ΜOYΣΙΚΗ: Τί θα ήταν η μουσική χωρίς το ραδιόφωνο και τί θα ήταν το ραδιόφωνο χωρίς την μουσική; Αυτή η φράση αντιπροσωπεύει την ζωή μου όλη. Από πολύ μικρή ηλικία είχα σχέση με την μουσική. Κλασικές σπουδές στο πιάνο, όχι έτσι όπως τις ονειρευόμουν όταν ξεκινούσα στην ηλικία των 7. Έπαιζα σκάλες και σονατίνες αλλά δεν με άφηναν να παίξω ούτε μία δική μου νότα. Είχα προσπαθήσει στην δασκάλα μου να παίξω αγαπημένο μου τραγούδι να της δείξω ότι το «έβγαζα» αλλά δεν με άφηνε ποτέ να ολοκληρώσω. Έπαιζα άριστα πιάνο αλλά μισούσα που το έκανα. Για να μην αναφερθώ στο αφόρητο ενεργειοφάγο σύστημα εξετάσεων. Μόνο όταν ενήλικη πια έκανα έξτρα μαθήματα τζαζ πιάνου άρχισα να το κοιτάζω με άλλο μάτι. Αλλά ξέρετε τί μου έλεγε ο δάσκαλος μου ο τζαζίστας Μάνος Αθανασιάδης; Ότι τεχνικά ήμουν απίθανα καταρτισμένη όμως δεν μπορούσα να βρω το swing feeling, γιατί στην τζαζ όλα είναι δαιμονισμένα παρεστιγμένα. Έπαιζα παπάδες σε παρτιτούρες αλλά δεν έβρισκα το feeling.
Δεν πειράζει γιατί είχα το ραδιόφωνο. Από εκεί έμαθα μουσική. Κλικ fm, Galaxy (είχε πρωτοανοίξει, έπαιζε adult pop και κάποιες περιόδους ήταν ο μόνος που έπιανε κρύσταλλο γιατί βλέπετε έμενα κοντά στο πρώην αεροδρόμιο ….), Kiss Fm, Tρίτο Πρόγραμμα, ΕΡΑ, πάντα σταθμοί και εκπομπές με ξένη μουσική. Ήξερα όλη την μπάντα των fm απ’ έξω και ανακατωτά. Δεν έκλεινε ποτέ, ούτε όταν κοιμόμουν. Είχα ομηρικούς καυγάδες με την μητέρα μου αν όταν έλειπα έκλεινε το ραδιόφωνο. Το καταλάβαινα γιατί πειραζόντουσαν οι σταθμοί, ψυχαναγκαστικοί παραλογισμοί.
Στα διαλείμματα είχα walkman (!!) και φυσικά άκουγα ραδιόφωνο. Είχα φάει και 3-4 αποβολές γιατί περνούσα το ακουστικό από τα μανίκια του μπουφάν ακούγοντας και μέσα στην τάξη. Δεν ήθελα να χάνω εκπομπές. Μέχρι που στα 17 μου χρόνια βαρέθηκα να ακούω τους σταθμούς που άκουγα και γύρισα την ροδέλα της ραδιοφωνικής συσκευής τυχαία. Άκουσα ένα σταθμό να ζητάει κόσμο. Πήρα τηλέφωνο, τέσσερα λεωφορεία και μετά από τέσσερις ώρες έφτασα. Ξεκίνησα εκπομπές κρυφά. Κάθε Σάββατο 12 με 3 το μεσημέρι, είχε και όνομα λεγόταν «Ήρωες Βινυλίου». Μόνο ο αδερφός μου το ήξερε που ως γνήσιος ροκάς (είναι ο Πέτρος Θεοτοκάτος) με έμαθε όλα τα ροκ. Μετά η ιστορία είναι γνωστή, σπούδασα οικονομικά αλλά από τα 18 μου χρόνια δουλεύω επαγγελματικά στο ραδιόφωνο. Fair enough. Ευτυχώς, με λυπήθηκε ο θεός αλλιώς τώρα θα ήμουν μια ξιπασμένη οικονομικού με απωθημένα. Πόσες φορές είπα την λέξη ραδιόφωνο; Ενδεικτικό της εμμονής. Γράψτο!
ΒΙΒΛΙΑ: Αν λοιπόν δεν γινόμουν ραδιοφωνικός παραγωγός, θα γινόμουν ψυχολόγος. Ή τουλάχιστον ήθελα. Έχω διαβάσει πολλά βιβλία ψυχολογίας και ενδεικτικά θα αναφέρω τα πιο επιδραστικά. To Μωβ υγρό– Χάρις Κατάκη, Συναισθηματική νοημοσύνη–Goleman Daniel, Συναισθηματική νοημοσύνη του παιδιού–Goleman Daniel, Μεγαλώνοντας στην ελληνική οικογένεια–Ματθαίος Γιωσαφάτ, σχεδόν όλα του Yalom. Αγάπη και για τα μουσικά βιβλία. Έχω διαβάσει ό,τι έχει κυκλοφορήσει για τους Beatles. Λάτρεψα την ιδέα και την εκτέλεση στο βιβλίο του Μωρίς Σιακκής Let The Rock Stories Roll, βιογραφίες καλλιτεχνών και Υπέροχοι απόκληροι– Λέοναρντ Κοέν, Ιστορία της τζαζ– Τζων Τσίλτον, Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά–Καζαντζάκης, Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους του απίθανου Βασίλη Ραφαηλίδη που με έμαθε ξανά την ιστορία της χώρας μου, ααααα ναι μην ξεχάσω Τα αποσπάσματα του ερωτικού λόγου του Ρόλαν Μπαρτ και πολλά, πολλά άλλα που πραγματικά αδυνατώ να γράψω. Είμαι σαφώς φίλος των βιβλίων και ένα καλό βιβλίο μπορεί να μου φτιάξει κυριολεκτικά την ζωή. Είναι το καταφύγιο της όμορφης ή άσχημης μέρας μου.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Πολλές- πολλές…. χάσιμο.., δεν θυμάμαι ούτε μία όμως, σεντόνι! Πάντως μπορεί πρώτα να ακούσω το soundtrack και μετά να δώ την ταινία. Αυτό που μπορώ να σου πω με βεβαιότητα είναι ότι τον τελευταίο καιρό για να δω μια ταινία πρέπει να διαβάσω 3- 4 κριτικές για να είμαι σίγουρη, τί θα βάλω στα μάτια και το μυαλό μου. Δεν μπορώ να χάνω ούτε χρόνο, ούτε μυαλό. Ίσως γιατί αυτό το κάνω με την μουσική. Ακούω πολλές σαβούρες για να βρω επιτέλους αυτά που ξεχωρίζουν. Αδυνατώ να το διακινδυνεύσω με τις ταινίες. Μετά δεν θα έχω χρόνο ούτε για να κοιμηθώ.
ΣΠΟΡ: Παιδί των ομαδικών αθλημάτων. Μισώ τα γυμναστήρια. Λατρεύω τον στίβο. Και ευτυχώς είχα κάποιο σοβαρό ατύχημα μικρή που με φρέναρε, αλλιώς θα έκανα όλα τα extreme sport που υπάρχουν. Θα μου πεις γιατί ευτυχώς; Γιατί δεν ξέρω να σταματάω.
INTERNET: Digital Music, αναζήτηση βινυλίων, πληροφορίας, social media, blogs. Χάνω την αίσθηση χρόνου, όταν ψάχνω καινούργιες μουσικές, ενώ περήφανα διαπιστώνω ότι δεν έχω καμία εξάρτηση με τα social media. Τα χρησιμοποιώ κυρίως όταν έχω κάτι επαγγελματικό να πω στον κόσμο που με παρακολουθεί. Delicieuse-musique, lagasta (που μάλιστα είναι ελληνικό και ας μιλάει αγγλικά), what people play είναι μερικά από τα sites που μπαίνω για να ενημερωθώ και να αγοράσω καινούργιες μουσικές.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Την τηλεόραση την ξέρω περισσότερο σαν εργαζόμενη παρά σαν τηλεθεάτρια. Έχω δουλέψει 10 χρόνια στο Mad tv με καθημερινές live εκπομπές και είμαι ήδη σχεδόν τρία στον SKAI με την εκπομπή Μastoremata new edition. Έχω την τύχη να κάνω μόνο πράγματα που μου αρέσουν στην τηλεόραση και είναι κάτι που το επιδίωξα με τίμημα ανάμεσα στα δύο κανάλια να βρεθώ για καιρό εκτός. Στις μέρες που το on demand κάνει την επανάσταση στην συνείδηση του τηλεθεατή, η τηλεόραση και τα κανάλια που σε κάθε χώρα την εκπροσωπούν έχει μια ευκαιρία. Να ξεκουράσει τον τηλεθεατή του από το ανελέητο search στο διαδίκτυο, να αφουγκραστεί το περιβάλλον του, να γίνει έξυπνα διαδραστική και να σχεδιάσει ανάλογα προγράμματα.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Έχω ταξιδέψει πολύ για επαγγελματικούς λόγους, αλλά εγκαίρως κατάφερα να τα ξεχωρίσω και έτσι έκανα και ταξίδια αναζήτησης από επιλογή. Το 2003 είδα από 500 μέτρα απόσταση την ζωντανή φιγούρα του Φιντελ Κάστρο στην Κούβα. Το 2002 συγκλονίστηκα με την ευγένεια και το ήθος των ανθρώπων στην Ινδία. Στο Μπαλί κόντεψα να χάσω την ζωή μου (κομματάκια θα με βρίσκατε) κάνοντας την πονηρή. Δημιούργησα την απίθανη ταξιδιωτική εμπειρία (στο μυαλό μου), αναζητώντας ένα μυθικό νεκροταφείο από τις ιστορικές πληροφορίες για την τοποθεσία που είχαν τα ψιλά γράμματα στο Lonely planet. Μην το επιχειρήσετε ποτέ. Περπάτησα στην αρχαία Πέτρα της Ιορδανίας εκεί που γυρίστηκε ο Indiana Jones και έκανα μπάνιο στη Νεκρά Θάλασσα. Ξαναγάπησα τα χρώματα από το Gaudi effect στη Βαρκελώνη. Έχω κολυμπήσει σε λίμνη με αγριόπαπιες στην Ελβετία, έχω πάει 14 φορές στην Αγγλία και αρκετά άλλα. Ωστόσο έχω να ταξιδέψω λόγω προσωπικών υποχρεώσεων τα τελευταία 5 χρόνια και πολύ μου έχει στοιχίσει.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Η μαμά μου είναι Αθηναία και ο μπαμπάς μου Κεφαλλονίτης που γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Δεν είχαμε χωριό και ο πατέρας μου έφτιαξε ένα εξοχικό που τελικά έγινε μόνιμη κατοικία μας στην Βάρη. Εκεί μεγάλωσα και έμαθα στην εποχική γειτονιά που μεγαλώνει το καλοκαίρι και εξαφανίζεται τον χειμώνα. Ποτέ δεν με πείραξε. Έμαθα να στρέφομαι στην φύση, να μην φοβάμαι το σκοτάδι και τα χιλιόμετρα. Μπορώ να μπω στο αυτοκίνητο και να συναντήσω φίλους στην άλλη άκρη της πόλης. Κανένα πρόβλημα. Η παρέα μετράει.
ΤΩΡΑ: Με ακούτε καθημερινά 8 με 10 το βράδυ στον En Lefko 87,7 και με βλέπετε κάθε Κυριακή 17:30 στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ στην εκπομπή Mastoremata new edition να ανακαλύπτω και να σαν συστήνω έναν δημιουργικό άνθρωπο μέσα από συνεντεύξεις. Στα άμεσα σχέδια μου είναι να ξαναζωντανέψω το blog μου etsweetbites.gr που είναι μια μεγάλη απόφαση γιατί θέλει χρόνο, επιμονή και μεράκι. Μπορείτε να με βρείτε κι εδώ https://www.facebook.com/OfficialEvaTheotokatou/, https://soundcloud.com/evatheotokatou, https://twitter.com/evatheotokatou, https://www.instagram.com/evatheotokatou.