Συνεπιμέλεια, ναι! Υποχρεωτική, γιατί;

Ακολουθεί το κείμενό της καμπάνιας «Όχι στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια» με την ανάλυση των διατάξεων:

1. Παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών και παραγκωνίζουν το συμφέρον τους.

Μέχρι σήμερα, κάθε παιδί ήταν μια μοναδική ιστορία, την οποία εξέταζε ξεχωριστά ο/η δικαστής, καθιστώντας τις ισχύουσες διατάξεις του Οικογενειακού Δικαίου από τις πλέον προοδευτικές στην Ευρώπη. Ο νομοθέτης εισάγει αυθαίρετα και οριζόντια τον ορισμό του συμφέροντος του παιδιού, το ίδιο για όλα τα παιδιά, αφαιρώντας από την/τον δικαστή τη δυνατότητα να κρίνει κατά περίπτωση και ανάλογα με τις κοινωνικές-οικονομικές δυνατότητες και τις δυναμικές που αναπτύχθηκαν στην κάθε οικογένεια.

Αντί οι ανάγκες και ο λόγος του ίδιου του παιδιού και των ειδικών παιδοψυχολόγων να αναβαθμίζονται, εν έτει 2021 το κράτος αναλαμβάνει τον ρόλο του πάτερ φαμίλια, του πατριάρχη που ξέρει καλύτερα από όλες και όλα (γυναίκες και παιδιά) ποιο είναι το συμφέρον τους. Επιπλέον, εισάγεται τεκμήριο του 1/3 του χρόνου του παιδιού για την άσκηση επικοινωνίας με τον γονέα που δεν διαμένει, το οποίο δεσμεύει καταλυτικά τη δυνατότητα του δικαστή να κρίνει εξατομικευμένα. Πρόκειται για μια ρύθμιση που παραβιάζει τα δικαιώματα των παιδιών.

2. Εκθέτουν τα παιδιά ή/και τον κακοποιημένο γονέα στην βία του κακοποιητή.

Με μία αδιανόητη πρόταση, ο κακοποιητικός γονέας, ακόμη και αν έχει καταδικαστεί πρωτόδικα, θα μπορεί να έχει (1/3) επικοινωνία με το παιδί και πρόσβαση στην κακοποιημένη πρώην σύζυγο που έχει την κύρια επιμέλεια, μέχρι την ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ καταδίκη του. Αυτό για τα ελληνικά ποινικά δικαστήρια, συνιστά υπόθεση περίπου 10 χρόνων. Δεν γνωρίζει ο Υπουργός Δικαιοσύνης τα στατιστικά από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες και την αστυνομία; Δεν γνωρίζει για την αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας και παιδικής κακοποίησης; Δεν γνωρίζει τη διεθνή εμπειρία, συχνά τραγική, με δολοφονημένα παιδιά και γυναίκες, από χώρες με παρόμοια νομοθεσία; Να παραιτηθεί αν δεν τα γνωρίζει. Να παραιτηθεί, γιατί εμείς δεν θα παραδώσουμε τις ζωές των επιζωσών ενδοοικογενειακής βίας και τα παιδιά μας στα χέρια των κακοποιητών.

3. Εγκλωβίζουν τις γυναίκες και την ευάλωτη γονεϊκότητα.

Το κείμενο φαίνεται να αγνοεί σχεδόν εντελώς τη διείσδυση και την επιμονή της έμφυλης βίας που καθορίζει σημαντικά τα αιτήματα για διαζύγιο και δημιουργεί καταστάσεις μεγαλύτερων εντάσεων στην επιμέλεια των παιδιών, τα οποία γίνονται για τους πατέρες το αντικείμενο της διαμάχης και ένα εργαλείο για να συνεχίσουν να ασκούν εξουσία και έλεγχο. Το νομοσχέδιο βάζει σε εκβιάσιμη θέση τις γυναίκες και την ευάλωτη γονεϊκότητα, προβλέποντας μάλιστα και ποινές σε περίπτωση μη συμμόρφωσης. Το αποτέλεσμα θα είναι ο περαιτέρω εγκλωβισμός των γυναικών και ευάλωτων γονέων σε καταπιεστικές/κακοποιητικές σχέσεις, αποτρέποντας ακόμη και την καταγγελία ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας υπό τον φόβο της απώλειας των παιδιών σε πιθανό διαζύγιο. Σε μία κοινωνία που είναι ήδη δύσκολο για τις γυναίκες να καταγγείλουν και να αποδείξουν την ενδοοικογενειακή βία και την κακοποίηση του παιδιού, η νομοθετική πρόταση αυτή συνιστά εγκληματική πράξη.

4. Κλείνουν το μάτι στους Ενεργούς (Πλούσιους) Μπαμπάδες που αγωνίζονται για να μην καταβάλλεται/ μειωθεί η διατροφή.

Ποιος θα ξεχάσει έναν από τους επικεφαλής και δημόσιο εκπρόσωπο του λόμπι, να δηλώνει από τηλεοράσεως ότι δεν μπορεί να πληρώνει μια ζωή διατροφή για εννιά μήνες ενοίκιο; Τον άκουσε ο κύριος Τσιάρας, λοιπόν, και θέσπισε το τεκμήριο επικοινωνίας κατά το 1/3, το οποίο θα μειώσει έως και θα εκμηδενίσει τις διατροφές, καθώς θα συμψηφίζονται, ενώ δεν μεριμνά για την υποστήριξη των μονογονεϊκών οικογενειών και την ενίσχυση του ενός γονέα όταν ο έτερος δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις διατροφής του. 

Το νομοσχέδιο, επίσης, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με σωρεία διατάξεων

-> της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού,
-> της Διεθνούς Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και τη καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας,
-> της ΕΣΔΑ και την Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεως κατά των γυναικών,
ούτε αυτές τις γνωρίζουν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και στην Κυβέρνηση;

Το νομοσχέδιο που έθεσε σε δημόσια διαβούλευση το Υπουργείο Δικαιοσύνης, αποτελεί– τόσο στο γράμμα όσο το πνεύμα που το διαπνέει – επιβεβαίωση της πατριαρχικής εξουσίας. Και εκεί συναντιέται με τις αυταρχικές κυβερνήσεις παγκόσμια, που επιβάλουν αντιδραστικές νομοθεσίες ελέγχου του γυναικείου και κουήρ σώματος, απειλούμενες από την αναζωπύρωση του φεμινιστικού κινήματος και των διεθνικών κανόνων που αυτό επέβαλε, όπως η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.

Δεν έχουμε αυταπάτες. Η πραγματικότητα είναι γνωστή εδώ και μήνες. Η κυβέρνηση προώθησε διατάξεις που γράφτηκαν από ομάδες συμφερόντων συγκεκριμένων κατηγοριών πατεράδων με εκκρεμείς οικογενειακές υποθέσεις.

Δεν περιμέναμε τίποτα διαφορετικό από την κυβέρνηση που καταπατά κάθε έννοια δικαίου και ελευθεριών, που δολοφονεί καθημερινά τους ανθρώπους μας στις εμπόλεμες ζώνες των υποστελεχωμένων και υποχρηματοδοτημένων δημόσιων νοσοκομείων για να μη δαπανήσει μισό ευρώ στην υγεία του λαού, που έχει οδηγήσει στην ανεργία και την φτώχεια τα μεγαλύτερα τμήματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, που συγκαλύπτει παιδοβιαστές και δολοφόνους μέρα μεσημέρι έξω από την Βουλή, που λεηλατεί την φύση για λίγο ακόμη κέρδος εταιρειών, που εισβάλει με την αστυνομία στα πανεπιστήμια, που επιβάλει με το γκλομπ μέσα στις γειτονιές μας ό,τι δεν έχει επιβάλει με τον τρόμο των προστίμων.

Δεν περιμέναμε αυτή η κυβέρνηση, να κλείσει τις πόρτες στο ισχυρό λόμπι των Πλουσίων Μπαμπάδων με τη μισογυνική, προσβλητική και σεξιστική ρητορική τους, που διαστρεβλώνει καθημερινά την αλήθεια για να μας πείσουν πως η ενδοοικογενειακή βία δεν έχει έμφυλο πρόσημο και ότι οι γυναίκες ασκούν βία εξίσου. Η αντιστροφή αυτή της πραγματικότητας, η παραχάραξη της ιστορίας και η νέα καταγραφή της κοινωνικής πραγματικότητας αντιστοιχεί στα απάνθρωπα, μισαλλόδοξα και ακροδεξιά μορφώματα της alt-right, αλλά ποιος θα ενοχλούνταν στην κυβέρνηση από αυτό; Ο Άδωνις ή ο Μπογδάνος; Σίγουρα πάντως, όχι ο κ. Τσιάρας, ο οποίος απέδειξε την πλήρη απαξίωση του προς τις γυναίκες αρνούμενος ακόμη και να συνομιλήσει μαζί τους, ενώ έπινε το καφεδάκι του με το λόμπι της (υποχρεωτικής) Συνεπιμέλειας, λίγο πριν δηλώσει ως Υπουργός Δικαιοσύνης πως οι μόνες κανονικές οικογένειες είναι εκείνες με μαμά και μπαμπά, και πως τα παιδιά που δεν μεγαλώνουν σε αυτό το πλαίσιο είναι προβληματικά και παραβατικά, αναπαράγοντας τον ακραίο στιγματιστικό λόγο για τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών και των ΛΟΑΤΚΙ οικογενειών.

Το νομοσχέδιο επαναφέρει τη φιγούρα του πατέρα αφέντη, εκβιάζει την ευάλωτη γονεϊκότητα και εκθέτει τα παιδιά στην κακοποίηση.

Λέμε #ΑμετάκληταΟΧΙ στο νομοσχέδιο Τσιάρα.
Λέμε #ΑμετάκληταΟΧΙ στην Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια.
Δεν θα γυρίσουμε τα ρολόγια μας 40 χρόνια πίσω.
Δεν θα επιτρέψουμε την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου.