Ρε συ Γιώργη, που πας με αυτή την κιθαρίτσα; Δεν βλέπεις ότι τ’ άλλα παιδάκια έχουν πιο μεγάλη; Στην έσκασα! Δεν είναι κιθαρίτσα, αλλά γιουκαλίλι και είναι το μεγαλύτερο στο είδος του! Αλήθεια τώρα, που ζεις; Είσαι ακόμα στη Βαρκελώνη; Είναι δυνατόν ποτέ κανείς ν’ αφήνει την Αθήνα για την Βαρκελώνη; Όχι, έχεις δίκιο. Γι’ αυτό φροντίζω να το μοιράζω, λίγο στην Eixample και λίγο στο μαγευτικό κράτος των Εξαρχείων. Θα προτιμούσες να εμφανιστείς στο Ηρώδειο με τη Νάνα Μούσχουρη ή στο Primavera με τους Radiohead; Όχι ότι τους σνομπάρω, αλλά θα προτιμούσα το Ηρώδειο με την φίλη μου την Αρλέτα και το Primavera με το φιλαράκι μου τον Evripidis and his tragedies. Ξέρεις τι θυμηθήκαμε; Τότε που έπαιζες στο θέατρο, στη Μελωδία της Ευτυχίας, μαζί με την Βουγιουκλάκη. Πόσο χρονών ήσουνα τότε; Υπάρχει κάνα σκηνικό που είχε γίνει τότε και δεν το είχες πει ποτέ; Αρκετά! Τι να σου πω…θυμάμαι ότι μια φορά ξέχασα ένα σκαμπό που έπρεπε να πάρω από την σκηνή φεύγοντας και βγαίνοντας η Αλίκη μέσα στο σκοτάδι κόντεψε να τσακιστεί και θυμάμαι την τρομάρα που πήρα, λέω μέσα μου «εδώ τελειώνει η καριέρα σου!» Μπορείς να μας περιγράψεις πως είναι η μέρα ενός μουσικού; Μουσικού δεν ξέρω, μπορώ να σου πω για μένα το τελευταίο διάστημα. Αρχίζω με καφέ κι ένα βιβλίο λογοτεχνίας συνήθως στα ισπανικά ή καταλανικά -είναι το δικό μου είδος διαλογισμού- κι έπειτα ξεκινάει η μέρα: απαντάω στα μηνύματα, στέλνω ό,τι χρειάζεται για τις συναυλίες (βλέπεις τα κάνουμε όλα μόνοι μας), κρατάω σημειώσεις για την επόμενη δουλειά, κάνω πρόβες, μελετάω λίγα γαλλικά κάθε μέρα μόνος μου, βρίσκω λίγο χρόνο να ακούσω μουσική και τί καινούργιο κυκλοφορεί, περπατάω αρκετά -στη Βαρκελώνη περισσότερο απ’ ό,τι στην Αθήνα- και συναντάω τους λίγους και καλούς φίλους. Κάνω δίαιτα από περιττές πληροφορίες, ειδήσεις και τοξικούς ανθρώπους. Πες μας ποια είναι η πιο δύσκολη άσκηση που κάνεις για τη φωνή σου; Δεν είμαι οπαδός του δύσκολου. Είσαι σε μια ζωντανή εμφάνιση, καλή ώρα σαν αυτή που έχεις και αυτές τις μέρες, και είναι από κάτω ένα όμορφο, γλυκό, κορίτσι με τσιριχτή φωνή όμως που ζητά επίμονα ν´ακούσει ένα τραγούδι που δεν το έχεις στο setlist. Που το έχεις βαρεθεί. Που δεν αντέχεις ν’ ακούς ούτε την πρώτη του νότα. Και εκεί όμως αυτή με την τσιριχτή φωνή να επιμένει. Πως αντιδράς; Απαντάω αυτό που είπε ο Marc Almond μια φορά σε αντίστοιχη ελληνίδα ακροάτρια που ξεπέρασε τα όρια: “I’m not a juke-box, baby!” Αν γινόταν μια μεγάλη καταστροφή και έπρεπε να μείνει μόνο ένα τραγούδι σου στον πλανήτη γη ποιο θα ήθελες να είναι αυτό; «Καντάδα για τη γιαγιά μου.» Στο μπάνιο τραγουδάς; Ποτέ. Μ’ αρέσει ν’ ακούω τον ήχο του νερού. Ποιος είναι κατά τη γνώμη σου ο πιο υπερεκτιμημένος τραγουδιστής/στρια/μπάντα; Όλοι και κανείς. Ο Οκτάβιο Πάθ, λέει: «Καθένας έχει τον παράδεισο που του αξίζει.» Έχει δίκιο. Ποιο είναι το χειρότερο κλισέ που χρησιμοποιείς στις συνεντεύξεις; Ελάτε να λατρέψουμε τα κλισέ και να αποτινάξουμε τη σκλαβιά της πρωτοτυπίας.
Μπορείτε ν’ ακούσετε τον Γιώργη Χριστοδούλου: Σάββατο 27 Φεβρουαρίου – θέατρο Χυτήριο (Γκάζι), 19 Μαρτίου – Όπερα Καΐρου / 21 Μαρτίου – Όπερα Αλεξανδρείας / 26 Μαρτίου θέατρο Ειλισσός (Αθήνα). Μετά η Καντάδα θα περάσει από την Θεσσαλονίκη, τη Βαρκελώνη το Λονδίνο και θα συνεχίσει…
