Η τραγωδία του Χέιζελ ήταν μια από τα χειρότερα ποδοσφαιρικά δυστυχήματα. Συνέβη στις 29 Μαΐου του 1985 στο στάδιο Χέιζελ στις Βρυξέλλες, όπου η Λίβερπουλ και η Γιουβέντους θα αγωνίζονταν σε έναν από τους πλέον ενδιαφέροντες τελικούς για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης στο ποδόσφαιρο.
Περίπου μία ώρα πριν από την προγραμματισμένη έναρξη του αγώνα, οι οπαδοί της αγγλικής ομάδας παραβιάζουν ένα κιγκλίδωμα που τους χώριζε από τους φίλους της Γιουβέντους, οι οποίοι οπισθοχώρησαν προς έναν τοίχο. Όσοι βρισκόταν κοντά στον τοίχο πέθαναν από ασφυξία λόγω της ασφυκτικής πίεσης που ασκούσαν ο ένας στον άλλον. Ο τοίχος τελικά κατέρρευσε, ενώ πολλά άτομα αναρριχήθηκαν σε κερκίδες για να γλιτώσουν.
Πολλοί άλλοι, ωστόσο, έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν σοβαρά γράφοντας μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του ποδοσφαίρου, καθώς 39 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και πάνω από 600 τραυματίστηκαν. Οι εθνικότητες των 39 οπαδών που έχασαν τη ζωή τους ήταν: 32 Ιταλοί οπαδοί της Γιουβέντους, 4 Βέλγοι, 2 Γάλλοι και ένας Βορειοϊρλανδός. Το παιχνίδι τελικά διεξήχθη παρά την καταστροφή.
Το γεγονός ότι υπαίτιοι της τραγωδίας υπήρξαν οι οπαδοί της αγγλικής ομάδας, οδήγησε την τότε πρωθυπουργό της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ , σε συνεννόηση με την ΟΥΕΦΑ, στο να αποκλείσει για 5 χρόνια όλους τους αγγλικούς συλλόγους από τις διοργανώσεις των ευρωπαϊκών κυπέλλων, με εξαίρεση τη Λίβερπουλ, η οποία αποκλείστηκε για 6 χρόνια.
Επίσης, μικρότερη τιμωρία επιβλήθηκε και στη Γιουβέντους, η οποία υποχρεώθηκε να δώσει ορισμένους εντός έδρας αγώνες στην επόμενη διοργάνωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, κεκλεισμένων των θυρών.
Το στάδιο Χέιζελ στη συνέχεια ανακατασκευάστηκε, έγιναν βελτιωτικά έργα που προσέδωσαν τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια, ενώ άλλαξε και η ονομασία του (ονομάζεται πλέον Στάδιο Βασιλιάς Μπουντουέν). Έντεκα χρόνια μετά την τραγωδία, το 1996, η ΟΥΕΦΑ διοργάνωσε σ’ αυτό το στάδιο τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων.