Έχουν τοποθετηθεί δημόσια ουκ ολίγοι φορείς, πολιτικοί, καλλιτέχνες και πολίτες για την περίπτωση της Ηριάννας Β.Λ., που μας αφορά όλους. Χαρακτηριστικά, αναφέρουμε εδώ τους Παύλο Παυλίδη, Γιάννη Αγγελάκα, Θανάση Παπακωνσταντίνου, τους 31 ποιητές και το Σωματείο Εργαζομένων στον Χώρο του Χορού.
Σήμερα, διοργανώνεται μεγάλη συγκέντρωση συμπαράστασης υπέρ της Ηριάννας, στην πλατεία Συντάγματος στις 7 το απόγευμα.
Όπως γράφει χαρακτηριστικά και στην σελίδα της εκδήλωσης στο Facebook:
«Θα μπορούσε να ήσουν ΕΣΥ! Όλες και όλοι δίνουμε το “παρών” την Παρασκευή 14/07 στις 19.00 στην πλατεία Συντάγματος για να αποδείξουμε ότι η Ηριάννα Β.Λ δεν είναι μόνη της και να δηλώσουμε έμπρακτα τη στήριξή μας. Για να ζητήσουμε την άμεση καθαρογραφή της απόφασης και την αποκατάσταση της αδικίας.»
Παράλληλα, τη Δευτέρα, 17/7, διοργανώνεται συγκέντρωση συμπαράστασης στο Εφετείο Αθηνών ενόψει της εκδίκασης της αίτησης αναστολής από το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών. Υπενθυμίζεται ότι η 29χρονη Ηριάννα Β.Λ., υποψήφια διδάκτορας της Φιλοσοφικής, έχει καταδικαστεί σε κάθειρξη 13 ετών για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», χωρίς ουσιαστικά στοιχεία εναντίον της πέραν ενός επιστημονικά ανεπαρκούς δείγματος DNA.
«Μου ζητήθηκε να κάνω μια δήλωση. Για την απόφαση και για το πώς νιώθω. Νιώθω, λοιπόν, ότι τρεις φορές Άλλοι επιχείρησαν να μου ανακόψουν τον δρόμο, σπέρνοντας σ’ αυτόν εμπειρίες ξένες, ασύνδετες με τις δικές μου επιλογές.
Η πρώτη φορά ήταν η σύλληψη του συντρόφου μου, η δεύτερη η σύλληψή μου και η τρίτη τώρα (φαντάζομαι είπαν “οι ψυχολογικοί φραγμοί δεν φτάνουν, ας γίνουν αυτοί πραγματικοί”).
Την πρώτη και τη δεύτερη φορά καλώς ή κακώς αδιαφόρησα. Αγνόησα τα εμπόδια και συνέχισα τη δική μου πορεία, σπουδές, δουλειά, φίλοι, οικογένεια, ζωή. Τέσσερα χρόνια μετά όμως, την πρώτη του Ιούνη, έρχονται ξανά οι Άλλοι και όχι απλά μου κλείνουν τον δρόμο, αλλά τον ξηλώνουν – λες και δεν υπήρξε ποτέ.
Και τώρα, βρίσκομαι εδώ, στις φυλακές Ελαιώνα, προσπαθώντας να κρατήσω τον εαυτό μου. Και σκέφτομαι: στις “συνειδήσεις” τους όλα επιτρέπονται. Λένε πως οι δικοί τους μετέωροι και ανυπόστατοι σκοποί βαραίνουν πάλι περισσότερο από μια ζωή.
Δεν είναι τρελοί. Η τρέλα είναι άλλοθι. Είναι αυθαιρεσία. Εκμετάλλευση της ανωνυμίας και της θέσης τους.
Παίζουν σκάκι στις πλάτες μας, χωρίς να έχουν αντίπαλο, “όλα τα πιόνια ευθεία. Μια ή άλλη εμείς παίρνουμε το παιχνίδι”.