Ο Τάσος Θεοφίλου κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε ληστεία τράπεζας στην Πάρο τον Αύγουστο του 2012, στην οποία κατά τη διαφυγή των ληστών δολοφονήθηκε ένας οδηγός ταξί. Την Παρασκευή 7 Ιουλίου, το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων τον έκρινε αθώο για όλες τις κατηγορίες που είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως σε 25 χρόνια κάθειρξη για τη ληστεία, ενώ είχε δικαστεί και ως μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης. Με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, ο Τάσος Θεοφίλου ευχαριστεί όσους τον στήριξαν στη δικαστική του περιπέτεια.
Όπως έγραψε, «το βάθος και η ένταση της ευγνωμοσύνης μου για τους ανθρώπους που με οποιονδήποτε τρόπο με στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια υπερβαίνουν κατά πολύ τη δυνατότητά μου να τις εκφράσω. Συγχρόνως η απαλλαγή μου από όλες τις κατηγορίες είναι γεγονός πολύ μεγαλύτερης σημασίας από μια προσωπική δικαίωση. Είναι μια νίκη του κόσμου του αγώνα απέναντι στην καταστολή. Μια νίκη των από τα κάτω απέναντι στο βαθύ αστυνομικό κράτος. Μια νίκη των κινηματικών και εναλλακτικών μέσων απέναντι στα κυρίαρχα μίντια. Μια νίκη της αντιπληροφόρησης απέναντι στην καθεστωτική προπαγάνδα. Μια νίκη του κινήματος απέναντι στην παρακμή της εξουσίας.
Όπως στο πρωτόδικο έτσι και στο εφετείο, οποιοδήποτε δικαστήριο ερχόταν αντιμέτωπο με μια τόσο ογκώδη δικογραφία, από την οποία όμως έλειπε το παραμικρό στοιχείο, η απόφαση που θα έπαιρνε δεν θα μπορούσε να είναι παρά μόνο πολιτική. Σε αντίθεση όμως με το πρωτόδικο, η πλειοψηφία των μελών της σύνθεσης του Α’ Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων είχε την εντιμότητα να παραμείνει συνεπής στις διακηρύξεις της -κατά τ’ άλλα δομικά ταξικής- ποινικής δικαιοσύνης και να μην υποκύψει στις πιέσεις του λόμπι της «αντιτρομοκρατικής» σταυροφορίας, αλλά να αφουγκραστεί το κίνημα αλληλεγγύης απαλλάσσοντάς με τελικά από όλες τις κατηγορίες.
Έτσι λοιπόν η απόφαση αυτή είναι συγχρόνως κι ένα πρώτο όριο στις μεθοδεύσεις της «αντιτρομοκρατικής» και της βιομηχανίας διώξεων που έχουν ως αιχμές τον 187Α (τρομονόμο) και το ψευδοεπιστημονικό στοιχείο του DNA .
Το πεδίο της ποινικής δικαιοσύνης μπορεί και πρέπει να είναι ένα ακόμη πεδίο αγώνα, καθώς οι επί μέρους αποφάσεις των δικαστηρίων αποκρυσταλλώνουν αλλά και καθορίζουν -στα όρια πάντα που επιβάλλει το ταξικό τους πρόσημο- κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς. Αυτός ο αγώνας έχει και επόμενους σταθμούς. Από την αίτηση αποφυλάκισης της Ηριάννας που εκδικάζεται στις 17 Ιούλη μέχρι τη δίκη της υπόθεσης των Σκουριών τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, και από την όποια δίωξη διαδηλωτή μέχρι την κάθε τρομοδίκη».