«Τα Καπετανέικα», ως ιδέα, γεννήθηκαν το χειμώνα του 2017, σε μια περίοδο συναισθηματικά φορτισμένη από την απώλεια της συντροφιάς του αρχιτέκτονα Κώστα Γουζέλη. Οργανώθηκαν το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου από μια πλειάδα ανθρώπων καθοδηγούμενων από μία και μόνο σκέψη: «Πως θα του άρεσε;»
Στην επιτυχία της περυσινής διοργάνωσης συνέβαλαν η καλοκαιρία, ο εθελοντισμός, η προσφορά, η γεμάτη ξύλινα σκάφη θάλασσα, η μαγευτική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στο παραδοσιακό λιμανάκι της Νάουσας και έφερε ρίγη και δάκρυα συγκίνησης σε μάτια που «θυμήθηκαν» και μη.
Ας μη γελιόμαστε, τίποτε απ΄όλα αυτά δε θα είχαμε ζήσει αν o Γουζέλης ήταν αδιάφορος σε όσους ταξίδεψαν με τα σκάφη τους προς την Πάρο για να τον τιμήσουν.
Ήταν η αφορμή για ένα εκπληκτικό τριήμερο που όλοι ανυπομονούν να ξαναζήσουν και ως τέτοιο διαδόθηκε με τον ομορφότερο τρόπο: από στόμα σε στόμα!
Είθε «Τα Καπετανέικα» να είναι η γιορτή των ξύλινων σκαριών, οργανωμένη για ανθρώπους της θάλασσας, τους λάτρεις και υποστηρικτές του ξύλινου πανάδικου με όσες χαρές και βάσανα αυτό περικλείει!
Ο κόλπος της Νάουσας με ιστορία άνω των 4.000 ετών, μήτρα γέννησης νέων ιδεών, να αγκαλιάζει αμέτρητα ξύλινα σκαριά στα τυρκουάζ νερά των πανέμορφων ακτών του.
Η μυρωδιά, οι τριγμοί, το άγγιγμα των ξύλων να υπενθυμίζουν τη Ναυτική μας κληρονομιά.
Να είναι «φίλος» ο καιρός το τρίτο Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη, σαν ευλογία κι όλα να πηγάζουν απ΄το μοναδικό αυτό συναίσθημα της Αγάπης.
Πλήθος φίλων και εθελοντών ενώνουν τις δυνάμεις τους οργανώνοντας για δεύτερη συνεχή χρονιά τη γιορτή της καρδιάς μας, στο ίδιο κλίμα αγάπης, αλληλεγγύης και προσφοράς που επικράτησε πέρυσι.
«Τα Καπετανέικα» ξύπνησαν κοιμισμένους πόθους ανθρώπων για μια βάρκα με πανιά, ανθρώπων νέων που θα τους ανταμώσετε με το καλό στις 14 Σεπτέμβρη, Καταπλέοντας στη Νάουσα της Πάρου.