Το ραντεβού μας στο κέντρο της Αθήνας πραγματοποιήθηκε λίγη ώρα αφού ολοκλήρωσα τον 5ο κύκλο του House of Cards. Μία ενδιαφέρουσα οπτική πολιτικής και εξουσίας στη σύγχρονη εποχή. Στη συζήτηση που ακολούθησε με τον Νίκο Θεοδωράκη, τον Επαμεινώνδα Δογέα και τον Ορέστη Ομράν μιλήσαμε για πολιτική. Αλλά και για παρέες, συμπράξεις, εσωτερική παθογένεια και εξωστρέφεια. Κυρίως, όμως, για το πώς θα δημιουργηθεί η νέα δύναμη που θα ορίσει ξανά την πολιτική στην Ελλάδα.
«Θα έλεγα ότι η χώρα μας μαστίζεται από δύο βασικά προβλήματα. Απόλυτη έλλειψη εμπιστοσύνης προς το κράτος και τους θεσμούς του, ενώ ταυτόχρονα η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει δαιμονοποιηθεί», είναι τα πρώτα λόγια του Επαμεινώνδα Δογέα, βραβευμένου Έλληνα χειρουργού στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. «Αποτέλεσμα αυτών είναι ότι οι περισσότεροι συμπολίτες μας έχουν διαμορφώσει μια παθητική, μηδενιστική στάση απέναντι στα τεκταινόμενα και έχουν απολέσει το αίσθημα της ελπίδας και της αισιοδοξίας. Για εμένα, αυτό το αίσθημα παραίτησης και η έλλειψη οράματος είναι η μεγαλύτερη παθογένεια που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε ως χώρα εάν δεν συνάψουμε ένα νέο “κοινωνικό συμβόλαιο”, ο καθένας μας πρώτα με τον εαυτό του και στη συνέχεια ως κοινωνία. Κατά τη γνώμη μου, οι τρεις βασικοί άξονες που πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε είναι ο σεβασμός και η προώθηση της αριστείας, η διαφάνεια στις σχέσεις με το κράτος και να ξαναμάθουμε να ζούμε σύμφωνα με τις δυνατότητές μας. Θεωρώ ότι υπάρχει μια χρυσή ευκαιρία να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας και να συμπλεύσουμε σε αυτά τα τρία βασικά θέματα», θα προσθέσει.
Δίπλα του ο Νίκος Θεοδωράκης, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με πολυετή πείρα στον Νομικό κλάδο, στέκεται στον φόβο της αλλαγής. «Από εκεί ξεκινάνε όλες οι ευρύτερες παθογένειες που αντιμετωπίζουμε. Η διαφθορά, η αναξιοκρατία, η έλλειψη οράματος για τον τόπο, είναι όλα στοιχεία που συνδέονται με την αλλαγή. Συχνά φοβόμαστε ν’ αλλάξουμε επειδή δεν γνωρίζουμε αν αυτό θα μας βγει σε καλό. Και η αλλαγή έρχεται από μέσα μας, απ’ το να δούμε εμείς οι ίδιοι πώς θέλουμε να δρούμε και να διαδρούμε ως πολίτες ενός ενεργού συνόλου, πώς φερόμαστε στους συμπολίτες μας, πώς συμπεριφερόμαστε στο κράτος. Ιστορικά, οι περισσότερες καταγεγραμμένες περιπτώσεις αλλαγής, έρχονται απ’τον λαό προς τα πάνω, και αυτό πρέπει να κάνουμε και μεις. Αντί να περιμένουμε έναν από μηχανής Θεό, να αλλάξουμε την νοοτροπία και τη συμπεριφορά μας, να αντισταθούμε σε ό,τι μας ενοχλεί, και να προχωρήσουμε μπροστά. Το άθροισμα της ατομικής νίκης του καθένα μας θ’ αλλάξει πραγματικά τη χώρα», θα τονίσει από τη μεριά του.
Ο Νίκος Θεοδωράκης, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με πολυετή πείρα στον νομικό κλάδο.
Για τον Ορέστη Ομράν, που κάθεται στην άκρη του τραπεζιού μας, υπάρχουν 3 βασικά χαρακτηριστικά που θα άλλαζε στο εσωτερικό της χώρας. «Ανασύσταση και εκσυγχρονισμός του Κράτους, αναδιάρθρωση της Δικαιοσύνης και οικονομική πολιτική ενίσχυσης των παραγωγικών τάξεων θα πλήξουν τη θεσμική κρίση στη βάση της. Ένα νέο σύγχρονο, ευέλικτο και φιλικό προς τον πολίτη Κράτος επικουρούμενο από ένα αδιάφθορο και αξιόπιστο Δικαστικό Σύστημα εντός ενός πλαισίου ουσιαστικής ανάπτυξης θα αποτελούσε την κατάλληλη συνταγή για τον απεγκλωβισμό της κοινωνίας από την κρίση», επισημαίνει ο Έλληνας δικηγόρος.
Ο ίδιος τα τελευταία χρόνια είναι σύμβουλος σε διεθνή δικηγορική εταιρεία, ενώ έχει να επιδείξει νομική παρουσία στην Ελλάδα, τις Βρυξέλλες και τη Νέα Υόρκη. Από τις πρώτες του κουβέντες καταλαβαίνεις το πόσο πολύ πιστεύει στην αναγκαιότητα μίας νέας, άφθαρτης παρέας στο πολιτικό σκηνικό.
«Ο τόπος έχει ανάγκη από νέο, καταρτισμένο, αξιόπιστο πολιτικό προσωπικό το οποίο δεν θα φέρει μόνο καινούρια κουλτούρα στον τρόπο με τον οποίο βλέπουν οι πολίτες την πολιτική, αλλά και θα ενισχύσει την εξωστρέφεια της χώρας εντός του πλαισίου διεθνούς οικονομικού ελέγχου, το οποίο, δυστυχώς, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις στη χώρα. Το “νέο” όμως δεν είναι πανάκεια. Χρειάζεται σύζευξη της εμπειρίας των υγιών στοιχείων του υπάρχοντος πολιτικού δυναμικού με τη γνώση, την κατάρτιση και τη νέα νοοτροπία των νέων ανθρώπων για να έχουμε μια πραγματικά νέα και αισιόδοξη προοπτική. Η εποχή απαιτεί νέες συμπράξεις, νέες παρέες. Τι είναι παρέα, αν το σκεφτείτε; Μια ομάδα ανθρώπων που σκέφτονται και αισθάνονται παρόμοια, εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον, αλληλοσυμπληρώνονται δρώντας από κοινού και κάνουν συχνά πίσω για το “καλό της παρέας”. Τί πιο αντίστοιχο προς αυτό που θέλουμε να δούμε στο διάδοχο πολιτικό σκηνικό; Ανθρώπους διαφορετικού ταλέντου και εξειδίκευσης, με συναινετική διάθεση και σύγχρονη νοοτροπία να ενώνονται κάτω από ένα κοινό σκοπό: την πρόοδο του τόπου και της πατρίδας», αναλύει.
Ο Ορέστης Ομράν είναι σύμβουλος σε διεθνή δικηγορική εταιρεία, ενώ έχει να επιδείξει νομική παρουσία στην Ελλάδα, τις Βρυξέλλες και τη Νέα Υόρκη.
Ο Επαμεινώνδας κουνάει το κεφάλι του συμφωνώντας. «Κυρίως όμως υπό την έννοια ότι το νέο πολιτικό σκηνικό πρέπει να είναι το αποτέλεσμα συναίνεσης όπου οι ακραίες απόψεις θα εξοστρακιστούν. Καθότι υπάρχει μια κρίσιμη μάζα νέων Ελλήνων που έχουν κοινά βιώματα και μοιράζονται το ίδιο όραμα για τη χώρα μας, είναι πολύ πιθανό να δούμε επιτέλους μια πραγματική «παρέα» να επιχειρήσει να “γράψει την δική της ιστορία”. Και είναι αναγκαίο μέσα σε αυτό το πλαίσιο να “παντρευτεί” το εξωτερικό με το εσωτερικό. Μπορεί να μην είμαι ειδικός, αλλά μου ακούγεται, μάλιστα, ως ένας πολύ εύκολος γάμος ! Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να εκμεταλλευτούμε τους ικανότερους ανεξαρτήτως τοποθεσίας. Οι νέοι που σταδιοδρομούν, είτε εντός, είτε εκτός συνόρων, σε πείσμα των επιμέρους αντιξοοτήτων, θεωρώ ότι έχουν έντονο το αίσθημα του αλληλοσεβασμού. Δεν θα διστάζαμε να ξαναγίνουμε όλοι μας μια “παρέα” και να βοηθήσουμε έκαστος ανάλογα με τις ικανότητές του».
Στον τεράστιο ρόλο της παρέας στέκεται και ο Νίκος. «Όπως έχει πει και σ’ενα διήγημά του ένας απ’τους αγαπημένους μου Γάλλους συγγραφείς, ο Γκυντέ Μωπασάν, “είναι οι άνθρωποι που συναντούμε στον δρόμο μας που κάνουν την ζωή ν’ αξίζει”. Οι παρέες δείχνουν στην ουσία πώς πρέπει να λειτουργεί μια χώρα: με εμπιστοσύνη, με κατανόηση, με αλληλεγγύη. Πιστεύω βαθιά πως οι παρέες αξιόλογων ανθρώπων μπορούν ν’ αλλάξουν την ιστορία του τόπου, όπως έχει αποδειχθεί άλλωστε και στο παρελθόν».
Ο Επαμεινώνδας Δογέας, βραβευμένος Έλληνας χειρούργος στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Η συζήτησή μας φτάνει στην αναγκαιότητα ύπαρξης και σύμπραξης του εξωτερικού στην πορεία προς τη μεγάλη εσωτερική Αλλαγή.
«Ζούμε σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει. Τα σύνορα μικρό ρόλο παίζουν πλέον στη διαμόρφωση των διεθνών εξελίξεων και η διεθνής θεσμική πραγματικότητα διαμορφώνεται αντιστοίχως προκειμένου να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις αυτές. Αν λάβουμε υπόψη ότι σημαντικό μέρος του ελληνικού υψηλώς καταρτισμένου επαγγελματικού και επιστημονικού προσωπικού ζει και εργάζεται εκτός χώρας, θα ήταν μεγάλο σφάλμα να αποκλείσουμε τους Έλληνες του εξωτερικού από το εγχείρημα της Αλλαγής. Είναι λοιπόν αυτή η συνεργασία των δυνάμεων εντός και εκτός Ελλάδας σε ένα πλαίσιο αμοιβαίας εκτίμησης και αναγνώρισης που θα φτιάξει της νέες “παρέες” από τις οποίες θα ξεκινήσει η Αλλαγή», αναφέρει ο Ορέστης, με τον Νίκο να στέκεται και στην Αλλαγή που γνώρισε πρόσφατα η Γαλλία, με την εκλογή Μακρόν.
«Η κοινωνία και η πραγματικότητα δημιούργησαν τις συνθήκες, ενώ και ο κόσμος ήθελε κάτι καινούργιο και προοδευτικό, που να κρατάει τα καλά στοιχεία από τους δύο βασικούς πολιτικούς πόλους. Βαρέθηκε τα διλήμματα, το άσπρο-μαύρο και προτίμησε κάτι συναινετικό. Έτσι και στην Ελλάδα, ο κόσμος είναι ήδη κουρασμένος με τα απόλυτα διλήμματα, τον διχασμό, την ατέρμονη αντιπαράθεση. Εφόσον αυτό ωριμάσει ως σκέψη λίγο περισσότερο, νομίζω ότι αυτό που είδαμε στην Γαλλία δεν θ’ αργήσει να έρθει και εδώ», καταλήγει.