Την περασμένη Πέμπτη, οι ηγέτες των χωρών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών προχώρησαν, από το Μαρακές του Μαρόκου, σε ένα ισχυρό μήνυμα για τις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος στον πλανήτη Γη. «Τα μέτρα (που επιβάλλονται) για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι μη αναστρέψιμα» δήλωσαν.
Πρέπει να είναι «μη αναστρέψιμα». Τα πράγματα έχουν σοβαρέψει. Οι πάγοι της Αρκτικής λιώνουν. Πριν λίγες μέρες, ο Στίβεν Χόκιν ανακοίνωσε δημόσια ότι, κατά την εκτίμησή του, το ανθρώπινο είδος έχει στη διάθεσή του χίλια χρόνια για να εξασφαλίσει μετανάστευση σε άλλον πλανήτη. Η Γη εξαντλείται με ταχύτατους ρυθμούς.
Τον Οκτώβριο του 2015, ο Άγγλος καλλιτέχνης Joshua Abarbanel συμμετείχε, μαζί με άλλους 25 καλλιτέχνες, στον «Αρκτικό Κύκλο», μια εξερευνητική αποστολή με ένα ιστιοφόρο. Ταξίδεψαν, επί δύο εβδομάδες, στα νερά του Αρχιπελάγους Σβάλμπαρντ, 10 μοίρες νοτίως του Βορείου Πόλου. Για να αποκτήσουν εμπειρία της περιοχής, να ερευνήσουν πιθανότητες μελλοντικών καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων. Και να κάνουν τέχνη, επί τόπου.
Ο Abarbanel δημιούργησε ένα μικρό καλούπι, μόλις 40, 64 εκατοστά, μιας νορβηγικής βάρκας με κουπιά. Από πάγο. Για να καθελκυστεί στα νερά του Αρκτικού Ωκεανού. Όπου θα λιώσει και θα ξαναγίνει το στοιχείο πάνω στο οποίο επέπλευσε.
Για τον Άγγλο καλλιτέχνη, το να δουλεύει με πάγο στον Αρκτικό Ωκεανό είναι επίκληση στις ιδέες του «εφήμερου», της «προσωρινότητας», του «παροδικού» και του «εύθραυστου» στο φυσικό περιβάλλον.
ΥΓ. Το έργο φιλοξενείται στην Los Angeles Harbor College Fine Art Gallery, στο πλαίσιο της έκθεσης «Joshua Abarbanel: Finding North», έως τις 16 Δεκεμβρίου.