Γιορτάζουμε τα έξι χρόνια μας με ένα πάρτι στο Key Bar και θυμόμαστε τρεις αλησμόνητες και απροσδόκητες συνεντεύξεις που είχαμε κάνει στο ταπεινό μας Tumblr. Γι’ αυτούς που δεν ξέρουν εκπέμπουμε καθημερινά στις 8 το πρωί στον Εν Λευκώ 87.7.
Θα προτιμούσες να κλείσει η ΕΡΤ (για λίγο) ή το Galaxy (για λίγο); Θα προτιμούσα να κλείσει το Galaxy (για λίγο), όσο χρειάζεται για να γίνει ένα μαζικό κοινωνικό, εθνικό, συναισθηματικό και πνευματικόmeltdown που θα συμπαρέσυρε ανθρώπους, εξουσία και θεσμούς και σ’ αυτό που θα προέκυπτε την επόμενη μέρα, το Galaxy να ανακαταλάμβανε τη θέση κυλικείου στο Ραδιομέγαρο, ως το watering hole όλων των ωραίων ανθρώπων του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και της νύχτας. Δεν θα ‘ταν θαύμα; Είναι μέρος για να μεγαλώσει κανείς το παιδί του η Αθήνα; Ναι, αρκεί να είσαι έτοιμος για το 5ο (ή 6ο;) σίκουελ του Ιντιάνα Τζόουνς: Να μπορείς δηλαδή να μανουβράρεις καρότσι σε πεζοδρόμιο με ξαφνική λακκούβα μεγάλη σαν την Παμβώτιδα, να διακτινίζεις το παιδί στην Ερμού για να μην το ισοπεδώσει η παρέλαση των Χρυσαυγιτών, να κλείνεις αεροστεγώς το σπίτι όταν ο μαΐστρος μεταφέρει τα δακρυγόνα από το Σύνταγμα στο Μετς, να του δίνεις επαρκή επιχειρήματα όταν χάνει τους φίλους του που μένουν στον πρώτο όροφο γιατί τους κάνουν έξωση που είναι από το Μπαγκλαντές… Τέτοια πράγματα. Θεωρείς πως τα κοινωνικά δίκτυα σε έχουν βοηθήσει στη ζωή σου; Ναι, με την έννοια ότι το τουίτερ μου έμαθε να λέω τις εξυπνάδες που θα έλεγα ούτως ή άλλως, χρησιμοποιώντας hashtag, κάτι πολύ χρήσιμο αν θες να τις διαβάζει κι ένας πολύ συμπαθής τύπος που ζει στο Άνκορατζ. Επίσης, γιατί μου γνώρισε τον @spaceagedisco, τον @FivosV, τον @monksdream, τον @psarianot, την Ιωάννα με το μηδέν και άλλους. Μου στοίχισε βέβαια και μια φιλία 23 ετών, αλλά got tomove on sometimes, and it’s about time, που θα έλεγε και ο Joe Crowe. Στείλε μας τη φωτογραφία που έχεις βγάλει στο Instagram και σε κάνει να νιώθεις περήφανη;
Έχει τραβηχτεί κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες στα σύνορα, μέσα σε κελί κράτησης εφήβων μεταναστών κυρίως από τη Συρία και το Αφγανιστάν. Δεν θέλεις να ξέρεις πώς ζουν εκεί μέσα.
Πιστεύεις ότι την τύχη τη διαμορφώνουν οι άνθρωποι ή ένα περιστεράκι ψηλά στον ουρανό; Πιστεύω μόνο στον Charles Mingus, στον αριθμό 42 και στο milk of human kindness. Τα υπόλοιπα είναι συμβάσεις και όπια του λαού. Χυλοπίτες ή μακαρόνια; Xυλοπίτες, γιατί είναι αγέρωχες και σε πηγαίνουν κατευθείαν στο πρόβλημα. Δεν σε βαυκαλίζουν όπως τα επιπόλαια μακαρόνια με σάλτσες. Η Αθήνα είναι γυναίκα; Η Αθήνα είναι όπως η Lysiane (Ζαν Μορώ) στον Καβγατζή του Φασμπίντερ: η διευθύντρια ενός οίκου ανοχής στη Βρέστη που σε όλη την ταινία βλέπει τους άντρες και τους εραστές της να βγάζουν τα μάτια τους κυριολεκτικά και μεταφορικά, κι εκείνη τραγουδά συνέχεια το Each man kills the thing he loves. Η γυναίκα είναι Αθήνα; Καταντάει ταυτολογία, but well. Η γυναίκα μπορεί να είναι όπως μερικές ωραίες Αθηναίες που ξέρω: η εικαστικός Μαρία Κόντη, η sexualworker-ποιήτρια-ακτιβίστρια και σκηνοθέτης Πάολα Ρεβενιώτη, οι δημοσιογράφοι Ξένια Κουναλάκη και Λίνα Γιάνναρου, η ηθοποιός Δανάη Σκιάδη, η Istanbul-based γκαλερίστ Σύλβια Κούβαλη (Rodeo), η πες-την-όπως-θες @anastasialadiab, η ανθοπώλης Μαριάμ από το Μάλι… Φακές ή Φάβα; Φακές. Πού τελειώνει η λογική και πού αρχίζει η φαντασία όσον αφορά ένα βράδυ στην πόλη; Tελειώνει τη στιγμή που βρίσκεσαι να χαιρετάς μια άγνωστη παρέα εικοσάρηδων –δυο αγόρια, δυο κορίτσια- στο διπλανό αυτοκίνητο σε ένα φανάρι στις τρεις τα ξημερώματα. Κι αρχίζει όταν σου γνέφουν, τους ακολουθείς και βρίσκεστε λίγο μετά να τα πίνετε σε ένα υπόγειο προαστιακό μπαρ που παίζει Άκη Πάνου και Motorhead. Και ξανατελειώνει το επόμενο πρωί, όταν το ένα κορίτσι και το ένα αγόρι σε παίρνουν τηλέφωνο στο γραφείο, και σου λένε ότι δουλεύουν τηλεφωνητές σε Ραδιοταξί, και να ξαναβρεθείτε, γιατί ήταν όμορφα. Έχεις κάτι που θες να μοιραστείς μαζί μας τόσα χρόνια και κάτι σε εμποδίζει; Ναι, είμαι κρυφά ερωτευμένη με τον Σταύρο Διοσκουρίδη από την πρώτη στιγμή που τον είδα, παιδάκι, στο πατρικό του, το ’98. Ένα τραγούδι που θα ήθελες να παίξει στην εκπομπή; Nikki Sudden, Τhe Last Bandit. Aπό το άλμπουμ Back to the Coast.
Η Μελίνα Σπαθάρη κάνει διάφορα πράγματα σε διάφορους χώρους
Τι στοιχεία θες να έχει ένας άνθρωπος ώστε να τον βάλεις στον κατάλογο με τους καλούς σου φίλους; Να μην τρώει τη γωνία του ψωμιού. Η Ελλάδα σήμερα, για σένα, είναι η ερώτηση ή η απάντηση στο πως πρέπει να γίνουν τα πράγματα; Πέντε χρόνια πριν μπορεί και να σας έλεγα η απάντηση. Καταπληκτικός καιρός, καλό φαγητό, οικονομική άνεση, όχι ιδιαίτερα αγχωτικοί ρυθμοί εργασίας. Τι καλύτερο; Σήμερα, όμως, λείπουν τα δύο τελευταία άρα θα απαντήσω η ερώτηση. Η οποία όμως δεν γίνεται στην σωστή βάση οπότε δεν είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω πως το βαθύτερο πρόβλημα εδώ δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομία αλλά με την έλλειψη κοινωνικής συνοχής και σεβασμού για τις απόψεις και επιλογές των άλλων. Αντί όμως με κάποιο τρόπο να διορθωθεί αυτό, έχει αυξηθεί η πόλωση και επικρατούν κάθε μέρα πιο απόλυτες απόψεις. Άρα νομίζω πως πάμε προς την λάθος κατεύθυνση. Τώρα που τα είπα, ηρέμησα. Το στυλ ένας άνδρας πρέπει να παλεύει να το βρει ή να ψάχνει αν το έχει; Τι διαφορά έχει το ένα με το άλλο; Δεν περίμενα ερώτηση-παγίδα απ’τους Λατέρνατιβ. Άσχετα με το φύλο, όταν κάποιος ασχολείται αρκετά με το στύλ του σημαίνει ότι δεν έχει άλλα σοβαρά προβλήματα να λύσει. Άρα είναι καλή ένδειξη. Τα λεγόμενα first world problems. Πάρε τους Σκανδιναβούς σαν παράδειγμα. Όταν βλέπεις πρωτοσέλιδο σε Σουηδικές εφημερίδες ότι μια μεθυσμένη άλκη εγκλωβίστηκε πάνω σε δέντρο, καταλαβαίνεις γιατί ξεκίνησαν εκεί τα acne studios, το boconcept και γενικά το scandinavian design. Θα προτιμούσες να κλειστείς σε έναν ασανσέρ με έναν Έλληνα, ένα Γερμανό ή μ’ έναν Νορβηγό; Με τον Έλληνα. Γιατί σε απρόσμενες καταστάσεις έχουμε πάντα μια καλή λύση. Ίσως γιατί ερχόμαστε πιο συχνά αντιμέτωποι με αυτές. Ενώ οι άλλοι δύο αν τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα πελαγώνουν. Καλό θα ήταν ο τεχνικός που θα έρθει για να λύσει το πρόβλημα να είναι Γερμανός. Πες μας σε παρακαλούμε πιο πολύ, ή καλύτερα εξήγησε μας αναλυτικά, ποια είναι τα τρία καλύτερα πιάτα που έχεις γευτεί στην ταραχώδη ζωή σου; Boeuf bourguignon au vin rouge: Μοσχαρίσιο κρέας με λαχανικά σε σάλτσα κρασιού το οποίο θέλει γύρω στις 24 ώρες προετοιμασίας. Τυπικό πιάτο της γαλλικής Βουργουνδίας. Όταν το έφαγα ένα δάκρυ κύλησε στο δεξί μου μάγουλο… True story.Ceviche: Ωμό ψάρι μαριναρισμένο σε λεμόνι με κρεμμύδι τσίλι, καλαμπόκι και κόλιανδρο. Τυπικό πιάτο του Περού. Αφού είναι στη μόδα και η fusion cuisine, το ceviche είναι κατάλληλο μιας και ήταν το fusion του 19ου αιώνα όταν Ασιάτες μετανάστες εγκαταστάθηκαν στο Περού. Κανένα σούσι, σε λίγα χρόνια το ceviche θα κυριαρχήσει και στην Ευρώπη. Φιλέτο πολύ ελαφρά ψημένο στην Cabrera στο Μπουένος Άιρες: Το καλύτερο μέρος του μοσχαριού στην καλύτερη parrilla (ψησταριά) της πόλης στην χώρα με το καλύτερο κρέας στον κόσμο. Αν βρισκόταν και κάποιος Γάλλος στην κουζίνα να κάνει μια sauce bearnaise ακόμα καλύτερα. Ποιος ποδοσφαιριστής θα ήθελες να ήσουν και γιατί; Ο Έκι Γκονζάλες. Για το γκολ στο Παναθηναϊκός – Άρσεναλ, γιατί είναι ο βασιλιάς του cucchiaio (aka λόμπα) και γιατί σχεδόν όλες οι πόλεις που έχει ζήσει έχουν ενδιαφέρον. Ροζάριο, Φλωρεντία, Μπουένος Άιρες, Αθήνα, Ρίο ντε Τζανέιρο και Κίτο. Είναι κάτι που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας; Όχι. Στο εξωτερικό, ποιο είναι το πλεονέκτημα και ποιο το μειονέκτημα της ελληνικής φυλής; Το πλεονέκτημα είναι ο λόγος για τον οποίο προτίμησα να μείνω με τον Έλληνα στο ασανσέρ. Το μειονέκτημα ότι δεν εμπιστευόμαστε τους άλλους επειδή έχουμε μεγαλώσει σε μια χώρα που το ψέμα είναι αποδεκτό και το χρησιμοποιούμε συχνά. Εξετάζουμε δηλαδή διαρκώς αν οι άλλοι είναι ειλικρινείς απέναντι μας ή όχι. Εκτός του ότι δεν χαλαρώνουμε ποτέ, σε πολλές χώρες αυτή η δυσπιστία δεν κάνει καλή εντύπωση. Ειδικά στις χώρες του Βορά την ερμηνεύουν ως έλλειψη αυτοπεποίθησης. Σε άλλους τόπους βέβαια από μειονέκτημα γίνεται πλεονέκτημα. Για παράδειγμα, αν τύχει να πάρει ταξί στο Μοντεβιδέο κάποιος Έλληνας σίγουρα θα πληρώσει λιγότερα από τον ευκολόπιστο Δανό. Υπάρχει ρε πουθενά αντίστοιχη λέξη όπως το φιλότιμο; Δεν ξέρω. Η γιαγιά μου υποστηρίζει πως όχι. Παγωτό σοκολάτα ή σορμπέ μάνγκο; Παγωτό σοκολάτα. Μια νύχτα με την Εύα Λονγκόρια ή μια νύχτα που τα άστρα πετούν και η αγάπη ουρλιάζει και άλλα τέτοια; Συγγνώμη για την σεξιστική απάντηση αλλά μια νύχτα με την Εύα Λονγκόρια να ουρλιάζει.Ένα τραγούδι που θα ήθελες να ακούσεις στην εκπομπή; The Smiths – Some girls are bigger than others. Αν σας έλεγαν untitled θα είχα ζητήσει Cramps.
Ο Κωνσταντίνος Περιστεράς είναι πολυταξιδεμένος και ζει στας Βρυξέλλας.
Βλέποντας αυτήν την εικόνα, τι ακριβώς αισθάνεσαι;
Σε πρώτη ανάγνωση με φέρνεις σε δύσκολη θέση, καταπιέζομαι. Αισθάνομαι την ελαφρότητα του «είναι» μου, αν έχω κάτι τέτοιο δηλαδή (η αμφιβολία ως προς το «είναι» προσδιορίζεται και όχι ως προς την ελαφρότητά μου) τόσο αβάσταχτη από τη μια και τόσο ευχάριστη από την άλλη που το μόνο που θέλω σε δεύτερη ανάγνωση είναι να σκάσω στα γέλια. Σε τρίτη ανάγνωση δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πόσο τρομαγμένος φαίνεται ο κακομοιρούλης ο Ρόμπος δίπλα στο Νίξον. Με τρομάζει εδώ ο Νίξον. Κάτι σαν τον Αλ Πατσίνο στο Δικηγόρο του Διαβόλου ένα πράγμα, αλλά χωρίς το σεξ. Πιστεύεις ότι είναι αλήθεια αυτό που λένε; Ότι δηλαδή το αντίδοτο στην άσχημη οσμή της σκορδαλιάς είναι να φας λίγο μαϊντανό ή μια κουταλιά ζάχαρη; Μμμμ, όχι. Ως άνθρωπος που ουδέποτε έχει φάει σκορδαλιά το αποκλείω. Ως λάτρης του κρεμμυδιού δε, το καταδικάζω. Δηλαδή τι να σου κάνει η ζάχαρη μετά το έγκλημα; Αυτό με το μαϊντανό το έχω δοκιμάσει και έχω αναγκάσει και άλλους να το δοκιμάσουν. Σακούλα ολόκληρη. Και δυόσμο και μέντα και κουταλιά σκόνη ελληνικό καφέ. Τίποτα. Άμα είναι να σε νοιάζει μην την φας την έρμη. Αν τη φας, κλείσου μέσα μόνος ή με καλή- εξίσου αποφασισμένη- παρέα και τα λέτε αύριο με τον υπόλοιπο κόσμο. Ή και μεθαύριο. Δε φταίει σε τίποτα. Ποιος είναι ο ακριβός ορισμός του κλαρινογαμπρού; Πραγματικά μου είναι πολύ δύσκολο να το ορίσω. Είναι δυστυχώς πολύ ευρύ το φάσμα. Είπα να κάνω ένα κολάζ με αγαπημένους μου αλλά θα θίξω πολύ κόσμο και ίσως δε γίνω και κατανοητή. Το κακό είναι πως ολοένα και περισσότεροι υπεισέρχονται στην εν λόγω κατηγορία.Οποιοσδήποτε ίσως προσπαθεί υπερβολικά τείνει να κλαρινογαμπρίσει. Έχει δεν έχει ως (εμφανή) στόχο τις κατακτήσεις. Στείλε μας αν μπορείς την καλύτερη φωτογραφία που έχεις τραβήξει ποτέ στο instagram; Περήφανη δε νιώθω για καμία φωτό που έβγαλα ποτέ στο instagram, θα βάνω όμως μία που έκαμε σουξέ. Λοιπόν, δεν αποτελεί τίποτα το ιδιαίτερο φωτογραφικά. Είναι όμως σημαντική γιατί όσο τσήζυ (ναι τζήσυ) και να είναι, σημάδεψε εκείνη τη στιγμή που τη βρήκα. Προφανώς και βάσει λογικής δεν σημαίνει τίποτα, αλλά όταν αναρωτιέσαι τι να κάνεις την καρδιά σου, ανοίγεις να τηγανίσεις πατάτες και βρίσκεις αυτό- κολλάς. Δεν την τηγάνισα ποτέ. Την άφησα πάνω στο νεροχύτη. Ποιος ξέρει τι απέγινε. Άραγε όποιος τη βρήκε να δίστασε ή την έσφαξε κατευθείαν;
Νιώθεις ποτέ μόνη και αν ναι τι κάνεις για αυτό; Νιώθω πολύ μόνη παρότι ταυτόχρονα νιώθω ευλογημένη για ορισμένους ανθρώπους που έχει φέρει η ζωή δίπλα μου και μου χαρίζουν απίστευτες μικρές στιγμές, καθώς και εμπειρίες βιωμένες σε βάθος και σε σχεδόν απόλυτη ταύτιση. Είναι σπάνιο να είσαι τόσο αληθινά κοντά με ανθρώπους που να αντιλαμβάνεστε τη ζωή με σχεδόν τον ίδιο τρόπο. Παρόλα αυτά και τώρα ακόμη που απαντάω έτσι, μόνη νιώθω. Δεν κάνω κάτι για αυτό όμως. Το απολαμβάνω. Είναι σαν να βρίσκεις μέσα σου την ησυχία σου κατά κάποιο τρόπο. Το μόνο που με τρομάζει λίγο καμιά φορά, είναι ότι το ίδιο ήσυχη θα αισθανόμουν αν μου έλεγαν ότι είμαι το μόνο πλάσμα πάνω στη Γη. Έχεις κάνει ποτέ κάτι για το οποίο να έχεις ντραπεί λίγο; Έχω κάνει πολλά για το οποία θα μπορούσα να ντρέπομαι. Έχω στο μυαλό μου κάποια λίγα για τα οποία ντρέπομαι πραγματικά και αρκετά για τα οποία θα όφειλα να ντρέπομαι. Μοιράσου κάτι μαζί μας; Κάτι που θα έλεγες μόνο σε κάποιον ψυχαναλυτή. Είναι η πρώτη φορά από όλες μου τις ζωές που έρχομαι στον κόσμο ως γυναίκα. Όπως καταλαβαίνετε είναι λίγο awkwardόλο αυτό. Ξέρεις, να ξυπνάς το πρωί και να ψάχνεις το πέος σου. Να μην το βρίσκεις. Δράμα. Ευτυχώς και σε αυτή τη ζωή μου αρέσουν οι άντρες (make what you want of this information). Βέβαια, ως γυναίκα μου είναι λίγο δύσκολο να το χειριστώ. Αυτό είναι κάτι που λέω παντού. Ποια πλευρά του heavy metal σε εξιτάρει πιο πολύ; Δε νομίζω ότι με εξίταρε ποτέ ο τομέας. Μάλλον απορίες μου δημιουργεί, αλλά ο καθένας στο είδος του. Ποιο είναι το κομμάτι της Αθήνας που αγαπάς να μισείς; Δεν θα το έθετα γεωγραφικά. Ίσως είμαστε όλοι εμείς που την κατοικούμε. Όλοι εμείς που την κάνουμε τόσο διαφορετική και τόσο όμορφη. Τόσο σκατά και τόσο κοινότοπη Τόσο ζωντανή και τόσο ψόφια την ίδια στιγμή. Είναι από τις πλέον ερωτικές πόλεις η Αθήνα. Έχει πολλή διάθεση. Αρχίδια δεν έχει να κάνει αυτά που θέλει. Είναι γεμάτη ιδέες και ταυτόχρονα τόσο κομπλεξική. Εμείς οι Αθηναίοι είμαστε ίσως ένα μάτσο πληγωμένα κανίς, με εκρήξεις θυμού πεινασμένου Ροντβάηλερ και σελφ εστήμ μπιλόου ζήρο, με διάθεση περιαυτολόγησης που βγαίνει εκτός στρατόσφαιρας. Αν μη τι άλλο έχουμε ενδιαφέρον! Το καλύτερο φαγητό που έχεις φτιάξει ποτέ; Το καλύτερο φαγητό που έφτιαξα ποτέ ήταν τυχαίο. Οργανώναμε κανένα 10ήμερο τον αποχαιρετισμό ενός φίλου/εχθρού που θα ερχόταν να μας μαγειρέψει (φημίζεται γι αυτό). Τελικά ήταν ο μόνος που δεν ήρθε ποτέ και για να αναπληρώσω το κενό του έφτιαξα: Ένα μιξ θαλασσινών (μύδια, χταπόδι, γαρίδες, καλαμάρι) με ρόκα και σπανάκι, καυτερές πιπεριές και σάλτσα ντομάτα μαζί με μπασμάτι. (Αυτά σε κατσαρόλα).Ένα ταϊλανδέζικο μιξ στο γκριλ με χοιρινό και γαρίδες και μπέικον με πιπεριές, μανιτάρια, τσίλι, κάρυ, καρύδια και διάφορα ακόμη μπαχαρικά με μίνι πατάτες με σκόρδο σε βούτυρο και δεντρολίβανο. Είχα κάνει και γλυκό. Άνοιξα φύλλο και έφτιαξα πίτα με γέμιση φράουλες, η οποία σερβιρίστηκε καυτή συνοδευόμενη από παγωτό βανίλια. Μαδαγασκάρης. Ο μαλάκας να μην έρθει! Τέλοσπάντων ωραία περάσαμε.Όταν μια γυναίκα πίνει, τότε ένας άντρας πρέπει να…Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει όταν πίνει μία γυναίκα, πάντως αν/όταν πίνω εγώ ο άντρας που είναι μαζί μου πρέπει να κάνει απαραιτήτως ό, τι του λέω. Γόβα ή φλατ παπούτσι; Χμμμ, η γόβα είναι φετίχ, αλλά μερικές φορές μπορεί να γίνει αφόρητα κιτς. Και κουραστική. Προτιμώ το φλατ. Αν μια γυναίκα δείχνει ωραία με φλατ ή και χωρίς παπούτσια, τελείωσε. Ποιο τραγούδι θα ήθελες να ακούσεις σήμερα στην εκπομπή; Επειδή διχάζομαι γενικότερα ως άνθρωπος θα διχαστώ και τώρα. Θα ήθελα να ακούσω αυτό:
Και κατόπι αυτό