Η Τζίνα Μπαχάουερ ήταν Ελληνίδα μουσικός, αυστριακής καταγωγής. Σπούδασε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών, ενώ ταυτόχρονα φοιτούσε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1933 τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο σε έναν διεθνή διαγωνισμό πιάνου στη Βιέννη και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη μουσική διακόπτοντας οριστικά τις νομικές σπουδές της· αντίθετα, συνέχισε τη μουσική της εκπαίδευση στην Ecole Normale του Παρισιού, με δάσκαλο τον Αλφρέ Κορτό, μαθητεύοντας παράλληλα κοντά στους Ραχμάνινοφ και Βόλντεμαρ Φρίμαν. Η πρώτη εμφάνισή της στην Αθήνα ως σολίστ πραγματοποιήθηκε με τη Συμφωνική Ορχήστρα (1935) με διευθυντή τον Δημήτρη Μητρόπουλο.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου διέμενε στην Αλεξάνδρεια, όπου διακρίθηκε σε διάφορες μουσικές εκδηλώσεις και έδωσε πολλές συναυλίες τόσο στην Αλεξάνδρεια όσο και στο Κάιρο. Το 1950 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Royal Albert Hall του Λονδίνου και λίγο αργότερα στη Νέα Υόρκη. Διευθυντές ορχήστρας στις εμφανίσεις της υπήρξαν συχνά διάσημοι μαέστροι, ανάμεσα στους οποίους και ο Άλεκ Σέρμαν (δεύτερος σύζυγός της). Η Μπαχάουερ, παράλληλα προς τη δραστηριότητά της ως σολίστ, δίδαξε πιάνο σε διάφορους νέους μουσικούς, όπως στον κατοπινό διάσημο Αμερικανό πιανίστα Βαν Κλάιμπουρν.
πηγή: Εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ