«Για όλους αυτούς τους λόγους, αυτόν τον «Θείο Βάνια» τον σκέφτεσαι διαρκώς μετά την παράσταση. Για την ταύτιση, για τις μνήμες, για τις συγκρούσεις μέσα στις καθημερινές σχέσεις, γιατί σε θυμώνει ό,τι θυμώνει τον Αστρώφ ή τον θείο Βάνια, γιατί σε έχει τρελάνει ό,τι τρελαίνει τη Σόνια, γιατί έχεις, ευτυχώς, κάποιους ανθρώπους σαν τη νένα γύρω σου…
Και γιατί η Μαρία Μαγκανάρη κατάφερε να μεταφέρει τη διαχρονία του Τσέχωφ μ’ έναν τρόπο διόλου στημένο, διόλου επιδεικτικό, αλλά άμεσο, σαν νεύμα, σαν χάδι, σαν καθρέφτη.
Η παράσταση στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων ολοκληρώθηκε την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου. Οι υποχρεώσεις των συντελεστών της παράστασης δεν επέτρεψε τη συνέχισή της. Ευτυχώς, μαθαίνουμε, αναζητούνται τρόποι για να συνεχιστεί το φθινόπωρο του 2019. Και είναι πολύ κοντά στο να βρεθούν αυτοί οι τρόποι. Για να τη δουν όσοι δεν την είδαν, για να την ξαναδούμε. » Αυτό είχε γράψει η Όλγα Σελλά στην κριτική της στην Popaganda. Να που οι συνθήκες μας οδήγησαν να την ξαναδούμε.