Ποιος αφήνει τη σιγουριά μιας επανεκλογής, για το απονενοημένο διάβημα να ξεκινήσει δικό του κόμμα λίγο πριν τις ευρωεκλογές; Μάλλον κάποιος που είναι αρκετά σίγουρος για τις πολιτικές του θέσεις και ικανότητες, και αρκετά ονειροπόλος ώστε να πιστεύει ακράδαντα ότι η πολιτική αλλαγή που χρειαζόμαστε είναι δυνατή. Και μιλάμε για ριζοσπαστική αλλαγή, σύμφωνα με όσα μας λέει ο Πέτρος Κόκκαλης.
Ο πρώην ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε το κόμμα της (κέντρο;)αριστεράς για μια πιο ριζοσπαστική -αλλά αναγκαία- πολιτική, που εκφράζεται μέσα από τις θέσεις του νεοσύστατου κόμματος ΚΟΣΜΟΣ.
Λίγο πριν την κάλπη, μιλήσαμε με τον αρχηγό του ελληνικού πράσινου κόμματος για την κλιματική κατάρρευση και την οικολογική καταστροφή που είναι η μητέρα των μαχών που πρέπει να δώσει η γενιά μας, τη woke agenda και την Ακροδεξιά, και, μεταξύ άλλων, στην πολιτική κουβέντα που κάναμε, μάθαμε κάποια πραγματικά ανησυχητικά στοιχεία για την ατομική υγεία του παγκόσμιου ανδρικού πληθυσμού.
Πείτε μας κ. Κόκκαλη, γιατί δεν κατεβήκατε με τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα είχατε μια σίγουρη επανεκλογή, και αποφασίσατε να κατεβείτε ανεξάρτητος με το ΚΟΣΜΟΣ;
Βλέπω την πολιτική σαν λειτούργημα και όχι σαν επάγγελμα. Υπάρχει τεράστια ανάγκη για άμεση αλλαγή προκειμένου να παραμείνει βιώσιμος ο πλανήτης. Και στην Ελλάδα δεν υπήρχε ένα στιβαρό, τεχνικά επαρκές και πολιτικά ανταγωνιστικό κόμμα που να πιέσει και τα υπόλοιπα κόμματα να πάμε σε λύσεις που στο Ευρωκοινοβούλιο φέρνουν μόνο οι Πράσινοι.
Γιατί η πράσινη πολιτική είναι τόσο χαμηλά στην ατζέντα των κομμάτων;
Το πρόβλημα δεν είναι στην ατζέντα τους. Το πρόβλημα είναι ότι τα κόμματα αυτά με την πολιτική τους αγνοούν αυτά που μας έλεγαν οι επιστήμονες και μας έχουν φέρει στο σημείο αυτό αθωράκιστους, απροστάτευτους και ανέτοιμους, και να προστατευτούμε από την κλιματική αλλαγή, αλλά και να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία που ανοίγεται μπροστά μας. Η Νέα Δημοκρατία έχει δώσει καινούργιες άδειες για εξορύξεις και θεωρεί ακόμα και τον άνεμο ένα εξορυκτικό προϊόν. Το ΠΑΣΟΚ έχει υποψήφιο τον κύριο Μανιάτη, ο οποίος είναι ο άνθρωπος που έχει στηρίξει τις εξορύξεις και ακόμα και σήμερα στηρίζει νέες. Το ίδιο και ο ΣΥΡΙΖΑ με τον κύριο Φαραντούρη. Επομένως, τα κόμματα αυτά απλά συνεχίζουν να αγνοούν την πραγματικότητα και θέλουν να κυβερνάνε σαν να είμαστε σε άλλο πλανήτη.
Σε πολιτικό επίπεδο, το μεγαλύτερο διακύβευμα των ευρωεκλογών είναι να αναχαιτίσουμε την ακροδεξιά και να καταφέρουμε η Δεξιά να μη συνεργαστεί μαζί της.
Οι άνθρωποι που κατακρίνουν τα πράσινα κόμματα λένε ότι οι προτάσεις τους είναι οικονομικά ανεδαφικές.
Κάθε μεγάλη αλλαγή συναντάει μεγάλες αντιδράσεις από τα συμφέροντα εκείνα που βγάζουν χρήματα από την κατάσταση όπως είναι τώρα. Εγώ, ας πούμε, ως εισηγητής του νομοσχεδίου για τα στατιστικά στα αγροτικά, είχα μεγάλη αντίδραση για την πίεση που άσκησα και κατάφερα να μετράμε τα φυτοφάρμακα. Τα φυτοφάρμακα στην Ευρώπη είναι μια αγορά 15 δις ευρώ. Με τα μισά φυτοφάρμακα, κάποιος θα χάσει επτάμισι δις. Εδώ το ζήτημα λοιπόν είναι περισσότερο το πετρέλαιο, το οποίο αυτή τη στιγμή οι κυβερνήσεις του κόσμου το επιδοτούν με 7 τρισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Επομένως, αυτοί που λένε ότι θα κοστίσει περισσότερο εννοούν το κόστος της μετάβασης, δεν μετράνε όμως το κόστος της μη μετάβασης και δεν μετράνε το κόστος της αδράνειας. Το κόστος της μη μετάβασης είναι αυτό που πληρώνουμε όλοι μας σαν φορολογούμενοι και σαν άνθρωποι. Όταν είμαστε υποκείμενα αυτής της καταστροφής, όταν αναπνέουμε τον αέρα που αναπνέουμε με 13.000 πρόωρους θανάτους στην Ελλάδα κάθε χρόνο, όταν έχουμε αυτή την επιδημία καρκίνων, καρδιαγγειακών, διαβήτη και άλλων ασθενειών από τα φαγητά που τρώμε. Το κόστος λοιπόν της μη μετάβασης είναι κάτι που δεν μετράνε, όπως και το κόστος της αδράνειας είναι κάτι που δεν μετράνε. Για τη Θεσσαλία, ο πρωθυπουργός μας είπε ότι ήταν τρεισήμισι δις οι ζημιές στις δημόσιες υποδομές. Δεν μιλάμε για ιδιωτικές περιουσίες, δεν μιλάμε για τα τρακτέρ που είναι ακόμα μέσα στη λάσπη. Μιλάμε για λεφτά που πρέπει να επενδύσει η ελληνική πολιτεία. Τρεισήμισι δις είναι 1,5% του ελληνικού ΑΕΠ. Αυτό είναι διπλάσιο από το 0,7% που είχαμε υποχρέωση ως πλεόνασμα για το μνημόνιο. Επομένως αυτό που δεν είναι οικονομικά βιώσιμο είναι το σύστημα όπως είναι σήμερα, γιατί η εξέλιξη δεν θα είναι γραμμική και οι ζημιές που ακόμα και η Τράπεζα της Ελλάδος υπολογίζει σε 700 δισεκατομμύρια μέχρι το 2100, ήδη ξέρουμε ότι θα είναι εξαπλάσιες. Αυτό λοιπόν που δεν είναι οικονομικά βιώσιμο είναι να συνεχίσουμε να ζούμε με τρόπο που ρίχνουμε το κόστος της μη μετάβασης σε αυτούς που φταίνε λιγότερο.
Η άποψη ότι η πράσινη ανάπτυξη αφορά τους εύπορους είναι μια μεγάλη απάτη.
Πόσο ικανοποιημένος είστε προσωπικά από την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία;
Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία έχει κάνει τεράστια πρόοδο σε όλο το εύρος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Δεν είναι μόνο η υπερθέρμανση. Είναι η κατάρρευση της βιοποικιλότητας και είναι και η ακραία τοξικότητα, όπως η αέρια ρύπανση. Επομένως είναι ένα πλήρες σχέδιο που έχει όμως φρενάρει στα θέματα της αποκατάστασης της φύσης και των οικοσυστημάτων και στην αγροτική πολιτική. Έχει φρενάρει διότι το Λαϊκό Κόμμα αποφάσισε να ξεπεράσει την υγειονομική ζώνη που μας χωρίζει από την άκρα δεξιά και να συνταχθεί μαζί της, λέγοντας μας απολύτως αντιεπιστημονικά πράγματα, όπως ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε με τον τρόπο που καλλιεργούμε. Οι επιστημονικές μελέτες μας λένε ότι εξαντλούμε το έδαφος, εξαντλούμε το νερό και, αν συνεχίσουμε έτσι, πολύ σύντομα όχι μόνο δεν θα έχουμε υγεία, αλλά δεν θα έχουμε καθόλου φαγητό.
Μπορεί ο καπιταλισμός να δημιουργήσει πραγματικά πράσινη οικονομία;
Ο υπαρκτός καπιταλισμός, δηλαδή αυτός που ακολουθούμε από τη δεκαετία του ’90 και μετά, είναι η αιτία όλων των κρίσεων τις οποίες ζούμε. Δεν είναι μόνο η κλιματική κρίση, έστω και αν αυτή είναι η μητέρα όλων. Είναι η κρίση της ακρίβειας, είναι η κρίση των πολέμων, είναι η κρίση της ενέργειας, είναι η κρίση της δημοκρατίας, είναι η κρίση της δημόσιας υγείας. Επομένως, όχι, δεν μπορεί. Χρειάζεται να κάνουμε κάτι σαν αυτό που έκανε ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ στη δεκαετία του 30, όταν ο τότε υπαρκτός καπιταλισμός κατέρρευσε, σχεδιάζοντας μια νέα συμφωνία, ένα New Deal, στο οποίο έκανε δύο πράγματα. Ρύθμισε την αγορά και έκανε μεγάλες δημόσιες επενδύσεις για να δημιουργήσει μια νέου τύπου ζήτηση. Το ίδιο είναι και η Πράσινη Συμφωνία. Χρειάζεται μεγαλύτερος κρατικός παρεμβατισμός, χρειάζεται ένα ικανότερο και πιο αποτελεσματικό κράτος, και γι’ αυτό ακριβώς έχει και τόσο μεγάλη αντίδραση, κυρίως από τους ακροδεξιούς αλλά και από τους δεξιούς. Την ίδια ώρα όμως, είναι μια τεράστια επίσης ευκαιρία καινοτομίας και δημιουργίας νέων αγορών. Γιατί, στην τελική, χρειάζεται να αναβαθμίσουμε ενεργειακά όλα τα σπίτια, όλα τα κτίρια, τα ιδιωτικά και τα δημόσια. Χρειάζεται να αλλάξουμε όλα τα αυτοκίνητα, όλα τα λεωφορεία. Χρειάζεται να αντικαταστήσουμε τις μεθόδους καλλιέργειας τροφής. Όλο αυτό λοιπόν, υπό τη σωστή διαχείριση, τον σωστό σχεδιασμό, θα μπορούσε να είναι μια τεράστια ευκαιρία παραγωγικότητας. Επίσης, είναι κρίσιμο να πούμε ότι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούμε είναι αυτός που μας έχει φέρει εδώ, οπότε είναι αδιανόητο ότι θα μπορέσει, στον χρόνο που έχουμε, να λειτουργήσει στην κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Η κυβέρνηση έχει μια εντελώς στρεβλή σχέση με το πολιτικό περιεχόμενο της πράσινης μετάβασης.
Πόσο πράσινη είναι τελική η Ελλάδα, κάτω από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας;
Η Νέα Δημοκρατία, ως κυβέρνηση, συνήθως κάνει πάρα πολύ καλά τα πράγματα που έχουν λεφτά και κυρίως λεφτά των Ευρωπαίων φορολογουμένων ή άλλου είδους λεφτά. Άρα έχει κάνει μια σημαντική πρόοδο στην ποσότητα της εγκατάστασης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Όμως έχει μια εντελώς στρεβλή σχέση με το πολιτικό περιεχόμενο της πράσινης μετάβασης. Η πράσινη μετάβαση, η δίκαιη πράσινη μετάβαση, σημαίνει διαμοιρασμό του πλούτου. Σημαίνει να μην δημιουργούμε ουρανοκατέβατα κέρδη για λίγους, αλλά να εκμεταλλευόμαστε ουρανοκατέβατο πλούτο για όλους. Σημαίνει δηλαδή ότι πρέπει να στραφούμε στον αέρα και τον ήλιο, που είναι δωρεάν και άφθονα και προσβάσιμα σε όλους, αντί για τα ορυκτά καύσιμα τα οποία χρησιμοποιούμε.
Και να το πω με ένα ξεκάθαρο παράδειγμα. Στις τρεις περιοχές που είναι περιοχές κλιματικής καταστροφής, η Θεσσαλία, ο Έβρος και η Δυτική Μακεδονία, η κυβέρνησή μας έχει δημιουργήσει επιτροπές Ανασυγκρότησης στις οποίες π.χ. στον Έβρο δεν συμμετέχει κανένας Εβρίτης και καμία γυναίκα και οι άνθρωποι δεν ξέρουν τον σχεδιασμό. Στη Θεσσαλία, επίσης, έχει γίνει μια ιδιωτική εταιρεία με απευθείας ανάθεση, η οποία δεν συζήτησε με κανέναν τοπικό παράγοντα, ούτε με τους δήμους, ούτε με περιφέρειες και τοπικά επιμελητήρια, και το ίδιο έγινε και στη Δυτική Μακεδονία. Η έννοια, όμως, της διαβούλευσης και της συμμετοχής είναι κρίσιμη όταν δεν θες να μείνει κανένας πίσω. Η κυβέρνηση λοιπόν θέλει να είναι και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα. Κάνει συνέδρια για τους ωκεανούς την ώρα που εγκαλείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση γιατί δεν έχει πληρώσει τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό. Θέλει να κάνει θαλάσσια πάρκα και να κάνει και πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου. Καταργεί τον αιγιαλό την ώρα που ξέρουμε ότι ο μεγάλος κίνδυνος στη χώρα μας είναι από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Όλα αυτά τα πράγματα, λοιπόν, την κάνουν εντελώς αντιφατική.
Θεωρείτε ότι επικοινωνείται ότι η πράσινη ανάπτυξη είναι για τους οικονομικά εύπορους;
Αυτό μου κάνει τη μεγάλη εντύπωση. Γιατί, στην πραγματικότητα, η κλιματική αλλαγή αφορά τους πιο ευάλωτους. Οι άνθρωποι που ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές είναι αυτοί που είναι πιο ευάλωτοι. Οι άνθρωποι των οποίων τα σπίτια δεν είναι μονωμένα είναι αυτοί που θα είναι πιο ευάλωτοι στους καύσωνες. Επομένως, η έννοια της κλιματικής δικαιοσύνης είναι ότι δεν μπορεί αυτοί που φταίνε λιγότερο να πληρώνουν το τίμημα – γιατί άλλωστε δεν τα κάψαμε και μαζί. Σήμερα στην Ελλάδα, το 50% των εκπομπών προέρχεται από το 10% των πλουσιότερων, ενώ οι φτωχότεροι συμπολίτες μας δεν εκπέμπουν τόσο και δεν μπορούν προφανώς να μπουν σε κανένα πρόγραμμα «Εξοικονομώ» έτσι όπως είναι σχεδιασμένο. Γι’ αυτό λοιπόν χρειάζονται οι μεγάλες δημόσιες κοινωνικές επενδύσεις, οι οποίες θα απευθυνθούν πρώτα στους πιο ευάλωτους. Κι αυτοί στην περίπτωσή μας είναι οι άνθρωποι με τα χαμηλότερα εισοδήματα. Θα πρέπει δηλαδή να γίνουν μεγάλες επενδύσεις στην αναβάθμιση λαϊκών κατοικιών πρώτα. Θα πρέπει να αγοραστούν πολλά ηλεκτρικά λεωφορεία, όχι να δίνονται voucher για ηλεκτρικά Ι.Χ. Η άποψη, λοιπόν, ότι η πράσινη ανάπτυξη αφορά τους εύπορους είναι μια μεγάλη απάτη.
Στον τουρισμό, πλέον, έχουμε περάσει στο επίπεδο της εξορυκτικής βιομηχανίας: αυτό που στην ουσία κάνουμε, είναι να σπαταλάμε τους πόρους σήμερα και να τους στερούμε από τις επόμενες γενιές.
Ποια είναι η θέση σας για τη στεγαστική κρίση, που είναι απόρροια του υπερτουρισμού;
Η στέγαση, για εμάς, είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Εμείς υποστηρίζουμε την έννοια των καθολικών βασικών υπηρεσιών, δηλαδή το δικαίωμα κάθε ανθρώπου, κάθε πολίτη μιας χώρας, να έχει πρόσβαση σε ικανοποιητικού επιπέδου υπηρεσίες υγείας, παιδείας, στέγασης, τροφής, μεταφορών και εισοδήματος, και από κει και πέρα να συζητάμε για βελτιώσεις. Είναι μια από τις 12 προτεραιότητες του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, η εξασφάλιση του δικαιώματος στη στέγη.
Όσον αφορά τώρα στον τουρισμό, νομίζω ότι πλέον έχουμε περάσει στο επίπεδο της εξορυκτικής βιομηχανίας, όπου αυτό που στην ουσία κάνουμε, είναι να σπαταλάμε τους πόρους σήμερα και να τους στερούμε από τις επόμενες γενιές. Το ίδιο γίνεται και με τον τουρισμό. Ήδη στην Ισπανία, που είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παγκόσμιος τουριστικός προορισμός, υπάρχει ένα μεγάλο κίνημα για τα όρια. Γενικά, η δική μας προσέγγιση είναι ότι υπάρχουν κάποια πλανητικά όρια και υπάρχουν και κάποια κοινωνικά όρια συνοχής. Εκεί ανάμεσα θα πρέπει να βρεθεί ισορροπία, η οποία έχει χαθεί εντελώς. Και αυτό το βλέπουμε σε πάρα πολλά νησιά, τα οποία δεν έχουν καν υποδομές νερού, δεν έχουν υποδομές αποχέτευσης, δεν έχουν υποδομές, ας το πούμε νοσοκομειακές για να στηρίξουν όλο αυτό τον κόσμο. Το παράδειγμα της Ρόδου πέρσι το καλοκαίρι είναι χαρακτηριστικό. Επετεύχθη μια ηρωική εκκένωση, κυρίως από εθελοντές, δεκάδων χιλιάδων τουριστών. Άρα, κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι σε αυτή τη ζωή υπάρχουν όρια και ότι πρέπει να σχεδιάζουμε όχι μόνο για το σήμερα, αλλά για το αύριο των επόμενων.
Οι πράσινοι καταφέρνουν να επιβάλλουν τις θέσεις τους, γιατί είναι αγκυρωμένοι στην επιστημονική πραγματικότητα και έχουν τα ακριβή επιχειρήματα, τα οποία είναι ατράνταχτα.
Με την ευρεία πλειοψηφία που χρειάζεται για να περάσουν στο ευρωκοινοβούλιο νομοσχέδια, πόσο εύκολο είναι να πάμε σε προοδευτικές πράσινες πολιτικές με τη σημερινή σύνθεση των πολιτικών ομάδων;
Αυτό που είναι κρίσιμο να έχουμε στο μυαλό μας, είναι ότι εδώ πια είναι πάρα πολύ αργά για δάκρυα. Έχουμε εγκλωβίσει τον κόσμο σε μια συγκεκριμένη πορεία και αυτή η αλλαγή που έρχεται, που είναι ήδη εδώ, υπερβαίνει το σύνολο των υποδομών μας. Άρα, ή θα έρθει με έναν τρόπο τακτικό και σχεδιασμένο ή θα γίνει σώζων εαυτόν σωθήτω. Είναι αυτό που παλιά λέγανε σοσιαλισμός και βαρβαρότητα. Άρα οι πράσινοι καταφέρνουν να επιβάλλουν τις θέσεις τους, γιατί είναι αγκυρωμένοι στην επιστημονική πραγματικότητα και έχουν τα ακριβή επιχειρήματα, τα οποία είναι ατράνταχτα. Αυτό έγινε και στην προηγούμενη θητεία, όπου οι Πράσινοι ήταν οι καταλύτες για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και γύρω από αυτούς δημιουργήθηκε αυτή η μεγάλη συμμαχία. Η πλατιά πλειοψηφία απέκλεισε τους ακροδεξιούς και τους φασίστες – μέχρι που το Λαϊκό Κόμμα αποφάσισε να περάσει στη συμμαχία με τους ακροδεξιούς και τους φασίστες. Και αυτό είναι και το κρίσιμο διακύβευμα αυτών των εκλογών. Τι θα κάνει το Λαϊκό Κόμμα στο οποίο ανήκει και η Νέα Δημοκρατία; Φαντάζομαι, δεν έχουν αποκλείσει τη συνεργασία με την άκρα Δεξιά και τη φασιστική Δεξιά. Άρα μια συνεργασία άκρας δεξιάς και δεξιάς θα είναι καταστροφική για όλους. Εμείς, οι φιλελεύθεροι, οι σοσιαλιστές και η Αριστερά έχουμε δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούμε με κόμματα τα οποία είναι έξω από το δημοκρατικό τόξο και έξω από τα κεκτημένα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, είτε αυτό αφορά στα κοινωνικά δικαιώματα, τα προσωπικά δικαιώματα, τα εργασιακά δικαιώματα, ή εν πάση περιπτώσει το να πιστεύουμε στην επιστήμη, και απομένει να δούμε τι θα κάνει η ευρωπαϊκή Δεξιά.
Δεν νομίζω πια ότι τίθεται θέμα ατομικής ευθύνης … έχει έρθει η ώρα για μεγάλες δημόσιες παρεμβάσεις.
Υπάρχει και ατομική ευθύνη στην κλιματική κατάρρευση τελικά;
Επειδή χρησιμοποιείς τον όρο κλιματική κατάρρευση, καμιά φορά δεν καταλαβαίνουμε πόσο κοντά είμαστε σε αυτό και θα έπρεπε να το καταλάβουμε όταν είχε 52 βαθμούς στο Νέο Δελχί πριν μερικές μέρες. Επομένως εδώ, πλέον, υπάρχει ένα ζήτημα ταχύτητας. Ακριβώς επειδή επί 30 χρόνια έχουμε επιλέξει να αγνοούμε την επιστημονική γνώση. Η φυσική ικανότητα της Γης να μας ανέχεται δεν είναι απεριόριστη. Άρα υπάρχει τεράστιο ζήτημα ταχύτητας, στο οποίο δεν νομίζω πια ότι τίθεται θέμα ατομικής ευθύνης. Δηλαδή, ναι μεν όλοι πρέπει να κάνουμε, ο καθένας από τη μεριά του, ό,τι μπορεί, αλλά έχει έρθει η ώρα για μεγάλες δημόσιες παρεμβάσεις. Δεν είναι θέμα ατομικής ευθύνης ότι δεν μπορείς να βγεις με ποδήλατο στην Αθήνα. Δεν είναι θέμα ατομικής ευθύνης ότι δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις με μέσα μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα. Δεν είναι θέμα ατομικής ευθύνης ότι στην Ελλάδα έχουμε μόλις 50.000 νοικοκυριά που αυτοπαράγουν και αυτοκαταναλώνουν ρεύμα και η Ολλανδία έχει ενάμισι εκατομμύριο. Η τεχνολογία υπάρχει, τα χρήματα υπάρχουν. Είναι λοιπόν ώρα για μεγάλες κρατικές παρεμβάσεις, στις οποίες βεβαίως θα πρέπει και οι πολίτες να συνεισφέρουν. Δεν είναι θεμιτό το κράτος να ιδιωτικοποιεί μια κρατική υπηρεσία. Αυτό είναι κηροζίνη της άκρας δεξιάς.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο διακύβευμα των ευρωεκλογών;
Σε πολιτικό επίπεδο, είναι να αναχαιτίσουμε την ακροδεξιά και να καταφέρουμε η Δεξιά να μη συνεργαστεί μαζί της. Να δημιουργήσουμε ένα ανάχωμα στην οπισθοχώρηση όλων αυτών που θεωρούσαμε δεδομένα τις τελευταίες δεκαετίες. Πολύ συχνά αναγκάζομαι να φέρω στη μνήμη μου τις τροπολογίες που είμαι αναγκασμένος να διαβάζω για να καταψηφίζω, οι οποίες πραγματικά αντιπροσωπεύουν ένα πισωγύρισμα σε θέματα ατομικών ελευθεριών, κοινωνικών ελευθεριών, εργασιακών δικαιωμάτων, πολλώ δε μάλλον στα κλιματικά και όλα αυτά. Άρα, το νούμερο ένα διακύβευμα είναι να αναχαιτίσουμε την ακροδεξιά. Και αυτό πρέπει να το κάνουμε για μια ακόμα πιο αποτελεσματική και άρα πιο κοινωνική και πιο δίκαιη πράσινη συμφωνία για την Ευρώπη.
Ποια είναι η δική σας θέση στη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη;
Για το παλαιστινιακό κράτος, νομίζω ότι είναι σχεδόν ομόφωνη, εκτός από την άκρα δεξιά και τη Δεξιά, η στάση της συμφωνίας του ’67 για δύο κράτη. Εμείς, ως ΚΟΣΜΟΣ, έχουμε ζητήσει την αναγνώριση από την Ελλάδα του παλαιστινιακού κράτους, κατά τον ίδιο τρόπο που έκανε η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Σλοβενία και η Νορβηγία. Και εγώ, ως βουλευτής, από τις πρώτες μέρες που διεφάνη ο τρόπος με τον οποίο το Ισραήλ διεξάγει τις επιχειρήσεις στη Γάζα, έχω ζητήσει και έχουμε ψηφίσει ως Πράσινοι τις κυρώσεις στο κράτος του Ισραήλ και το εμπάργκο όπλων προς το κράτος του Ισραήλ.
Πώς διαλέξατε τους υποψηφίους Ευρωβουλευτές και Ευρωβουλεύτριες στο ΚΟΣΜΟΣ;
Να πω εδώ, ότι μου κάνει εντύπωση ότι ο κύριος Μητσοτάκης δεν βρήκε γυναίκες για να βάλει στην κυβέρνησή του, γιατί μας είπε ότι δεν ασχολούνται. Έτσι προφανώς δεν βρήκε και επιστήμονες να βάλει στο ψηφοδέλτιό του και προτίμησε να βάλει ανθρώπους των οποίων η αναγνωρισιμότητα από άλλα πεδία θα προσελκύσει κοινό προς άγραν. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο πολιτευόμαστε. Εμάς μας ενδιαφέρει να έχουμε ένα ψηφοδέλτιο που ακόμα και με κλήρωση να έβγαιναν, θα κάνανε όλοι πάρα πολύ καλή δουλειά στο Ευρωκοινοβούλιο. Είμαστε το πρώτο με 58% γυναίκες υποψηφίους, και οι υποψήφιες και υποψήφιοί μας έχουν δείξει μέσα στα χρόνια, και με την κοινωνική τους δράση και με την επιστημονική τους δράση και με την επαγγελματική τους δράση, ότι θέλουν ειλικρινά να προσφέρουν και όχι να προβληθούν μέσα από την πολιτική.
Οι τροπολογίες που είμαι αναγκασμένος να διαβάζω για να καταψηφίζω, πραγματικά αντιπροσωπεύουν ένα πισωγύρισμα.
Πόσο σας ενδιαφέρει να πείσετε τους πολίτες ότι η «Woke agenda» δεν είναι αυτό που παρουσίαζουν οι ακροδεξιοί, αλλά έχει θετικό αντίκτυπο στις ζωές των ανθρώπων;
Είναι ένα ιδίωμα της άκρας δεξιάς να καταφέρνει πάντοτε να δημιουργεί έναν φανταστικό εχθρό. Είναι απαραίτητος ένας φανταστικός εχθρός για να υπάρχει άκρα δεξιά, είτε αυτός είναι μουσουλμάνος, είτε είναι Εβραίος, είτε είναι με οποιονδήποτε τρόπο διαφορετικός. Για μένα δεν υπάρχει «Woke agenda». Υπάρχει ένας συνεχής αγώνας για ισότητα, αγάπη και ανθρώπινα δικαιώματα.
Θέλω ένα σχόλιο για το δυστοπικό Project 2025, μια Ακροδεξιά διακήρυξη πολιτικών σε περίπτωση που ο Τραμπ επανεκλεγεί.
Είναι η ίδια ατζέντα την οποία έχουν και τα κόμματα της άκρας δεξιάς στην Ευρώπη. Είπα πριν ότι εγώ διάβαζα τις τροπολογίες που κατέθεταν και πραγματικά είναι μια δυστοπία. Είναι οπισθοχώρηση στα ανθρώπινα δικαιώματα και στα κοινωνικά δικαιώματα. Μην ξεχνάμε ότι στην Πολωνία απαγορεύονταν οι αμβλώσεις. Στην Ιταλία πρώτη φορά συζητούνται να απαγορευτούν οι αμβλώσεις, πράγμα το οποίο ήταν αδιανόητο στο παρελθόν. Όλα αυτά έρχονται στην ατζέντα με πάρα πολύ μεγάλη φόρα.
Και δεν είναι μόνο στα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι και στα εργατικά δικαιώματα. Κανένας από αυτούς δεν θέλει συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κανένας από αυτούς δεν θέλει κατώτατους μισθούς, κανένας από αυτούς δεν θέλει σεβασμό στο οκτάωρο. Είναι πράγματα τα οποία θεωρούσαμε δεδομένα, τα οποία, πλέον, στα σοβαρά προτείνονται ν’ αλλάξουν από αυτού του είδους τα κόμματα. Ιδέες όπως οι μαζικές απελάσεις. Πώς ακριβώς θα γίνουν μαζικές απελάσεις; Θα βγουν, όπως βγήκαν στον Έβρο, σερίφηδες να κυνηγάνε κόσμο στον δρόμο; Μιλάμε λοιπόν για πραγματική δυστοπία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να την περιγράψεις αυτή την πραγματικότητα και η οποία είναι προ των πυλών. Ας μην κάνουμε το λάθος.
Υπάρχει πραγματικά πρόβλημα δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα;
Αρχικά να πούμε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα υπερπληθυσμού στον κόσμο. Στον πλανήτη υπάρχει πρόβλημα κατανομής των πόρων, όχι ότι ο πλανήτης δεν έχει πόρους για τον παγκόσμιο πληθυσμό. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που είναι πάρα πολύ πλούσιοι και υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι, πάρα πολύς κόσμος που είναι πάρα πολύ φτωχός. Η γη έχει αρκετό χώρο και πλούτο για να μας ταΐσει όλους. Υπάρχουν αρκετά για όλους, αλλά δεν υπάρχουν τα πάντα για πολύ λίγους. Εγώ θα αρκεστώ να πω για την ελληνική κυβέρνηση ότι, αν θέλουν πραγματικά να κάνουν κάτι, ας κοιτάξουν να σταματήσουν τη ρύπανση από μικροπλαστικά τα οποία πλέον έχουν βρεθεί στους όρχεις όλων των ανδρών στην Ευρώπη και την Αμερική. Και σίγουρα δεν νομίζω ότι μπορούμε να έχουμε πλαστικούς νέους Έλληνες.