Επιστολή με αφορμή τη δίκη της που ξεκινά σήμερα Παρασκευή, στην αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού, κοινοποιεί μέσω του συνηγόρου της, Φραγκίσκου Ραγκούση, η Πόλα Ρούπα, κρατούμενη για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα.
Η δίκη αφορά στη βομβιστική επίθεση εναντίον της Τράπεζας της Ελλάδος και του γραφείου του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ στην Ελλάδα που στεγαζόταν στο ίδιο κτίριο, τον Απρίλιο του 2014. Η δίκη έχει ως βασική κατηγορούμενη τη Ρούπα, καθώς ο Νίκος Μαζιώτης έχει ήδη δικαστεί για την υπόθεση αυτή.
Η Ρούπα στηλιτεύει μεταξύ άλλων την ποινή των ισοβίων που επιβλήθηκε στον Μαζιώτη για την επίθεση, ερμηνεύοντάς την όχι με νομικούς όρους, αλλά με πολιτικούς. Πιστεύει, δε, ότι το ποινικό σκέλος της υπόθεσης, για το οποίο διατείνεται ότι δεν την αφορά, γίνεται εν πολλοίς όχημα για την επίθεση του κράτους στις «αρχές» και τις «αξίες» της οργάνωσης του «Επαναστατικού Αγώνα».
Η ίδια, όπως λέει, ανέλαβε να απαντήσει στην επιβολή της ποινής, όσο ήταν ελεύθερη, με τη δράση της για «αποσταθεροποίηση του καθεστώτος».
Η Πόλα Ρούπα κάνει επίσης λόγο για «μίσος και εκδικητικότητα», απέναντι στο παιδί της, σημειώνοντας ότι η «κατασταλτική βία εξαντλήθηκε επάνω στο παιδί».
Επιχειρεί δε να προσδώσει πολιτικό υπόβαθρο στο χτύπημα στην Τράπεζα της Ελλάδος, γράφοντας: «Επιλέξαμε την 10η Απρίλη γιατί ήταν ημέρα με διττή σημασία. Ήταν η πρώτη φορά που η κυβέρνηση Σαμαρά έσυρε την χώρα στις αγορές κεφαλαίων για δανεικά μετά από 4 χρόνια μνημονίων και ήταν η ημέρα -«επέτειος» 4 χρόνων από το πρώτο κατασταλτικό χτύπημα ενάντια στον Επαναστατικό Αγώνα, δίνοντας έμφαση στην ακύρωση του κρατικού κατασταλτικού σχεδίου για την συντριβή της οργάνωσης».
Αναφέρεται σε «αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ καθεστώτος και κοινωνίας», και καταλήγει: «Η επιτυχία μιας Επανάστασης βασίζεται τόσο στην πεποίθηση ότι αυτή η τυραννία πρέπει να πέσει, όσο και στην πεποίθηση ότι οι άνθρωποι, η ίδια η κοινωνική βάση, μπορεί να ορίζει τη ζωή της μόνη της. Χωρίς αφέντες, χωρίς ειδικούς της πολιτικής, χωρίς διαχωρισμούς, καταπίεση και εκμετάλλευση. Την επιτυχία μιας Επανάστασης μπορεί να την εγγυηθεί μόνο η πίστη στη δύναμη της απεριόριστης κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτήν, μόνο αν καταργήσουμε την κρατική εξουσία και καταργήσουμε τα προνόμια των πλουσίων, μπορούμε να την διασφαλίσουμε. Γιατί την αλληλεγγύη την σκοτώνει η εξουσία. Στην εποχή μας και ενώ η κοινωνία βυθίζεται στην διάλυση και την καταστροφή, η μόνη λύση για την επιβίωση όλων μας είναι να συγκρουστούμε με τις πολιτικές σωτηρίας του συστήματος και να ανατρέψουμε το καθεστώς. Να προχωρήσουμε στην ένοπλη κοινωνική αντεπίθεση, την μόνη δυνατότητά μας να πραγματώσουμε την ανατροπή».
Συμπληρώνει, τέλος, η Πόλα Ρούπα: «Μια Επανάσταση οφείλει να καταργήσει το τραπεζικό σύστημα, να κοινωνικοποιήσει την περιουσία των τραπεζών και να διαγράψει το σύνολο των χρεών προς τις τράπεζες. Να κοινωνικοποιήσει τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας που θα περάσουν στην διαχείριση των εργαζομένων και θα λειτουργούν με τρόπο που θα ορίζουν οι Συνελεύσεις στα χωριά και στις πόλεις. Να κοινωνικοποιήσει όλα τα μέσα παραγωγής, τα λιμάνια , τα μέσα μεταφοράς, τις επικοινωνίες. Να τεθεί υπό κοινωνικό έλεγχο κάθε οικονομική και κοινωνική λειτουργία. Να αντικατασταθεί το αστικό κοινοβούλιο και η αντιπροσωπευτική δημοκρατία από μια Συνομοσπονδία των Λαϊκών Συνελεύσεων στις πόλεις και τα χωριά, τα εργατικά Συμβούλια στους χώρους δουλειάς και θα απαρτίζεται από άμεσα ανακλητούς αντιπροσώπους.
»Μια Επανάσταση οφείλει να καταργήσει την αστυνομία και τον στρατό και να αναθέσει την υπόθεση της κοινωνικής ασφάλειας και της ασφάλειας της χώρας στις ένοπλες πολιτοφυλακές και τον λαϊκό στρατό. Αυτός που ξέρει και μπορεί καλύτερα να υπερασπιστεί τη χώρα του δεν είναι οι πάσης φύσεως μισθοφόροι του καθεστώτος. Είναι η ίδια η κοινωνία, η επαναστατημένη κοινωνία».
Πηγή: In.gr