Γεννημένος στην Αθήνα, ο Νίκος Κούνδουρος αποτελεί έναν από τους εξέχοντες Έλληνες σκηνοθέτες που διακρίθηκαν και εκτός συνόρων, ξεκινώντας απο τη ζωγραφική και τη γλυπτική πριν ασχοληθεί με τον κινηματογράφο στα 28 του χρόνια -σοφή επιλογή καθώς μας χάρισε μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες , τον “Δράκο”.
Με εμφανείς καταβολές από τον ιταλικό νεορεαλισμό, έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο με την “Μαγική Πόλη” (πρώτη εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη και για τον Θανάση Βέγγο) το 1954 για να κάνει δύο χρόνια αργότερα τον “Δράκο” με τον Ντίνο Ηλιόπουλο στον ομώνυμο ρόλο να δίνει ίσως την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του. Η ταινία, που μαζί με τις νεορεαλιστικές καταβολές συνδυάζει επιρροές από τον γερμανικό εξπρεσσιονισμό σε μία ατμόσφαιρα φιλμ νουάρ, παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ αποτέλεσε εμπορική αποτυχία στην Ελλάδα όταν προβλήθηκε το 1956 στις εγχώριες αίθουσες καθώς κατηγορήθηκε για ανθελληνισμό από εφημερίδες όπως “Η Εστία” και “Η Αυγή”. Η ιστορία έμελλε να διαψεύσει τις όποιες λογοκρισίες της εποχής μιας και πλέον κατατάσσεται ομόφωνα σε μία από τις σημαντικότερες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών.
Οι “Μικρές Αφροδίτες” αποτελεί την μάλλον πιο επιτυχημένη του ταινία με πολλαπλές διακρίσεις: Αργυρή Άρκτο σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου το 1963, καθώς και τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, μουσικής (στον Γιάννη Μαρκόπουλο) και κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1963. Βασισμένο σεναριακά στο “Δάφνις και Χλόη” του Λόγγου και τα “Ειδύλλια” του Ερωτόκριτου, αποτελεί μία βουκολική ερωτική ιστορία. Η επόμενη ταινία του “Vortex (Tο πρόσωπο της Μέδουσας)” αποτελεί την ίσως πειραματικότερη ταινία του γύρω από ένα ερωτικό τρίγωνο που επενδύεται μουσικά από τους Aphrodite’s Child, δημιουργώντας ένα καθ’ όλα avant garde αφήγημα.
Συνεχίζει να σκηνοθετεί ταινίες σε αραιά διαστήματα και έχει υπάρξει αντιπρόσωπος του ελληνικού κινηματογράφου πολλές φορές στο εξωτερικό με πολλές διακρίσεις εντός και εκτός συνόρων: εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 1953 και 1956 και στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, 1963 και 1967. Έχει επίσης τιμηθεί με το Πρώτο Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Βερολίνου το 1963 για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» καθώς και για την ταινία του «Το ποτάμι» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1959. Η ταινία “Μικρές Αφροδίτες” ειδικά, τιμήθηκε και με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Οι ταινίες του έχουν προβληθεί πολλάκις και στη μικρή οθόνη τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γαλλία. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στο Μετς.
Φιλμογραφία: