Ο Τζεφ Μπρίτζες μπορεί να έχει εξασφαλίσει την αθανασία στην ποπ κουλτούρα ως “The Dude” στον Μεγάλο Λεμπόφσκι των αδερφών Κοέν, όμως έχει υπάρξει τόσα πολλά πριν και μετά τον εμβληματικό του ρόλο από τα 90s: ρομαντικός (Σχέσεις Πάθους, Ο Καθρέφτης Έχει Δύο Πρόσωπα), αινιγματικός (Bad Times At The El Royale), ευφυής (Tron, Iron Man), στοχαστικός (Πάση Θυσία), απειλητικός (Ο Ύποπτος της Οδού Άρλινγκτον), εξωγήινος (Starman) και τόσο… νέος (The Last Picture Show). Στη νέα τηλεοπτική σειρά The Old Man, ο θρυλικός ηθοποιός υποδύεται έναν χαρακτήρα που είναι όλα αυτά (εκτός από εξωγήινος, υποθέτουμε – ακόμα και νέος εμφανίζεται σε φλασμπάκ) και ακόμα περισσότερα, καθώς ξετυλίγεται το αφηγηματικό κουβάρι μιας αστυνομικής ιστορίας με απρόσμενες κατευθύνσεις και μια μεγάλη έκπληξη που αλλάζει τα δεδομένα στο μέσο της πρώτης σεζόν, η οποία κάνει πρεμιέρα στις 28 Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα μέσα από το Disney+.
Ο Μπρίτζες υποδύεται τον Νταν Τσέις, έναν πρώην πράκτορα της CIA που έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση και ζει αποκομμένος με τα σκυλιά του μια ήρεμη ζωή. Όταν ανακαλύπτεται, γίνεται διπλός στόχος όχι μόνο για τους παλιούς του εχθρούς, αλλά και για την ίδια του τη κυβέρνηση, που θέλει να εξασφαλίσει ότι δεν θα μαρτυρήσει μυστικά από το ένοχο παρελθόν του. Στο κατόπι του βρίσκεται ο υποδιευθυντής του FBI, Χάρολντ Χάρπερ (Τζον Λίθγκοου), που ηγείται της επιχείρησης εξόντωσής του. Αυτοί οι δύο σπουδαίοι βετεράνοι ηθοποιοί διασταυρώνουν τα ερμηνευτικά τους ξίφη στο The Old Man, που κάτω από τη δράση και το μυστήριο κρύβει την πραγματική του ταυτότητα, δηλαδή ένα δράμα χαρακτήρων για τη συμφιλίωση με τις προσωπικές επιλογές καθώς η ζωή οδεύει προς το τέλος της. Στο καστ συμπεριλαμβάνονται η Άλια Σόκατ (Arrested Development), που χρησιμοποιεί την επιχείρηση του FBI για να αναδειχθεί μέσα σε αυτό το ανδροκρατούμενο περιβάλλον, και η Έιμι Μπρένεμαν (Ένταση), που ενοικιάζει ένα σπίτι στον φυγά και τον ερωτεύεται πριν συνειδητοποιήσει τα μυστικά που κουβαλάει μαζί του.
Το The Old Man, που βασίζεται στο μπεστ σέλερ του Τόμας Πέρι, αντιμετώπισε μια περιπετειώδη πορεία στη μικρή οθόνη και πίσω από τις κάμερες, όταν διακόπηκαν τα γυρίσματά του εξαιτίας της διάγνωσης του Τζεφ Μπρίτζες με λέμφωμα. Ο ηθοποιός έχει μιλήσει από τότε ανοιχτά για τη μάχη του με τον καρκίνο (και τον κορονοϊό, με τον οποίο μολύνθηκε κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας του), τον οποίο νίκησε και κατάφερε να επιστρέψει στο πλατό.
Στην παρακάτω συνέντευξη, ο Μπρίτζες αναφέρεται σε αυτή την πρόκληση, καθώς και στο τι τον κάνει να δουλεύει ακόμα, τις ομοιότητές του με τον χαρακτήρα που υποδύεται και τις πραγματικές χαρές της ζωής του: τη σύζυγο και τις κόρες του.
Έχετε κάνει κωμωδίες, δράματα, τα πάντα. Πού θεωρείτε ότι στέκεται το The Old Man σε σχέση με την υπόλοιπη καριέρα σας;
Λοιπόν, μου αρέσει πολύ. Συνήθως αντιστέκομαι σε οποιοδήποτε project γιατί ξέρω τι σημαίνει. Θα είμαι μακριά από την οικογένειά μου και δεν θα μπορώ να κάνω πολλά άλλα πράγματα που θέλω να κάνω. [Έπαιξε ρόλο] το γεγονός ότι ήταν τηλεοπτική σειρά. Ο πατέρας μου, ο Λόιντ Μπρίτζες, είχε κάνει πολλές τηλεοπτικές σειρές και είχα δει την απογοήτευσή του για τη σύντομη διάρκεια του αποτελέσματος και για το γεγονός ότι μερικές φορές θυσιαζόταν η ποιότητα λόγω έλλειψης χρόνου. Μετά όμως άρχισα να βλέπω όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα στην τηλεόραση, μερικά ήταν από τα καλύτερα πράγματα που έχω δει [ποτέ]. Έτσι σκέφτηκα ότι ήταν καλύτερα να το εξερευνήσω, ξεπέρασα τις αμφιβολίες μου και η ιστορία μού κίνησε το ενδιαφέρον. Η ομάδα ήταν κορυφαία και δεν είχε πραγματική διαφορά από το να γυρίζεις ταινία. Είναι φρέσκια δουλειά για μένα, με την έννοια ότι δεν έχω τηλεόραση για πάνω από 50 χρόνια και έτσι έπρεπε να την εξερευνήσω με έναν νέο τρόπο. Προσπάθησα να φέρω όση περισσότερη χαρά και διασκέδαση μπορούσα στη δουλειά μου. Δούλεψα με την Έιμι Μπρένεμαν και τον Τζον Λίθγκοου, που προσεγγίζουν τη δουλειά με τον ίδιο τρόπο. Περάσαμε πολύ καλά κι αυτό περνάει και στην τηλεοπτική γλώσσα. [Οι δημιουργοί] ενθάρρυναν τη δημιουργικότητα από όλους, οπότε ήταν μια υπέροχη εμπειρία.
Έχετε πει στο παρελθόν ότι αναζητάτε στοιχεία του εαυτού σας σε έναν χαρακτήρα προκειμένου να τον υποδυθείτε. Τι ομοιότητες εντοπίσατε στον Νταν Τσέις;
Ένας από τους τρόπους με τους οποίους προετοιμάζομαι για έναν ρόλο είναι να βλέπω πρώτα τι έχει να πει το σενάριο σχετικά με το ποιος είναι ο χαρακτήρας και μετά να σκέφτομαι πώς θα λειτουργούσα εγώ σε αυτές τις καταστάσεις. Κι αυτό με οδηγεί στο να σκεφτώ γιατί το συγκεκριμένο άτομο λέει ορισμένα πράγματα. Και μια από τις φιλοσοφίες στις οποίες κάπως είχα βυθιστεί στην προετοιμασία μου για τον ρόλο ήταν ο στωικισμός, το αρχαίο αυτό είδος φιλοσοφίας. Θεωρώ τον εαυτό μου περισσότερο κοντά στον βουδισμό. Αλλά είναι ενδιαφέρον το πώς αυτές οι δύο φιλοσοφίες σχετίζονται, και ένα από τα κοινά τους είναι η ιδέα του εμποδίου που βρίσκεται στον δρόμο σου και με ποιες στρατηγικές αντιμετωπίζεις αυτό το εμπόδιο. Και εκεί επιστρατεύεις τα πάντα, ειδικά ως πράκτορας της CIA – αυτοί οι τύποι πρέπει να είναι από τους καλύτερους ηθοποιούς στον κόσμο.
Στο The Old Man σας βλέπουμε σε μια ευρεία κλίμακα, από ήρεμες ενδοσκοπικές στιγμές μέχρι σκηνές ξύλου και σκοτωμών. Πώς τις προσεγγίσατε;
Υποθέτω ότι είμαι ενήλικας. Είμαι 72 χρονών, μάλλον με πιάνει. Μπορώ να ταυτιστώ πολύ καλά με την εναρκτήρια σκηνή. Όσο για τις σκηνές που παλεύεις με κάποιον άλλον, είναι λίγο σαν μυϊκή μνήμη. Είναι λίγο σαν να κάνεις ποδήλατο. Ακόμα κι αν το έχεις παρατήσει για 50 χρόνια, το σώμα σου το θυμάται με κάποιο τρόπο. Και νομίζω ότι αυτό συμβαίνει και με τον Νταν Τσέις. Εξακολουθεί να είναι αυτός που είναι με έναν βαθύ τρόπο. Είναι δύσκολο να το ξεφορτωθεί κανείς.
Πώς ήταν η επιστροφή στη σειρά μετά από τη διακοπή των γυρισμάτων;
Δεν ήξερα αν θα μπορούσα να επιστρέψω. Ήταν ένας στόχος που είχα για πολύ καιρό. Τελικά επιστρέψαμε μετά από ένα διάλειμμα δύο ετών. Ήταν σαν μια μεγάλη αργία. Και θα ήθελα να πω στους φίλους μου ότι είδα το πιο παράξενο όνειρο. Επιτρέψτε μου να σας πω για αυτό το όνειρο. Μίλησα για την υγεία μου, γιατί όλα είναι σαν όνειρο. Το όλο θέμα δεν είναι απαραίτητα εφιάλτης. Έζησα και μερικές υπέροχες στιγμές. Αλλά μετά συνεχίζεις από εκεί που σταμάτησες. Ήταν υπέροχα, σαν να βλέπεις έναν παλιό φίλο που δεν έχεις δει για πολύ καιρό και απλώς συνεχίζετε από εκεί που σταματήσατε. Έτσι ήταν.
Είπατε ότι κάνετε τηλεόραση για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες. Τι σας αρέσει στην ανάπτυξη του χαρακτήρα κατά τη διάρκεια της σειράς; Υπάρχουν χαρακτήρες από τη φιλμογραφία σας που θα θέλατε να ξανασυναντήσετε με αυτό τον τρόπο, εξερευνώντας τους περισσότερο;
Έχω κάνει δύο ταινίες που είχαν σίκουελ. Η μία ήταν το The Last Picture Show. Είκοσι χρόνια αργότερα, κάναμε το Texasville με το ίδιο καστ, το ίδιο συνεργείο και τον ίδιο σκηνοθέτη, τον υπέροχο Πίτερ Μπογκντάνοβιτς. Όπως είπα και πριν, συνεχίζεις σαν να μην έχει περάσει λεπτό. Η άλλη ήταν το Tron, το σίκουελ είχε παρόμοια αίσθηση. Στo The Old Man, είναι η πρώτη φορά που κάνω μια σειρά που είναι “απλωμένη” και μπορείς να μάθεις βαθύτερα πράγματα για τους χαρακτήρες. Και δεν χρειάζεται να τα πεις όλα με τη μία, δηλαδή σε μια σκηνή να πεις ολόκληρη την ιστορία αυτού του τύπου. Μπορείς κάπως να το βγάλεις σταδιακά. Αυτό είναι κάτι νέο για μένα και το εκτιμώ.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της σειράς είναι ότι μιλάει και για την οικογένεια, τις ιδιωτικές ζωές των πρακτόρων, την ανησυχία τους για το πέρασμα του χρόνου. Είναι κάτι που δεν βλέπουμε συχνά σε κατασκοπικές ιστορίες. Τι σήμαινε αυτό για εσάς ως οικογενειάρχη και πατέρα;
Νομίζω ότι μια από τις θεματικές της σειράς είναι η κληρονομιά, δηλαδή το τι είδους κληρονομιά πρόκειται να αφήσουμε πίσω μας. Τι θα σκεφτούν τα παιδιά μου για μένα, αν θα εκτιμήσουν αυτό που πέρασα και αν θα δουν αυτή την αξία στη ζωή τους ή όχι. Αυτό είναι κάτι που μας απασχολεί όλους, νομίζω. Έχω τρεις κόρες και έχω όσο πιο στενή σχέση μπορώ μαζί τους. Ο γάμος είναι κάτι τόσο υπέροχο και η οικογένεια είναι οι άνθρωποί σου με τους οποίους μπορείς να συνεργαστείς, που σου λένε πώς να αντιμετωπίσεις τον κόσμο και όλους τους άλλους. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες [με το χαρακτήρα μου] εκεί.
Φιλοσοφείτε ποτέ το επάγγελμά σας; Ο χαρακτήρας σας στη σειρά χάνει τον νεανικό του ιδεαλισμό, σας έχει συμβεί κάτι παρόμοιο για την υποκριτική; Έχει αλλάξει η οπτική σας;
Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει πολύ. Ίσως να έχει ωριμάσει κάπως. Eίπαμε για τη στωικότητα; Ναι, είπαμε. Δεν την είχα μελέτησα αρκετά, άρχισα πρόσφατα, αλλά έτσι έχω αντιμετωπίσει τη ζωή, επικεντρωμένος στα τυχόν προβληματικά σημεία, μέσω της υποκριτικής. Μοιάζει πολύ με το να μην πηγαίνει κάτι καλά σε μια σκηνή. Όταν συμβαίνει αυτό, το συζητάς με τους συνεργάτες σου και αν είσαι τυχερός είναι και ο σεναριογράφος στο πλατό. Ο σκηνοθέτης ακούει διαφορετικές απόψεις, από άλλους ηθοποιούς, σε ρωτάει αν σκέφτεσαι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Αλλά πρέπει να μην αποφύγεις αυτό το αρχικό ζήτημα και να μην σε τρομάζει ο στόχος που έχεις μπροστά σου. Να το εξερευνήσεις. Και αυτό είναι κάτι που κάνω στην υποκριτική, αλλά και στη ζωή μου.