«Είναι ίσως το σκοτεινότερο σημάδι της οικονομικής καταστροφής στην Ελλάδα, όπου παραδοσιακά ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί έχουν αρχίσει να καταρρέουν μετά από χρόνια ύφεσης», αναφέρει το πρακτορείο.
Το 25% του εργατικού δυναμικού είναι άνεργο, ενώ το 25% των παιδιών ζει σε συνθήκες φτώχειας σύμφωνα με τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, αναγκάζοντας τους γονείς να βασίζονται στους παππούδες για οικονομική βοήθεια. Αλλά και οι συντάξεις έχουν κοπεί δεκάδες φορές.
Στην Αθήνα, το Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο, το οποίο ιδρύθηκε πριν από έναν αιώνα για τα ορφανά του πολέμου, μετά βίας μπορεί να ανταποκριθεί στον αριθμό των γονιών που στρέφονται σε αυτό για βοήθεια.
Χωρίς να μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, οι γονείς αφήνουν τα παιδιά στο ίδρυμα για ολόκληρη την εβδομάδα.
Η Ηρώ Ζερβάκη, επικεφαλής του ιδρύματος, σημειώνει ότι τουλάχιστον 40 παιδιά βρίσκονται στη λίστα αναμονής, τέσσερις φορές περισσότερα απ΄ ότι πριν από δύο χρόνια.
Στο ίδρυμα κοιμούνται 25 παιδιά σε ένα γυμνό δωμάτιο με σειρές κρεβατιών ντυμένα με μπλε κουβέρτες, ενώ δεν διαθέτει το προσωπικό και τα χρήματα για να αυξήσει την δυναμικότητα του, αναφέρει. Οι περισσότερες θέσεις είναι για κακοποιημένα παιδιά.
Δεκάδες άλλα παιδιά, από δύο έως πέντε, έρχονται καθημερινά, αλλά οι ημέρες μακριά από τους γονείς τους είναι μεγάλες.
«Είχαμε περιστατικά που τα παιδιά προσπάθησαν να φύγουν, να τρέξουν μακριά, να πάνε στη μητέρα τους», αναφέρει η κα Ζερβάκη.
Στο παιδότοπο ένα μικρό κορίτσι ρωτά την κοινωνική λειτουργό: “κυρία, πότε θα πάω στη μαμά μου;”
«Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις ημέρες οπότε κάθε ημέρα ρωτούν: είναι Παρασκευή;», αναφέρει η κοινωνική λειτουργός Ανθούλα Ζαρμακούπη. «Ξέρουν ότι η μαμά θα τα πάρει το σαββατοκύριακο».
Αλλά μερικές φορές ακόμα και αυτό δεν είναι δυνατό, αναφέρει. «Έχουμε παιδιά που οι γονείς τους είναι άστεγοι και έτσι είναι δύσκολο να τα πάρουν για το Σαββατοκύριακο».
Για το ίδρυμα επίσης, οι πιο χαρούμενες ημέρες φαίνεται να είναι πολύ μακριά.
Η κρατική χρηματοδότηση έχει μειωθεί και καλύπτει μόλις το μισό για τους μισθούς του προσωπικού. Το ίδρυμα εξαρτάται στις δωρεές για τρόφιμα και ρούχα και η κα Ζερβάκη τονίζει ότι είναι πολύ δύσκολο να πει αν θα μπορεί να καταβάλει τις πληρωμές του επόμενου μήνα.
«Δεν φαίνεται ότι το αύριο θα είναι καλύτερο», αναφέρει. «Θα χρειαστούν ορισμένα χρόνια. Ελπίζω όχι πολλά».
Πηγή: Έθνος