Στα εδάφη που ελέγχει ανάμεσα στη Συρία και το Ιράκ, το Ισλαμικό Κράτος συνηθίζει να πετάει τους ομοφυλόφιλους από τις στέγες των σπιτιών. Αν το Κοράνι δεν καταδικάζει ανοιχτά την ομοφυλοφιλία, οι τζιχαντιστές θεωρούν τον σοδομισμό «διαστροφή» και κατηγορούν τις δυτικές δημοκρατίες, μεταξύ άλλων, ότι «νομιμοποίησαν» την ομοφυλοφιλία.
Παρ’ όλα αυτά, η οργάνωση έσπευσε να αναλάβει την ευθύνη για δύο επιθέσεις που πραγματοποίησαν «στρατιώτες» της με έναν σεξουαλικό προσανατολισμό διαφορετικό από αυτόν που κυριαρχεί στη Ράκα. Τη νύχτα της 11ης προς τη 12η Ιουνίου, ο Ομάρ Ματίν σκότωσε 49 ανθρώπους σε ένα γκέι νυχτερινό κέντρο της Φλόριντα, δηλώνοντας πίστη στο Ισλαμικό Κράτος. Η οργάνωση ανέλαβε αμέσως την ευθύνη γι΄ αυτή την επίθεση κατά των «σοδομιστών». Λίγες ημέρες αργότερα, όμως, ένας εραστής του δράστη δήλωσε ότι ο Ματίν ήταν 100% ομοφυλόφιλος. Αυτός ο προσανατολισμός του, τον οποίο απωθούσε, τον έκανε να αναπτύξει ένα μίσος κατά των γκέι. Το βεβαίωσε και η πρώην γυναίκα του, «υπήρχαν στιγμές που εξέφραζε τη δυσφορία του για τους ομοφυλόφιλους».
Έναν μήνα αργότερα, το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη για μια επίθεση που διέπραξε άλλος ένας «βίαιος» σύζυγος, που του άρεσαν κι εκείνου οι άντρες. Πρόκειται για τον Μοχάμεντ Λαχουαϊέι Μπουλέλ, που σκότωσε 84 άτομα με το φορτηγό του στη Νίκαια. Και στην περίπτωση αυτή, οι αποκαλύψεις για την «άσωτη» ζωή του -όπως είπε ο εισαγγελέας του Παρισιού- ήρθαν στο φως μετά την ανάληψη της ευθύνης από το Ι.Κ.
Το προφίλ αυτών των δύο δολοφόνων θέτει σε αμφισβήτηση την τζιχαντιστική διάσταση των πράξεών τους. «Οι ακραίες περιπτώσεις μπορεί να μοιάζουν με εξαιρέσεις, στην πραγματικότητα όμως ρίχνουν φως και στις άλλες περιπτώσεις: Μεγεθύνουν, όπως ένα μικροσκόπιο, αυτά που δεν φαίνονται εύκολα» σημειώνει ο καθηγητής Ψυχοπαθολογίας, Φετί Μπενσλαμά. «Στην περίπτωση του Ορλάντο, δεν είναι φυσικά η ομοφυλοφιλία πίσω από την πράξη, αλλά το μίσος που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της ομοφυλοφιλίας. Πρέπει πάντα να εντάσσουμε την ομοφυλοφιλία σε ένα προσωπικό, και στην περίπτωση αυτή παθολογικό, πλαίσιο. Η ομοφυλοφιλία του Ομάρ Ματίν αποτελούσε γι’ αυτόν μια διαστροφή που έπρεπε να χειριστεί, σβήνοντας τον εαυτό του και όσους την ενσάρκωναν».
Πέρα από τις περιπτώσεις των δολοφόνων της Νίκαιας και του Ορλάντο, το ζήτημα της σεξουαλικής ταυτότητας δεν είναι καθόλου περιθωριακό στη σφαίρα των τζιχαντιστών. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Monde», πολλοί ισλαμιστές είχαν ομοφυλόφιλες τάσεις. Και η πληροφορία αυτή δεν έχει στόχο να μειώσει την πολιτική διάσταση της τρομοκρατίας, αλλά να αποκαλύψει τα «μικρά πράγματα» που μπορεί να κρύβουν οι «μεγάλες ιδεολογίες».
Ο πιο γνωστός τρομοκράτης που η σεξουαλικότητά του ερχόταν σε αντίφαση με την υπόθεση που υπηρετούσε ήταν ο Σερίφ Κουασί, ένας από τους δολοφόνους του Charlie Hebdo. Οι υπηρεσίες που τον παρακολουθούσαν είχαν διαπιστώσει ότι είχε εραστή. Μερικά χρόνια αργότερα πρωταγωνίστησε στη σφαγή στο Charlie Hebdo. Αντιμέτωπος με δύο απαγορεύσεις -τον σοδομισμό και την απεικόνιση του Προφήτη-, ο δολοφόνος καταδίκασε σε θάνατο τους παραβάτες του δεύτερου ταμπού, θεωρώντας έτσι ότι σβήνει τις δικές του αμαρτίες.
Η διαδρομή ενός νεαρού τζιχαντιστή, του οποίου θα διατηρήσουμε την ανωνυμία, δείχνει σε ποιο σημείο ο σαλαφιστικός πουριτανισμός αποτελεί έναν τρόπο διαχείρισης των εσωτερικών συγκρούσεων. Επιστρέφοντας από τη Συρία, ο Μ. ανακρίθηκε από τις υπηρεσίες πληροφοριών. Ένας αστυνομικός τον ρώτησε γιατί ασπάστηκε το Ισλάμ.
«Την εποχή εκείνη, δεν ήμουν πιστός, ένιωθα ομοφυλόφιλος. Το Ισλάμ μού φάνηκε αληθινό, κατάλαβα ότι ήταν φτιαγμένο για μένα, και εδώ κι έναν χρόνο δεν νιώθω πια ομοφυλόφιλος. Ούτε έχω σεξουαλικές σχέσεις. Συνεχίζω όμως να μιλώ με ομοφυλόφιλους, κυρίως στο Facebook».
Ο προσηλυτισμός του φαίνεται λοιπόν ότι είχε στόχο την καταπολέμηση επιθυμιών που του φαίνονταν αισχρές. Το τέχνασμα όμως δεν πιάνει. Λίγο μετά τον προσηλυτισμό του, ο Μ. σχεδιάζει να πάει στη Γάζα. Ανακριτής: «Τα ταξίδια σας στη Γάζα παρουσιάζονται συχνά με τη μορφή σεξουαλικών φαντασιώσεων. Στις 4/12/2012 είπατε στον Χ ότι θα σας άρεσε να σας βιάσουν στα τούνελ που συνδέουν τη Ράφα με τη Γάζα. Τι έχετε να πείτε;» Μ. : «Είναι αλήθεια ότι θα μου άρεσε να έχω ακραίες επαφές εκεί».
Ο Μ. αποφασίζει τελικά να φύγει για τη Ράκα και προσπαθεί να πείσει δύο 17χρονους να τον ακολουθήσουν. «Ίσως το τζιχάντ να ήταν ένα πρόσχημα για να έρθω σε επαφή μαζί τους» αναγνωρίζει. Οι νεαροί γνώριζαν, άλλωστε, το ομοφυλόφιλο παρελθόν του. Μόλις έφτασε στη Ράκα, ο Μ. κλείστηκε σε ένα μπουντρούμι για πενήντα ημέρες. Η ισλαμική αστυνομία ανακάλυψε ενοχοποιητικές φωτογραφίες στη φωτογραφική του μηχανή. Ως εκ θαύματος γλύτωσε από τον θάνατο και του επιτράπηκε να επιστρέψει στην πατρίδα του. «Δεν αναζητούσα τον κίνδυνο» είπε στον ανακριτή, «επεδίωκα να εξιλεωθώ για την ομοφυλόφιλη συμπεριφορά μου που είναι αντίθετη στο Ισλάμ».
«Υπάρχουν χίλιοι τρόποι να ριζοσπαστικοποιηθεί κανείς, έχω δει όμως αρκετές περιπτώσεις όπου το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας κυριαρχεί» σημειώνει ο ψυχίατρος Σερζ Εφέζ, που παρακολουθεί καμιά δεκαπενταριά περιπτώσεις. Ένας από τους ανθρώπους που παρακολουθεί εναλλάσσει βίαιους τζιχαντιστικούς ιστότοπους – κυρίως με αποκεφαλισμούς- με ιστότοπους ομοφυλόφιλης πορνογραφίας.
Άλλοι τζιχαντιστές βιώνουν πιο ανοιχτά την ομοφυλοφιλία τους. Ένας καθοδηγητής, αφού πέρασε ένα χρόνο στη Συρία, διέσχισε τα σύνορα με την Τουρκία και αποφάσισε να παραδοθεί. Ήρθε σε επαφή με τις γαλλικές Αρχές, οι οποίες ζήτησαν αμέσως από τις τουρκικές Αρχές να τον συλλάβουν. «Οι Τούρκοι τον συνέλαβαν ενώ γύριζε τα γκέι μπαρ της Κωνσταντινούπολης και μας είπαν ότι προφανώς είχαμε κάνει λάθος» λέει ένα μέλος των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών. «Ιδρώσαμε να τους πείσουμε ότι ήταν αυτός».
«Οι κρίσεις ταυτότητας που οδηγούν στη ριζοσπαστικοποίηση είναι πολλών ειδών» καταλήγει ένας Γάλλος ειδικός. «Η θρησκεία αποτελεί μια μετουσίωση: Παντρεύεσαι τον Θεό».