Του Αγίου Βαλεντίνου μας έχουν πει ότι γιορτάζουν οι ερωτευμένοι. Τις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου οι άνθρωποι απλώς βιώνουν την αγάπη, τον έρωτα, το σεξ, τις σχέσεις στην καθημερινότητά τους. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους, τους απασχολεί και συζητούν γι’ αυτό. Από αυτήν την παραδοχή δεν ξεφεύγει κανείς.
Ούτε οι παρακάτω 55 αξιόλογοι συνομιλητές μας.
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος
«Ο έρωτας είναι μια επαναστατική πράξη. Ο ερωτευμένος επαναστατεί και η κοινωνία μας δε θέλει επαναστατημένους ανθρώπους, θέλει τρομοκρατημένους. Μας θέλουν φοβισμένους. Γίνεται δουλειά συστηματική γι’ αυτό».
Η Τάνια Τσανακλίδου στη Λίνα Ρόκου
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος
«Καταλαβαίνω ότι για παράδειγμα σε ό,τι έχει να κάνει με το σαρκικό κομμάτι, αν φτάσεις σε ένα σημείο να το αφήσεις για λίγο στο πλάι, μπορεί να καταφέρεις να αντικρίσεις κάποιον και να πεις “σ’ αγαπώ βαθιά”, γιατί με την ψυχή σου ανοίγουν κάτι πολύ μεγάλα μάτια και βλέπεις τον άλλο αληθινά, διαχέεται η αγάπη από μέσα σου και βλέπεις τι άνθρωπος είναι πραγματικά αυτός που έχεις απέναντί σου».
Ο Θάνος Ανεστόπουλος στον Θεοδόση Μίχο
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος
«Ο έρωτας είναι ένας δρόμος. Δεν είναι μία περιπέτεια, ούτε είναι μια συνεύρεση δυο ανθρώπων που νιώθουν μια έλξη παρορμητική και πάνε προς την ένωση κι αυτό ήταν. Έχει να κάνει με τη φαντασία, τη διάθεσή σου να δεις τον άλλο και λίγο διαφορετικό από αυτό που σου δείχνει, να τον τσιγκλήσεις λίγο. Θέλει μια κίνηση εσωτερική συνέχεια».
Η Αμαλία Μουτούση στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
φωτ. Άγγελος Χριστοφιλόπουλος
«Είμαι ερωτικά χορτασμένος και με το παραπάνω. Εκεί μάλιστα το παράκανα. Κάποια στιγμή είπα στον εαυτό μου “τι είσαι, working class έμβολο;”. Η libido είναι ένα 99% λέει ο Φρόιντ. Μπανιστήρι κάνω πια. Ευτυχώς γύρω μου έχω γυναίκες που έχουν ωραία βυζιά».
Ο Takis στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
φωτ. Ασπασία Κουλύρα
«Ο Kundera λέει λοιπόν ότι υπάρχουν οι επικοί εραστές και οι λυρικοί εραστές, για τους πρώτους έχει σημασία ο αριθμός ενώ για τους δεύτερος το συναίσθημα και η ένταση. Αυτή είναι μια άποψη που με έχει επηρεάσει.»
Ο Ιωσήφ Βαρδάκης στη Λίνα Ρόκου
φωτ. Δημήτρης Κουλελής.
«Ο έρωτας είναι εντυπωσιακός από μόνος του»
Ο Παύλος Παυλίδης στον Παναγιώτη Μένεγο
«Έχω κάνει εγχείρηση στην καρδιά, οπότε δεν παίρνω viagra και άλλα τέτοια. Το δικό μου χάπι είναι το “change”. Αλλαγή!»
O Κώστας Βουτσάς στον Θεοδόση Μίχο.
φωτ. Γεράσιμος Δομένικος.
«Το ίντερνετ το αγαπώ γιατί με βοήθησε να ξεπαρθενιαστώ».
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Δύο τρόποι υπάρχουν για να επιβιώσεις. Επιβιώνοντας μέσα από ένα καταστροφικό θάνατο –ό,τι μπορέσει να διασωθεί από την κοινότητα- ή μέσα από τον έρωτα. Η μία επιβίωση είναι πολύ οδυνηρή και δεν ξέρω αν έχει πραγματικά επιβιώσει κανείς έτσι από την ανθρωπότητα, δηλαδή μέσα από την καταστροφή που έχει προέλθει από την καλπάζουσα ασθένεια. Στην άλλη περίπτωση η κοινότητα ερωτεύεται το κομμάτι που έμεινε στείρο. Ας μην ξεχνάμε ότι έρωτας και αρρώστια έχουν τα ίδια συμπτώματα δηλαδή στηθάγχη, καταρροή δακρύων, κόμπο στον λαιμό, εφίδρωση, εμπύρετη κατάσταση.»
Ο Δημήτρης Αποστολάκης στη Λίνα Ρόκου
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος
«Τη μοναξιά μου τη συνοδεύει το παρελθόν, το τώρα και το μέλλον. Ακόμα και στις γυναίκες με τις οποίες ξάπλωσα, η μοναξιά μου ταραζόταν κατά κάποιο τρόπο από την ξινισμένη μυρωδιά που αφήναν οι μασχάλες τους. Ποτέ δεν είσαι μόνος. Θα σε συνοδεύουν πάντα αυτοί που σε αγάπησαν, αυτοί που σε μίσησαν, θα τα κουβαλάς όλα αυτά».
Ο Στάθης Ψάλτης στον Θεοδόση Μίχο
φωτ. Κατερίνα Σαμαρτζή.
«Υπάρχουν και πολλοί/ες που πιστεύουν ακόμα σε χάρτινα καραβάκια και ερωτευμένα σκιάχτρα και τέτοιες μαλακίες για να πηδηχτούν…»
Ο Σταύρος Σταυρόπουλος στον Γιώργο Βουδικλάρη
φωτ. Pasha Koroviev.
«Στα 15 μου ο τότε φίλος μου που ήταν αρκετά μεγαλύτερός μου, μου έκανε δώρο το Μονόγραμμα του Ελύτη. Ακόμα θυμάμαι τις κοφτές ανάσες που έπαιρνα καθώς το διάβαζα και το πόσο κόκκινα ένιωθα τα μάγουλά μου όταν έβλεπα τους στίχους, που είχε εκείνος υπογραμμίσει. Νομίζω ότι τότε ήταν όταν συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι εγώ ερωτεύομαι τον έρωτα και όχι τον άνθρωπο».
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Όταν είσαι ερωτευμένος παίρνεις την πέτρα και τη στύβεις. Βέβαια, αυτό κρατάει λίγο».
Ο Βασίλης Σελιμάς στη Λίνα Ρόκου
φωτ. Πηνελόπη Γερασίμου
«Πέντε φορές υπήρξαν πέντε εγκυμοσύνες με διάφορες τύπισσες, αλλά ήταν τότε πολύ rock n’ roll αυτές και έκαναν έκτρωση. Τώρα, όμως, που το σκέφτομαι, ε θα μπορούσε κάτι, κάποια να μου είχε πει, αδιαφορώ είσαι ανόητος, εγώ θα το κρατήσω, γιατί υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις. Στην περίπτωσή μου δεν έγινε, οπότε εντάξει».
Ο Κωνσταντίνος Τζούμας στον Σταύρο Διοσκουρίδη
Φωτ. Alex Kat
«Ο κάθε άνθρωπος αποκαλύπτει τον ψυχισμό του κυρίως μέσω της σεξουαλικότητάς του. Και ο άνθρωπος συναινετικά πλέον, με το διαδίκτυο, που για μένα είναι η μεγαλύτερη επανάσταση στον πλανήτη, εκτίθεται και ξεγυμνώνεται σε αυτά τα “μέρη”. Δεν εννοώ τους πορνοστάρ αλλά απλούς, καθημερινούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας που εκτίθενται. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να είσαι αληθινός και να μην κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο σου. Ό, τι κι αν κάνεις».
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Γιατί να είμαι επιεικής με τις γυναίκες; Αφού είναι πολύ δυνατό το γυναικείο φύλο, εσείς πρέπει να είστε επιεικείς μαζί μας».
Ο Άλκης Κούρκουλος στη Λίνα Ρόκου
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Εγώ πάντα είμαι ερωτευμένος. Με τη γυναίκα. Δεν μπορείς να είσαι ολοκληρωμένος χωρίς σύντροφο. Κι ο σύντροφος πρέπει να είναι και ερωτικός»
Ο Γιάννης Μπουτάρης στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
φωτ. Κατερίνα Σαμαρτζή.
«Ερωτεύτηκα κι εγώ πολλές φορές, αλλά από λίγο. Κάτι πάντα γινόταν κι έληγε με κάπιον δραματικό τρόπο. Κι έτσι τη γλίτωσα γιατί έπαθα ανοσία, Ήξερα ότι “ερωτεύτηκα; Θα πονέσω”, το ωραίο της αρχής το πληρώνεις πενταπλάσιο στο τέλος. Χρειάζεται αγάπη, αλληλοσεβασμός κι επικοινωνία με τις γυναίκες – όχι έρωτας. Αυτό το κατάλαβα μετά τα 60. Μέχρι τότε φυσικά ούτε που το είχα σκεφτεί»
Ο Σταύρος Τσιώλης στον Παναγιώτη Μένεγο
φωτ. Άγγελος Χριστοφιλόπουλος.
«Ίσως να μην ακούγεται πιστευτό, αλλά εγώ μόνο έναν άντρα αγάπησα, αυτόν που πήρα»
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Αυτό πάντως που σίγουρα είναι φορμιντάμπλ και τσάμπα είναι ένα καλό, ξεγυρισμένο σεξ, ντάλα μεσημέρι, όχι πια βράδυ»
φωτ. Δημήτρης Κουλελής.
«Πολλές φορές έτυχε να μου πουν ιστορίες για Φολκσβάγκεν και για έρωτες που γεννήθηκαν οδηγώντας στην πόλη, όπως και στη “Νυχτερινή εκπομπή”»
Η Αφροδίτη Μάνου στον Γιώργο Κοβό
φώτ: Αντρέας Σιμόπουλος
«Σταμάτησα να γράφω διότι μου είχε κολλήσει να παντρευτώ και να κάνω παιδιά. Γύρω στο ’89. Πράγμα που δεν έγινε. Δεν μπόρεσα να το κάνω με τον άνθρωπο που ήθελα»
Η Λένα Πλάτωνος στον Γιώργο Βουδικλάρη
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Τι είναι αυτό που ερωτευόμαστε; Το μυαλό. Το μεγαλύτερο διεγερτικό είναι το μυαλό. Και ο ερωτισμός υπάρχει παντού από τον Παπαδιαμάντη, τον Σολωμό και τον λόρδο Βύρωνα μέχρι τον Θωμά Γκόρπα και τον Νίκο Καρούζο. Πολλοί ακόμη χρησιμοποιούν τη λογοτεχνία ως διεγερτικό κάλεσμα. Και είναι γνωστά μεταξύ μας στον χώρο τα παιχνίδια που γίνονται. Ας μην επεκταθώ»
Ο Βάσος Γεώργας στη Λίνα Ρόκου
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Στα τρία αυτά φιλμ (Eyes Wide Shut, Shame, Nymphomaniac) οι σκηνοθέτες υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος δεν ολοκληρώνεται μέσα από τις εφήμερες σχέσεις, αλλά γίνεται μια νησίδα που απομακρύνεται σαν πάγος στον έρημο ωκεανό και τρέφεται μέσα από τη φαντασίωση, του είναι δύσκολο να χωρέσει το γεγονός ότι πρέπει να συνυπάρξει. Και η συνύπαρξη θέλει αγάπη, σεβασμό και ένα σωρό άλλες κακοποιημένες αξίες και έννοιες σήμερα»
Ο Κωνσταντίνος Βήτα στον Βύρωνα Κριτζά
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Οι καλύτερες στιγμές της ζωής μου έχουν να κάνουν με τους ανθρώπους μου. Το θέατρο είναι θνησιγενές. Η πιο μαγική στιγμή είναι όταν έπιασα το χέρι της Αθηνάς (Μαξίμου), που μου παρέδωσε ο νονός της και την πήρα από το χέρι και παντρευτήκαμε. Αυτή η στιγμή που μου παραδόθηκε η Αθηνά είναι κάτι τεράστιο. Και η επικοινωνία που έχουμε με την Αθηνά στο θέατρο είναι ανυπέρβλητη»
Ο Αιμίλιος Χειλάκης στη Λίνα Ρόκου
φωτ. Photoharrie
«Πέρασα όμορφα. Τόσα όμορφα αγόρια, τόση καύλα. Δεν υπάρχουν αυτά τα αρσενικά πια, το ξέρω ότι ακούγεται στερεότυπικό αυτό που λέω αλλά να τότε έσταζε αντρίλα το βλέμμα τους. Δεν ξέρω τι φταίει κι άλλαξαν τα πράγματα. Τώρα είναι φοβισμένοι»
Η Πάολα Ρεβενιώτη στη Λίνα Ρόκου
φωτ. Άγγελος Χριστοφιλόπουλος.
«Το πρώτο φιλί που έδωσες ποτέ ήταν η αναπαράσταση ενός φιλιού που είδες στο σινεμά. Δεν ξέρουμε πώς φιλιούνταν οι άνθρωποι πριν το σινεμά κι ούτε θα το μάθουμε ποτέ»
Ο Άκης Καπράνος στη Γεωργία Δρακάκη
φωτ. Γιάννης Αντύπας.
«Πώς έκατσα να γράψω τα “Απέραντα Χωράφια”; Μα σκέψου, το 1971-72, να λες σε κάποιον: “Στο δωμάτιό μου θα’ βρεις δεκατρία ποιήματα. Όλα λεν για την αγάπη, όμως νόημα τίποτα”»
Ο Κώστας Τουρνάς στον Γιώργο Βουδικλάρη
φωτ. Γιάννης Δρακουλίδης.
«Οι σημερινές τραγουδίστριες βγαίνουν με το παντελόνι. Πού είναι οι γυναίκες ρε παιδί μου; Εμείς θέλουμε να δούμε το φουστάνι, να δούμε το πόδι, δεν πάει το ουισκάκι κάτω αλλιώς. Θέλουμε σκέρτσο. Η τραγουδίστρια πρέπει να είναι ναζιάρα. Τι, θα την ακούω μόνο να τραγουδάει; Βρε ούτε το νερό δεν πάει κάτω έτσι!»
Ο Γιώργος Μαργαρίτης στον Βύρωνα Κριτζά
φωτ. Γιάννης Δρακουλίδης.
«Η Νέα Υόρκη και γενικά η Αμερική στα 70s ήταν ακριβώς όπως λένε “sex, drugs & rock n’ roll”. Αυτό τα λέει όλα. Δεν είναι μύθος. Περπάταγες στο δρόμο, έβλεπες ένα κορίτσι, σου χαμογελούσε και σε 10-15 λεπτά ήσουν μαζί της. Και φεύγοντας της έλεγες “Πώς είπαμε ότι σε λένε”; Ήταν μαγικά»
Ο Άλκης Παναγιωτίδης στον Θεοδόση Μίχο
φωτ. Γιάννης Καραμπάτσος.
«Τα ομώνυμα έλκονται και όχι τα ετερώνυμα. Σαφέστατα και αναπτύσσουμε πολλούς συναισθηματικούς δεσμούς με ανθρώπους στους οποίους αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Μας ελκύουν άνθρωποι με τα ίδια προβλήματα, με τις ίδιες ψυχικές και υπαρξιακές ανησυχίες. Θέλουμε πολλαπλούς εαυτούς δίπλα μας, παράλληλους με εμάς»
Ο Δημήτρης Σωτάκης στη Λίνα Ρόκου
«Αυτό που ερωτεύεται κανείς σε ένα πρόσωπο είναι το σφάλμα του, κανένα δεν είναι συμμετρικό»
Ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος στον Γιώργο Βουδικλάρη
φωτ. Εύα Νταραρά.
«Είναι κλισέ αλλά τα κορίτσια, κατά κανόνα, είναι πιο προσεκτικά στο χιούμορ και τα αγόρια είναι πιο κάφροι. Όταν όμως βρίσκεσαι σε συγχρονισμό, μπορεί αυτό να σε γειώσει με την καλή έννοια, τύπου ότι δεν χρειάζεται απαραίτητα να πεις κάτι κάφρικο, μπορεί εάν θέλει να το κάνει εκείνη, δεν είσαι αναγκασμένος να το κάνεις εσύ, οπότε φεύγει αυτή η έγνοια από τη μέση κι έτσι μένει η ουσία»
φώτ: Αντρέας Σιμόπουλος
«Ακόμα ερωτεύομαι! Όσο υπάρχει πεδίο και δυνατότητα, εγώ είμαι εδώ»
Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Είμαστε 17 χρόνια μαζί με τη γυναίκα μου. Ο άνθρωπος έχει γεννηθεί για να βρίσκει προβλήματα στον άλλον. Είναι δυστυχώς εξουσιαστικό ον. Αλλά ακόμη και τώρα μου σκάει ο έρωτας, είναι το κερασάκι στην τούρτα. Δε θα μπορούσα αλλιώς. Την έχω ζήσει τη ζωή μου. Στα 17 αυτά χρόνια έχουμε χωρίσει τρεις φορές, έχω παίξει, έχω κάνει τα πάντα»
Ο Γιάννης Στάνκογλου στη Λίνα Ρόκου
φωτ. Άγγελος Χριστοφιλόπουλος.
«Έχει συμβεί να ερωτευτώ μοντέλο. Είναι λογικό. Είμαστε εδώ μαζί όλη την ημέρα. Ποζάρει, ζωγραφίζω το πρόσωπό της, το σώμα της. Παρατηρώ το πρόσωπο, με βασανίζει για ώρες, για μέρες, για βδομάδες, για μήνες -και έξι μήνες κάποιες φορές. Τη βλέπω τόσο πολύ που δεν θα τη δει σχεδόν ποτέ κανείς. Τόσες πολλές ώρες και με τόση μανία.»
Ο Γιώργος Ρόρρης στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
φωτ. Δημήτρης Κουλελής.
«Οι άνδρες όταν δεν υπάρχει γυναίκα στη μέση είναι πιο χαλαροί. Όχι ότι δεν υπάρχει ανδρικός ανταγωνισμός αλλά εάν δεν έχουν ποια να εντυπωσιάσουν είναι πιο ήπια τα πράγματα»
Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος στη Λίνα Ρόκου
εικονογράφηση: Κατερίνα Καραλή.
«Η ζωή μου με τον Γιώργο (Χειμωνά) (παρατεταμένη παύση). Η πιο ευτυχισμένη… Η ζωή η καθημερινή δεν έχει αλλάξει, αλλά μαζί του ήταν πιο γεμάτη»
Η Λούλα Αναγνωστάκη στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Πηγαίνοντας στην Ιταλία στο Corso Como και βλέποντας τους Newson τους δονητές, που εγώ νόμιζα ότι ήταν press papier, κατάλαβα ότι όλο αυτό το σεξουαλικό πράγμα είναι μέσα στη ζωή μας και εμπνέει ανθρώπους και με μια άλλη μορφή. Όχι μόνο με αυτή του σαδομαζοχισμού. Όταν βλέπουμε μια πολύ ωραία γυναίκα και φοράει στο δρόμο κολάν και body που προτρέπουν στο σεξουαλικό σύνδρομο, ε ήθελα να το βάλω και στη ζωή μου και στην καθημερινότητά μου. Από αυτή την πλευρά το βλέπω το ερωτικό θέμα»
Ο Λάκης Γαβαλάς στον Σταύρο Διοσκουρίδη
φωτ. Γεράσιμος Δομένικος.
«Ασφαλώς και με ερωτεύονταν, όπως ερωτευόμουν και εγώ. Όλα αυτά μου μοιάζουν μακρινά, τώρα μεγάλωσα και ασχολούμαι με τα χόμπι μου, τη ζωγραφική, τη συγγραφή, τα ταξίδια στη χώρα μας αλλά και στην Ιταλία, την Αγγλία, την Γαλλία»
Η Μάρω Κοντού στη Ζωή Παρασίδη
φωτ. Νεφέλη Καραφυλλάκη.
«Τα ωραιότερα σεξουαλικά τραγούδια τα έχει γράψει ο Cohen, αλλά και πάλι έχουν ποιητικό πλαίσιο. Και τα παραδοσιακά αποκριάτικα μιλούν απελευθερωμένα αλλά κυρίως παρωδούν, είναι σαν να λένε ότι εκείνη την ημέρα, της Αποκριάς, δικαιούνται να πουν ότι ένας γάιδαρος πήδηξε μια καλόγρια. Είναι δύσκολο αλλά θα ήθελα να το κάνω. Να γράψω ένα τραγούδι που να λέγεται “Το μουνί” ή κάτι τέτοιο»
Ο Φοίβος Δεληβοριάς στη Λίνα Ρόκου
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Ξαφνικά, βρίσκομαι σε ένα λιβάδι από όμορφες Αμερικάνες, άκρως πεινασμένος από όλες τις απόψεις, αλλά σίγουρος ότι μία από τις πείνες μου θα χορτάσει. Έχουν ένα συγκλονιστικό πιάνο, ενώ εγώ έχω να παίξω μέρες και με «φαγουρίζουν» τα χέρια μου. Αναγγέλλω το “The man I love” του George Gershwin και ζητωκραυγάζουν. Ευχαριστήθηκα να παίζω για μια ώρα. Μετά, περίμεναν στη σειρά για αυτόγραφα, αλλά αντί για υπογραφή έβαζα τον αριθμό δωματίου μου. Στο τέλος πήρα και την τηλεφωνήτρια»
Ο Μίμης Πλέσσας στον Γιώργο Κοβό
φωτ. Γιάννης Δρακουλίδης.
«Μυστική συνταγή δεν υπάρχει στη συμβίωση. Τα καταφέρνουμε επειδή είναι εκείνη κι επειδή εγώ είμαι αυτός».
Ο Γιάννης Κόκκος στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Ακόμη και στη διαδρομή μου με ανθρώπους που έρχονται και φεύγουν καταλαβαίνω ότι δεν είναι αυτό το επιθυμητό αποτέλεσμα δηλαδή δύο άνθρωποι που ερωτεύθηκαν και είναι μαζί 30 χρόνια. Αυτό που έχει σημασία είναι να έχεις κάνει μια διαδρομή παίρνοντας και δίνοντας αγάπη και ειλικρίνεια ανεξάρτητα από τον χρόνο.»
Η Αλεξάνδρα Αϊδίνη στη Λίνα Ρόκου
«Λατρεύω τις γυναίκες. Τις έχω πληγώσει. Αλλά με έχουν πληγώσει και αυτές. Την πρώτη που αγάπησα, ήμουν ελεύθερος ένα βράδυ και έφυγα από την Καστοριά για να τη βρω στη Θεσσαλονίκη. Πήγα στο σπίτι της και βρήκα έναν τύπο να την “τακτοποιεί”. “Γιατί μου το κάνεις αυτό;” της είπα. “Παίρνεις πίπα από αυτόν τον τύπο, τον αφήνεις να σε πηδήξει, γιατί μου το κάνεις αυτό;”. Είχα τρελαθεί γιατί στα 16-17 μου δεν ήξερα ότι έτσι πάει το πράγμα. Μέσα σε ένα λεπτό άλλαξε εντελώς ο τρόπος που κοιτούσα τις γυναίκες. Ποτέ δεν πίστεψα ξανά 100%»
Ο Θόδωρος “Terry” Παπαντίνας στον Θεοδόση Μίχο
φωτ. Γεράσιμος Δομένικος.
«Έχω κάνει σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Πολλές φορές όταν κάναμε άσκηση για τις σχέσεις ακολουθούσε κουβέντα για αυτές. Άκουγα να επενέρχεται ξανά και ξανά από 25χρονες το ότι «προσφέρουμε οι φίλοι σεξουαλική απόλαυση ο ένας στον άλλο, χωρίς να είμαστε ούτε ερωτευμένοι ούτε να έχουμε σχέση». Αυτό εμένα προσωπικά, μου γεννάει θλίψη. Να μην μπορούν σήμερα να ζευγαρώσουν; Να κοντεύει να θεωρείται πιο φυσικό το να μην ζευγαρώνεις από το να ζευγαρώνεις; Τόση μοναξιά; Είναι θλιβερό»
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
φωτ. Άγγελος Χριστοφιλόπουλος,
«Είναι δύσκολο να αποδεχθώ ότι έφυγε από τη ζωή ο Κωστής Σκαλιόρας, ο άντρας μου. Το ξέρω ότι ακούγεται τρελό αλλά εγώ τον νιώθω ακόμη εδώ, κοντά μου. Πιο πολύ στεναχωριέμαι όταν αντικρίζω ή ανακαλύπτω κάτι όμορφο και δεν μπορώ να το μοιραστώ μαζί του, δεν μπορώ να του το δείξω. Βρίσκομαι σε μια ωραία συναυλία και σκέφτομαι: “Αχ, να μην είναι εδώ να ακούσει μια τόση όμορφη μελωδία”. Από την άλλη σκέφτομαι ότι τα 37 χρόνια που περάσαμε μαζί ήταν ένα υπέροχο δώρο που μου πρόσφερε η ζωή»
Η Ξένια Καλογεροπούλου στη Λίνα Ρόκου
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Δεν έχω τόσο καλή μνήμη όσο πιστεύεις. Πάντα, όμως, θυμάμαι μια ωραία κοπέλα που έχω γνωρίσει στο παρελθόν. Μπορεί να μη θυμάμαι πού έπαιξα πρόπερσι, αλλά το κορίτσι που μου είχε μιλήσει τότε μετά το live δεν το ξεχνώ. Ξέρεις…θα ήθελα πολύ να είμαι μονογαμικός. Στη ζωή, γενικά, μπορώ να σου πω ότι είμαι όπως στη σκηνή και χειρότερος»
Ο Λάκης Παπαδόπουλος στη Γεωργία Δρακάκη
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Είμαι 56 χρόνια παντρεμένος. Από έρωτα παντρευτήκαμε, ευτυχώς δεν έμπλεξα με προξενιά, παρόλο που τότε έτσι γίνονταν οι γάμοι. Γνωριστήκαμε στο Σισμανόγλειο. Ητανε νοσηλεύτρια η κυρά Φωτεινή κι εγώ στο λογιστήριο. Εγώ μουρμούριζα, δημιουργούσα με το μυαλό μου μουσικές και στο σπίτι και στο δρόμο, και η Φωτεινή μου έλεγε “ωχ, με ζάλισες πάλι!”»
Ο Χρόνης Αηδονίδης στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
φωτ. Γεράσιμος Δομένικος.
«Οι άνθρωποι δεν είναι κακοί. Είναι θέμα σεξουαλικών ανωμαλιών και φαντασιώσεων ό,τι συμβαίνει. Το σεξ είναι πίσω απ’ όλα. Εννοώ ότι η σεξουαλική αναγωγή βρίσκεται πίσω απ’ όλα. Αυτό κινεί τους ανθρώπους, καθορίζει τα πάντα. Από εκεί και πέρα είναι τι επιτρέπει ο καθένας να ζήσει από τις φαντασιώσεις του. Ποιες κρατάει, ποιες πετάει; Ποιες επιλέγει να κάνει πράξη και ποιες τις αφήνει να λειτουργούν μόνο στη φαντασία του»
«Δεν λέμε ποτέ όχι στα ωραία αγόρια, απ’ όπου κι αν προέρχονται!»
Η Γλυκερία Μπασδέκη στον Γιώργο Βουδικλάρη
φωτ. Άγγελος Χριστοφιλόπουλος.
«Ήρθαν οι πρώτοι έρωτες κι άρχισα να γράφω ερωτικά ποιήματα. Αδυναμία μου ο Λορέντζος Μαβίλης. Έγραφα σονέτα, με το ψευδώνυμο «Τάκης Ψαρρός» για να μην με πάρει χαμπάρι ο γυμνασιάρχης, και τα έστελνα στα Ημερήσια Νέα όπου διατηρούσε λογοτεχνική σελίδα ο Γλαύκος Αλιθέρσης. Τα δημοσίευσε όλα!»
Ο Κώστας Φέρρης στον Γιάννη Κοβό
«Σταματήστε να τρομοκρατείστε από γέρους με φουστάνια που σας απαγορεύουν το σεξ και σας γεμίζουν ενοχές. Ο Δαρβινισμός απελευθερώνει – απολαύστε τη ζωή και γιορτάσετε το ότι είστε άνθρωποι και ζωντανοί»
Ο Michael Ruse στον Πάνο Χαρίτο
φωτ. Γεράσιμος Δομένικος.
«Εμένα αυτό που με χαρακτηρίζει είναι ότι έχω αγαπήσει τους άνδρες. Υπήρχε αγάπη πιο πολύ. Ο έρωτας βάσανο μεγάλο μου φαίνεται. Έχω βασανιστεί. Δεν μ’αρέσει ο έρωτας.»
Η Νένα Μεντή στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
φωτ. Άγγελος Χριστοφιλόπουλος.
«Ναι, είμαστε πολυγαμικοί. Στη φύση έχουν βρεθεί ως μονογαμικά ζώα μόνο δύο: ένα είδος κοτσυφιού κι ένα είδος φάλαινας.»
Ο Κώστας Κωνσταντινίδης στη Λίνα Ρόκου
φωτ. Ανδρέας Σιμόπουλος.
«Θεωρώ το σεξ κάπως υπερτιμημένο»