ΜΟΥΣΙΚΗ: Έχω περίεργη σχέση με τη μουσική. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που δεν υπήρχε μουσική. Με την αδερφή μου ακούγαμε πολύ ραδιόφωνο. Φυσικά όχι ελληνικά. Είμαι της εποχής του mix tape. Με την κασέτα που την μάσαγε το κασετόφωνο στο πολυακουσμένο αγαπημένο τραγούδι και την έφτιαχνες με το στιλό. Της εποχής του Ποπ Κορν, του Ποπ και Ροκ και του γερμανικού μουσικού περιοδικού Bravo. Λάτρευα Duran Duran, Depeche Mode, Culture Club. Τέτοια. Τώρα συνειδητοποιώ ποσο μπροστά ήταν αυτή η μουσική και πόσο τυχερή είμαι που με συνόδευσε στην εφηβεία μου. Πλέον ακούω όλα τα είδη μουσικής, απλά πολύ επιλεκτικά ελληνικά. Αγαπώ την μουσική στο αυτοκίνητο. Δεν μπορώ να οδηγήσω χωρίς μουσική. Στο σπίτι μου αρέσει η μουσική, αλλά μου αρέσει πολύ και η σιωπή. Υπάρχουν μέρες ολόκληρες που κοιμάμαι και ξυπνάω με μουσική και μέρες που επικρατεί στο σπίτι άκρα του τάφου σιωπή.
ΒΙΒΛΙΑ: Αγαπώ τα βιβλία. Αγαπώ να τα αγοράζω, αγαπώ τα βιβλιοπωλεία. Έχω πολλά βιβλία στο σπίτι μου που τα έχω διαβάσει ένα και δυο χρόνια μετά αφού τα αγόρασα, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να μπω σε ένα βιβλιοπωλείο και να αγοράσω μόνο ένα βιβλίο. Το βιβλίο που με σημάδεψε στην παιδική μου ηλικία ήταν «Ο κόμης Μοντεχρήστος» του Δουμά. Είχα σοκαριστεί με την αδικία που διέπραξαν ενάντια στον Κόμη και με τον τρόπο που μεθόδευσε την εκδίκησή του. Φυσικά υπάρχουν διαστήματα που δεν πιάνω καθόλου βιβλίο στο χέρι μου, έχει να κάνει με την ψυχολογία μου. Όταν είμαι ήρεμη και χαλαρή, χαίρομαι πολύ να διαβάζω. Συνήθως διαβάζω πριν κοιμηθώ. Αυτήν την εποχή διαβάζω το «Ζωή μετά τη ζωή» της Κέιτ Άτκινσον. Αγαπημένοι μου συγγραφείς ο Μίλαν Κούντερα και ο Τζούλιαν Μπαρνς.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος. Προτιμώ να βλέπω ταινίες από σειρές. Δυστυχώς λόγω δουλειάς και ωραρίων δε βλέπω τόσο συχνά όσο θα ήθελα. Φέτος είναι μία καλή ευκαιρία να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο. Βλέπω σχεδόν τα πάντα εκτός από ταινίες τρόμου και θρίλερ. Τρομάζω εύκολα με αυτό που βλέπω και δεν μπορώ να κοιμηθώ εύκολα τα βράδια, γι’ αυτό αποφεύγω τέτοιου είδους ταινίες. Ωστόσο οι αγαπημένες μου ταινίες οφείλω να ομολογήσω είναι αυτές με πιο σκοτεινό και νοσηρό περιεχόμενο. Θεωρώ κορυφαίες ταινίες το Oldboy του Παρκ και το Requiem for a dream του Aρονόφσκι.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Έχω πολύ αδιάφορη σχέση με την τηλεόραση. Έχω μια πολύ παλιά από αυτές που παίρνουν αποκωδικοποιητή. Την έχω τουλάχιστον μία δεκαετία και για 3-4 χρόνια που μου είχε χαλάσει ο αποκωδικοποιητής δεν τον είχα αντικαταστήσει και δεν ένιωθα και κάποια έλλειψη. Αγόρασα αποκωδικοποιητή όταν πριν από τρία χρόνια έπαθα μια γερή πνευμονία και έπρεπε να μείνω μία βδομάδα μέσα στο σπίτι. Συνήθως βλέπω τα σήριαλ που παίζω για εκπαιδευτικούς λόγους και ενδεικτικά τα σήριαλ των άλλων για να ξέρω τί παίζει στην αγορά αλλά και ό,τι με ενδιαφέρει από τηλεόραση το βλέπω στο web. Την θεωρώ ίσως την πιο άχρηστη συσκευή που έχω στο σπίτι.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Αυτό το χρησιμοποιώ πολύ. Είναι αστείο της παρέας που για ό,τι απορία υπάρχει από τα πιο σοβαρά ως τα πιο γελοία θα πεταχτώ και θα πω μισό να γκουγκλάρω. Παρόλα αυτά δεν είμαι από τους τύπους που αν δεν έχουν Ίντερνετ θα πεθάνουν. Στις διακοπές δεν με ενοχλεί καθόλου η απουσία του. Ούτε είμαι από τους τύπους που καίγονται με το Netflix. Ήμουνα από τους πρώτους που έγινα συνδρομητής όταν είχε αγγλικούς υπότιτλους, μετά το έβγαλα και το απέκτησα πάλι σχετικά πρόσφατα όταν είχε και η κουτσή Μαρία. Αν το έχω θα κάνω χρήση, αν όχι δεν χάθηκε κι ο κόσμος.
ΣΠΟΡ: Θεωρητικά μ’ αρέσουν πολύ. Πρακτικά η ζωή μου αποδεικνύει μάλλον ότι τα σιχαίνομαι. Σιχαίνομαι την άσκηση. Λατρεύω τον καναπέ μου, το κρεβάτι μου και το μηχανάκι μου με το οποίο κάνω όλες τις μετακινήσεις μου. Ιδανικά θα μ’ άρεσε κάποιο είδος σπορ ή δραστηριότητας στη φύση, στο βουνό. Φυσικά βρίσκω πάντα δικαιολογίες για να μη συμβεί κάτι τέτοιο. Κάποιες φορές με βάση, κάποιες τελείως αβάσιμα. Τελείως αδικαιολόγητα κατά τη γνώμη μου καθώς έχω μυοσκελετικά προβλήματα και θα έπρεπε να είναι στην καθημερινότητά μου. Τι να πω; Είμαι τεμπέλα.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Τα ταξίδια τα λατρεύω. Βαριέμαι θανάσιμα όμως το στάδιο προετοιμασίας. Η ανάγκη για ταξίδια ξύπνησε μετά τα 30 μου. Μέχρι τότε δεν είχα καμία επιθυμία να ταξιδέψω. Τώρα προσπαθώ τουλάχιστον μία φορά το χρόνο να φεύγω εξωτερικό. Τα αγαπημένα μου ταξίδια και προορισμοί είναι αυτά που έχω συνδυάσει με ανθρώπους. Γενικά σπάνια συνδέομαι με μέρη ή αντικείμενα. Επίσης δεν έχω ταξιδέψει ποτέ μόνη μου. Εννοώ να πάω σε έναν προορισμό που δεν θα βρω παρέα. Είναι κάτι μάλλον που το φοβάμαι και δε νομίζω θα το τολμήσω ποτέ. Είναι ωραία τα ταξίδια. Ανοίγεις ορίζοντα και καταλαβαίνεις την ασημαντότητά σου. Και βέβαια βλέπεις πόσο όλοι οι άνθρωποι είμαστε ένα, με τον ίδιο πυρήνα και πόσο θέμα τύχης πού γεννήθηκε και μεγάλωσε ο καθένας από εμάς. Αυτό που μου έχει κολλήσει τώρα τελευταία είναι το καλοκαίρι να πάω να δουλέψω εθελοντικά για κάνα μήνα στην Αφρική. Ελπίζω να το πραγματοποιήσω.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Περίπου από έξι χρονών μένω στην γειτονιά μου. Στην ουσία μιλάμε για το πατρικό μου. Σε έναν κάθετο δρόμο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας κοντά στο πεδίον του Άρεως. Με έχει κουράσει το κέντρο θα ήθελα να μένω κάπου με περισσότερο πράσινο και μεγαλύτερη άπλα στο μάτι, αλλά το μεγάλο πλεονέκτημα εκτός του ότι δεν έχω ενοίκιο είναι ότι πρόκειται για γειτονιά. Που το πρωί λες καλημέρα και χαμογελάς, που έχω τον Θανάση τον φαναρτζή μου απέναντι μου που είναι ο άνθρωπός μου για όλα (απ’ το να μου φτιάχνει το αυτοκίνητο μέχρι να παραλαμβάνει πακέτα για μένα), την Αθανασία στο περίπτερο που παρεμπιπτόντως λέμε και τα νέα του χωριού στην Ήπειρο, τον Αμίν (πρόσφατος ένοικος της γειτονιάς) που ό,τι μου ξηλώνεται το επιδιορθώνει. Ναι είναι ωραία και αισθάνεσαι γνήσια ότι υπάρχει νοιάξιμο για αυτούς τους ανθρώπους. Αν χάσουμε τα ίχνη κάποιου για κάποιες μέρες πέφτει σύρμα. Λίγο σαν οικογένεια αλλά χωρίς τα αρνητικά αυτής της συνθήκης.
ΤΩΡΑ: Βρίσκομαι κάθε Δευτέρα και Τρίτη με το Θύμιο Κούκιο στον Κάτω Χώρο του θεάτρου του Νέου Κόσμου σε ένα έργο που έχει γράψει και σκηνοθετήσει η Θεοδώρα Καπράλου το «love not το πείραμα μιας σχέσης». Είμαι πολύ χαρούμενη για αυτή τη συνάντηση. Πρόκειται για ένα πολύ σύγχρονο και πολύ όμορφο κείμενο κατά τη γνώμη μου που έχει γράψει η Θεοδώρα Καπράλου που μιλάει για την κρίση στην σχέση ενός ζευγαριού που είναι πολλά χρόνια μαζί. Αισθάνομαι ότι σε αυτό το κείμενο υπάρχουν κομμάτια από πολλές μου ερωτικές σχέσεις, καλά και κακά, και αυτή είναι η δύναμη του κειμένου αυτού, ότι οποιοσδήποτε μπορεί να βρει σημεία ταύτισης και σύνδεσης. Γιατί στην πραγματικότητα πιστεύω ότι όλες οι ερωτικές ιστορίες είναι πάνω κάτω ίδιες, όσο μοναδική και ξεχωριστή και να σου/μου φαίνεται η δική σου /μου. Σε όλες υπάρχουν η αρχή, το τέλος, η προδοσία, τα μυστικά, η συνήθεια, η προσδοκία, οι έντονες στιγμές, το ανεκπλήρωτο, το εκπληρωμένο, η οικειότητα, η απαξίωση, το πάθος. Αυτό το κείμενο είναι σαν καθρέφτης κι αυτή είναι η αίσθηση που παίρνουμε και από τους θεατές. Επίσης κάνω γυρίσματα για το σίριαλ του Alpha «Σπίτι είναι..» που προβάλλεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9.00 μ.μ.