«Που να ‘ξεραν οι αλήτες γνωστοί και φίλοι
Οι απλοί άνθρωποι και συνάδελφοι
Τα χιλιάδες ρεμάλια που γνώρισα
Οι κατατρεγμένοι
Οι κολασμένοι
Αυτοί που απ’ όλα στο κόσμο είναι κυνηγημένοι
Πως εγώ έχω μια πένα και γράφω γι’αυτούς;
Που να ‘ξεραν πως εγώ,ο όμοιός τους -και πάντα λίγο διαφορετικός-
Πως γι’αυτούς θα τραγουδούσα;»