αγαπημένου μου ταξίδι είναι αυτό που έκανα πριν 1,5 χρόνο στην Ιαπωνία. Ταξιδεύαμε στη χώρα για 30 μέρες, μείναμε σε ντόπιους, έφαγα τα πιο νόστιμα φαγητά της ζωής μου, έμεινα με ανοιχτό το στόμα για ώρες στις αγορές τους και ζήλεψα την κουλτούρα την ευγένεια και το political correctness αυτού του τόσο διαφορετικού πλανήτη. Άλλο αγαπημένο ταξίδι στο Ισραήλ με highlight την εβδομάδα που μείναμε σε ένα τελείως εναλλακτικό Kibbutz, όπου οι κάτοικοι του είχαν κοινά εξωτερικά σαλόνια και κουζίνες για να τρώνε και να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους όλοι μαζί. Στα άμεσα πλάνα μου είναι η Ινδία και ίσως η Κορέα, θέλω να πάω στο Σουδάν όπου μεγάλωσε ο μπαμπάς μου και νιώθω μία σύνδεση μαζί του και μεγάλο όνειρο είναι η Νέα Ορλεάνη. Κάθε Σεπτέμβρη μου αρέσει να εξερευνώ τα δικά μας μέρη και κυρίως τα νησιά του Αιγαίου.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Η τηλεόραση στο σπίτι μου λειτουργεί ως μια μεγάλη οθόνη για να συνδέω το laptop μου. Έχει wifi οπότε την έχω συνδέσει με το Netflix και βλέπω όλες τις σειρές εκεί. Καμιά φορά αηδιάζω με την ελληνική τηλεόραση. Όλα ξεφτιλίζονται. Να βλέπεις, ακόμα και show μαγειρικής που ξεκίνησαν με ένα επίπεδο και με επίκεντρο το φαγητό έχουν μετατραπεί σε ριάλιτι, έριξαν το επίπεδο τους για τα νούμερα. Μεγάλοι chef με εστιατόρια και αστέρια γίνονται καρικατούρες Αμερικάνων και προωθούν κακές εργασιακές συμπεριφορές, σε μια εποχή που η Ελλάδα έχει ανάγκη από εκπαίδευση και παραδειγματισμό πιο πολύ από ποτέ. Λόγω της δουλειάς μου έχει τύχει να γνωρίσω και πολλούς ανθρώπους της τηλεόρασης και δεν μπορώ να πω ότι είναι οι πιο αγαπημένοι μου άνθρωποι στον κόσμο. Υπάρχει αυτό το attitude και η άποψη ότι κάνουν κάτι πάρα πολύ σημαντικό και ανώτερο από όλους εμάς τους υπόλοιπους. Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μήπως κάποια στιγμή η δουλειά μου με παρασύρει ξανά προς την τηλεόραση και γίνω κι εγώ έτσι. Σου αλλάζει τον χαρακτήρα, δεν είναι τόσο δύσκολο, το έχω δει να γίνεται σε φίλους. Ίσως γι’αυτό δεν το έχω κυνηγήσει καθόλου, θα ήθελα να γίνει με τους δικούς μου όρους και έχω αποδεχτεί ότι αυτό μπορεί να μην γίνει και ποτέ.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Θεωρώ ότι το ίντερνετ μας κάνει πιο έξυπνους και πιο ηλίθιους, πιο κοινωνικούς και πιο socially awkward, πιο ενημερωμένους και πιο παραπληροφορημένους όλα ταυτόχρονα. Πολλές φορές σκέφτομαι «καλά πώς το κάναμε αυτό πριν το ίντερνετ»; Μου φαίνεται τρελό ότι ας πούμε για να κλείσεις εισιτήρια και ξενοδοχείο για ένα ταξίδι έπρεπε να πας στο πρακτορείο ή δεν υπήρχε κάπου να διαβάσεις ένα review για το εστιατόριο που σκέφτεσαι να φας. Εγώ ζω στο ίντερνετ. Η δουλειά μου είναι εκεί, με τους φίλους μου και την οικογένειά μου επικοινωνούμε σχεδόν αποκλειστικά μέσω Facebook και παραγγέλνω σουπερ μάρκετ, φαγητό και ρούχα online. Πρόσφατα που είχα πρόβλημα με το ίντερνετ στο σπίτι ήμουν σαν χαμένη, σχεδόν ανήμπορη για 10 μέρες. Βέβαια τρελάθηκα επειδή ήταν περίοδος με πολύ δουλειά και έχω τα πάντα online. Στις διακοπές κάνω πάντα detox και την τελευταία εβδομάδα αποφάσισα να μην παίρνω κινητό και λάπτοπ στην κρεβατοκάμαρα και να με παίρνει ο ύπνος με ένα βιβλίο. Κοιμάμαι και ξυπνάω καλύτερα από ποτέ.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Έχω επιστρέψει στη μοναδική γειτονιά που νιώθω σπίτι μου, την Κυψέλη, εδώ και ενάμιση χρόνο. Εδώ γνωρίζουμε τους γείτονες μας, ξέρουμε τον φούρναρη με το όνομα του και αν βγούμε για καφέ στη Φωκίωνος θα βρούμε οπωσδήποτε κάποιον γνωστό. Η Κυψέλη έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της εδώ και πολλά χρόνια αλλά πλέον νιώθεις την αλλαγή. Πολλοί επιστρέφουν στα σπίτια τους, κυρίως νέοι άνθρωποι, ανοίγουν ενδιαφέρονται μαγαζιά, barάκια, δημιουργικά γραφεία, θέατρα και εστιατόρια αλλά υπάρχει μεγάλη στήριξη και στις παλιές επιχειρήσεις όπως τα μαγέρικα, τα ζαχαροπλαστεία και κάποια κλασσικά καφέ. Έχει μεγάλα πλεονεκτήματα η Κυψέλη. Καταρχάς είναι κυριολεκτικά δίπλα στο κέντρο και συνδέεται με πολλά μέσα μεταφοράς με αυτό. Έχει υπέροχα νεοκλασικά και μεταπολεμικά κτίρια σχεδόν σε κάθε δρόμο αλλά και όμορφες πλατείες όπως την πλατεία Αγίου Γεωργίου μία μικρή γειτονιά από μόνη της με όλα τα κτίρια που την περιτριγυρίζουν να είναι χτισμένα με καμπυλωτή πρόσοψη. Έχει την καταπράσινη Φωκίωνος Νέγρη, ίσως τον πιο όμορφο πεζόδρομο της Αθήνας, αλλά και το Πεδίον του Άρεως το οποίο όμως είναι και ο μεγάλος καημός των Κυψελιωτών αφού έχει γίνει κέντρο διακίνησης ναρκωτικών και είναι απλησίαστο σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας και κυρίως της νύχτας. Είμαι σίγουρη ότι στα επόμενα δύο χρόνια η Κυψέλη θα γίνει πολύ hot, ελπίζω όμως να μην καταστραφεί σαν το Κουκάκι που είναι πλέον ένα μεγάλο air bnb με τα υπόλοιπα σπίτια να έχουν αστρονομικά ενοίκια.
ΤΩΡΑ: Το τελευταίο project μου είναι το κανάλι μου στο YouTube. Εκεί ανεβάζω εκπομπές μαγειρικής όπου δείχνω βήμα-βήμα εύκολες, γρήγορες και οικονομικές συνταγές αλλά και vlogs από τα ταξίδια μου και όσα ανακαλύπτω στην πόλη. Ένα άλλο νέο που ανακοινώσαμε σχετικά πρόσφατα είναι ότι η Νίκη Χάγια άνοιξε το δικό της wellbeing site το Lady Papaya, το οποίο είναι αδερφάκι με το Madame Ginger και συμπορεύονται με στόχο να κάνουν τις ζωές μας πιο όμορφες.