Μια τέτοια ιστορία είναι κι αυτή της Laurel Hubbard. Η Hubbard γεννήθηκε το 1978 στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας και σε παιδική ηλικία σημείωσε εθνικά ρεκόρ στην άρση βαρών εφήβων στην κατηγορία των 105 κιλών και άνω. Στα 23 της, όμως, εγκατέλειψε το άθλημα καθώς, όπως η ίδια είχε δηλώσει, δυσκολευόταν να αποδεχθεί και να αντιμετωπίσει την ταυτότητά της. Μερικά αργότερα, στα 30 της χρόνια, έκανε επέμβαση αλλαγής φύλου και ξεκίνησε ορμονοθεραπεία, ενώ πέντε χρόνια αργότερα άρχισε να αγωνίζεται διεθνώς στις κατηγορίες βαρέων βαρών γυναικών. Παρόλα αυτά, το 2018, υπέστη έναν φρικτό τραυματισμό στο χέρι, κάτι που έθεσε σε ρίσκο την καριέρα της. Με δύναμη ψυχής, όμως, ανέρρωσε και κατάφερε να συμμετάσχει στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο το 2020, στην κατηγορία των 87 κιλών και άνω. Έτσι, κατάφερε να γράψει ιστορία ως η πρώτη τρανς γυναίκα που έχει συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η πραγματοποίηση του ονείρου της, δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση. Σύμφωνα με τους κανόνες συμμετοχής των Ολυμπιακών Αγώνων, μια τρανς γυναίκα που επιθυμεί να αγωνιστεί με γυναίκες οφείλει να μειώσει τα επίπεδα τεστοστερόνης της κάτω από 10 νανομογραμμάρια ανά λίτρο για τουλάχιστον 12 μήνες πριν από την έναρξη του πρώτου της αγώνα. Αυτό σημαίνει πρακτικά πως η αθλήτρια πρέπει να μειώσει σημαντικά την ανδρική αυτή ορμόνη που συμβάλλει στη μυϊκή μάζα, και, στη συνέχεια, να τη διατηρεί κάτω των επιτρεπτών ορίων για ένα χρόνο μετά, συχνά μέσω ορμονικής θεραπείας. Η Laurel Hubbard πέρασε από αυτή τη διαδικασία για να καταφέρει εντέλει να πληροί τις προϋποθέσεις συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο, όπου τελικά κατάφερε να συμμετέχει. Η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μέσα από όλες αυτές τις περιπέτειες, αποτελεί σημαντική στιγμή για ολόκληρη την τρανς κοινότητα και τη συμμετοχή των ατόμων αυτών στον αθλητισμό. Η Hubbard έδωσε το παράδειγμα προκειμένου όλα τα μη δυαδικά (non-binary) παιδιά να ξέρουν ότι έχουν κι αυτά θέση στον αθλητισμό.
Μπορεί οι προβληματισμοί και ο δημόσιος διάλογος για τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες να παραμένουν -όπως και όλων των τρανς ατόμων- αλλά η Hubbard, δεν τα παράτησε στιγμή. Αναγνώρισε τις αντικειμενικές δυσκολίες και την αναμενόμενη κριτική, ωστόσο, δεν σταμάτησε στιγμή να κυνηγάει το όνειρό της. Η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ένα ζωντανό παράδειγμα επιμονής, αλλά και μια ιστορία -απόδειξη των Ολυμπιακών ιδεωδών που έχουν ως κύριες αρχές τους την συμπερίληψη και την καταπολέμηση κάθε είδους διακρίσεων. Όπως η ίδια είχε δηλώσει χαρακτηριστικά, «δεν είναι ο ρόλος μου ή ο στόχος μου να αλλάξω τη γνώμη των ανθρώπων. Θα ήλπιζα ότι θα με υποστήριζαν, αλλά δεν εξαρτάται από εμένα να τους αναγκάσω να το κάνουν».
Ιστορίες σαν της Laurel Hubbard αποδεικνύουν πως οι αξίες της διαφορετικότητας, της συμπερίληψης και της αξιοκρατίας είναι πιο επίκαιρες από ποτέ. Η Enel Green Power υπήρξε η πρώτη εταιρεία Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην Ελλάδα που υπέγραψε την Ευρωπαϊκή Χάρτα Διαφορετικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω της οποίας προάγεται η εθελοντική δέσμευση ιδιωτικών εταιρειών και οργανισμών με σκοπό την προώθηση της διαφορετικότητας και των ίσων ευκαιριών στον χώρο εργασίας, ανεξάρτητα από την ηλικία, την αναπηρία, το φύλο, τη φυλή ή την εθνοτική καταγωγή, τη θρησκεία ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, η Enel Green Power όρισε το 2022 ως χρονιά Διαφορετικότητας και Συμπερίληψης, όπου αποκορύφωση των πρωτοβουλιών της αποτελεί το κάλεσμα της εταιρείας σε όλους τους εργαζόμενους στο διεθνές δίκτυο εταιρειών του Ομίλου προκειμένου να συμμετάσχουν στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας το Νοέμβριο. Αποδεικνύοντας, μ’ αυτόν τον τρόπο, έμπρακτα τη συστράτευσή τους ώστε οι παραπάνω αξίες να ενσωματωθούν στην καθημερινή πρακτική των επιχειρήσεων σε κάθε τομέα, σε κάθε επίπεδο.