Μια προσπάθεια συνάντησης του αρχαίου δράματος με το δημόσιο αστικό χώρο και την πραγματικότητα της Αθήνας σήμερα, επιχειρεί η διεθνής πρωτοβουλία με τίτλο “Contested Cities Athens 2017”.
Πρόκειται για ένα καινοτόμο επιστημονικό και καλλιτεχνικό πρόγραμμα, που ανοίγει έναν ρεαλιστικό διάλογο ανάμεσα στο Αρχαίο Δράμα και τις κριτικές σπουδές Αστικού Χώρου. Εστιάζοντας στις έννοιες του εκτοπισμού (displacement) και του εξευγενισμού (gentrification), ερευνητές, καλλιτέχνες και θεωρητικοί του αρχαίου δράματος συναντιούνται για να δώσουν μία σειρά από νέες δημιουργικές προσεγγίσεις.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μία σειρά δράσεων οι οποίες διοργανώνονται από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από τις 14 έως τις 30 Σεπτεμβρίου σε συνεργασία με ερευνητές (από το Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης και το Πανεπιστήμιο του Leeds) και καλλιτέχνες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι δράσεις, με ελεύθερη είσοδο, περιλαμβάνουν έκθεση εικαστικών με τίτλο «Πόλις – ροές – εντάσεις – Ώσμωση» (14-30/9), τρεις παραστάσεις της θεατρικής παραγωγής με τίτλο “d_i_s_P_L_A_C_E_d” (28, 29, 30/9, ώρα 21:00), διήμερο διεθνές Φόρουμ με ερευνητές και καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό και εργαστήρια (23-24/9, ώρες 11:00-16:00).
Ειδικότερα, η έκθεση «Πόλις – ροές – εντάσεις – Ώσμωση» αποτελείται από έργα (ζωγραφική, φωτογραφία, video art, εγκαταστάσεις) 30 δημιουργών που προσεγγίζουν και αναδεικνύουν στιγμές, παραμυθίες, σχέσεις, συγκρούσεις και ωσμώσεις, μεταξύ πληθυσμών, πολιτισμών, πολιτείας και πολίτη, ομάδων και ατόμων, ανθρώπου και φύσης, στη σύγχρονη πόλη. Το αρχαίο δράμα αποτελεί το αρχετυπικό υπόβαθρο της έκθεσης, αλλά όχι το θέμα της.
Όπως σχολιάζει η ιστορικός τέχνης Αθηνά Εξάρχου στον κατάλογο της έκθεσης: «Μπορεί η πόλη να αποτελεί πεδίο κοινωνικών τριβών, αλλά αξίζει και να εξερευνηθεί, να ιδωθεί πέρα από τα κλισέ της τουριστικής ματιάς, να περπατηθεί με όρους ψυχο-γεωγραφίας, να εκτιμηθεί για τις μικρο-κουλτούρες που επιτρέπει να αναφύονται και για τις προσπάθειες αντίστασης στα δεινά που της έχουν επιβληθεί. Μέσα από τα έργα των καλλιτεχνών ο θεατής καλείται να αναλογιστεί το δικό του ρόλο στο δημόσιο χώρο, τη συμμετοχή στα κοινά και την ιδιώτευση».
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)