Φωτογράφισε αστέρες της ροκ, σπουδαίους συνθέτες και μουσικούς της τζαζ και ηγέτες των αγώνων υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων. Αιχμαλώτισε με τον φωτογραφικό φακό του τη γενιά της κοινωνικής αλλαγής, τους Τζάνις Τζόπλιν, Τζίμι Χέντριξ, Τζον Κολτρέιν, το Μουσικό Φεστιβάλ της Τζαζ Μοντερέι και το Γούντστοκ και τους διαδηλωτές στο Μισισιπή.
Μία δεκαετία μετά τον θάνατο τού φωτογράφου Τζιμ Μάρσαλ, το έργο του, εκατοντάδες φωτογραφίες, πορτρέτα, εικόνες δρόμου συνοδευόμενες από κείμενα συγχρόνων του και η ιστορία της πολύχρωμης και τραγικής ζωής του συγκεντρώθηκαν σε έναν πολυτελή τόμο από την Αμέλια Ντέιβις, διαχειρίστρια του φωτογραφικού αρχείου του.
Στο φωτογραφικό βιβλίο «Show Me the Picture» (Chronicle Books) που φέρει τον ίδιο τίτλο με ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, περιλαμβάνονται 284 φωτογραφίες, 70 από τις οποίες δημοσιεύονται πρώτη φορά.
Είναι κλασικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες διάσημων, στις οποίες ο Τζίμι Μάρσαλ αναδεικνύει την ανθρώπινη πλευρά τους, όπως του Τζόνι Κας από τη θρυλική συναυλία του στη φυλακή Σαν Κουεντίν, εικόνες ανθρώπων της καθημερινότητας, αλλά και εμβληματικών μορφών των αγώνων για τα ατομικά και τα πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ, όπως οι Τζον Λιούις και Μπάγιαν Ράστιν.
Τις φωτογραφίες πλαισιώνουν ιστορίες για τις σχέσεις του με τις Τζάνις Τζόπλιν και Γκρέις Σλικ, την επί σειρά ετών σύντροφό του, Μισέλ Μάργκετς, την Αμέλια Ντέιβις που εργάστηκε ως βοηθός του τα τελευταία χρόνια της ζωής του, τον εθισμό του στα ναρκωτικά στα μέσα της δεκαετίας του 1970 που επισκίασε την καριέρα του και την επάνοδό του τη δεκαετία του 1980 και τη συνεργασία του με τους Red Hot Chili Peppers και Cult.
Ο Μάρσαλ γεννήθηκε στο Σικάγο, από μετανάστες, Ασσύριους γονείς και η οικογένεια μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο όταν εκείνος ήταν δύο ετών. Η αγάπη του για τη φωτογραφία άρχισε στο γυμνάσιο και ενώ φοιτούσε στο σχολείο, αγόρασε μία Leica M2 και συνέχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία όταν εργάστηκε για κάποιο διάστημα ως υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρείας. Το 1960 περιστασιακά φωτογράφιζε στο Jazz Workshop στο Σαν Φρανσίσκο και τυχαία συναντήθηκε με τον Τζον Κολτρέιν, ο οποίος πόζαρε στον φακό του.
«Ο Τζιμ μεγάλωσε σε μια οικογένεια μεταναστών», εξηγεί η συγγραφέας του βιβλίου. «Αγωνίσθηκε για να γίνει γνωστός και σεβαστός και στα πρώτα του έργα , φωτογράφισε ανθρώπους που ήταν και ξένοι και αουτσάιντερ. Αυτές οι εικόνες, «είναι μια αντανάκλαση του πώς αισθανόταν στον κόσμο» ανέφερε.
Ωστόσο κατάφερε όσα λίγοι, ήταν ο μόνος στον οποίο επιτράπηκε η είσοδος στα παρασκήνια της τελευταίας live εμφάνισης των Beatles στο Σαν Φρανσίσκο το 1966 στο Candlestick Park, ένας από τους ελάχιστους που βρέθηκε πίσω από τη σκηνή του Γούντστοκ το 1969 και ο φωτογράφος του περιοδικού Life που επιλέχθηκε για την περιοδεία των Rolling Stones το 1972.
«Ήταν ένας από τους βετεράνους της μουσικής φωτογραφίας» αναφέρει η Αμέλια Ντέιβις. «Οι άνθρωποι τον αποκαλούσαν “νονό της φωτογραφίας του rock ‘n’ roll”. Φωτογράφισε κομμάτια μιας ιστορίας 50 ετών» σημειώνει.
Ο Τζίμι Μάρσαλ, ο οποίος πέθανε το 2010 σε ηλικία 74 ετών τιμήθηκε μετά θάνατον στην τελετή απονομής των βραβείων Grammy το 2014.