Ημέρα σιωπής η σημερινή για τους δύο μονομάχους Φρανσουά Φιγιόν και Αλέ Ζιπέ, παραμονή της αυριανής ετυμηγορίας για την εκλογή του εκπρόσωπου της δεξιάς και του κέντρου στις προεδρικές εκλογές του Μαΐου.
Οι χθεσινοβραδινές συγκεντρώσεις, στη Νανσί για τον Ζιπέ, στο Παρίσι για τον Φιγιόν, ήταν η τελευταία ευκαιρία και για τους δύο να διευκρινίσουν ή να υπογραμμίσουν προτεραιότητες ή διαφορές των προγραμμάτων τους.
Ως σίγουρο φαβορί των προκριματικών εκλογών, ο Φ. Φιγιόν προτίμησε να δώσει στη χθεσινή του ομιλία τόνους προεδρικούς, στέλνοντας τα πυρά του στον Φρανσουά Ολάντ. Τον παρομοίασε με τον πρώην Πρόεδρο της Γαλλίας Πολ Ντεσανέλ που εξελέγη θριαμβευτικά επί Τρίτης Δημοκρατίας τον Ιανουάριο του 1920 νικώντας τον Ζωρζ Κλεμανσώ (τον λεγόμενο Τίγρη), αλλά υποχρεώθηκε να παραιτηθεί λόγω «ψυχικών διαταραχών», ύστερα από μια δραματική πτώση από το τρένο στο οποίο επέβαινε, περιστατικό για το οποίο διακωμωδήθηκε ιδιαίτερα.
« Ο Ολάντ είναι ένας Πολ Ντεσανέλ, που εδώ και πέντε χρόνια, πέφτει κάθε εβδομάδα από το τρένο, αλλά ατάραχος και χαμογελαστός ξανανεβαίνει στο μικρό του βαγόνι» δήλωσε ο Φ. Φιγιόν.
Αντίθετα ο Αλέν Ζιπέ προτίμησε να επιμείνει στην αντιπαράθεση των προγραμμάτων, υπογραμμίζοντας τις παγίδες των προτάσεων του αντιπάλου του.
Υπερασπίσθηκε πάνω απ΄όλα το γαλλικό μοντέλο της κοινωνικής ασφάλισης ενάντια «στη δημαγωγία Φιγιόν κατά της λειτουργίας του δημόσιου τομέα» όπως είπε.
Παραθέτουμε τις σημαντικότερες διάφορες σε τομείς που θα μπορούσαν να επηρεάσουν έως την τελευταία στιγμή την επιλογή των εκλογέων:
Καθώς το έλλειμμα της κοινωνικής ασφάλισης, η λεγόμενη «τρύπα», κυμαίνεται στα 3,4 δισ. ευρώ, ο Φρανσουά Φιγιόν σκοπεύει στην εκ βάθρων αναδιοργάνωσή της:
«Θα πρέπει να εστιάσουμε τη δημόσια ασφάλιση κοινωνικής αλληλεγγύης, μόνο στις σοβαρές και μακράς διάρκειας ασθένειες
αφήνοντας τη φροντίδα για τις υπόλοιπες ασθένειες στην ιδιωτική ασφάλιση», υποστήριξε, προκαλώντας άμεσα φόβους για «αμερικανοποίηση» ενός κοινωνικού συστήματος για το οποίο είναι ιδιαίτερα περήφανοι οι Γάλλοι.
Με δημοψήφισμα θα ζητήσει επίσης να ενταχθεί στο Σύνταγμα η ισότητα των κοινωνικών συστημάτων όλων των κλάδων.
Ο Αλέν Ζιπέ κατηγορεί τον αντίπαλό του ότι θέλει να αγγίξει τα ποσοστά επιστροφής για τις ιατρικές δαπάνες, πράγμα που αποτελεί «βαθιά διαφορά» ανάμεσά τους.
« Δεν θα αγγίξω το ποσοστό επιστροφής στους πολίτες για τις ιατρικές τους δαπάνες (75%), που έχει ήδη μειωθεί κατά τα προηγούμενα χρόνια» δήλωσε.
Για το θέμα αυτό βρήκε την ευκαιρία να παρέμβει με τουίτ και η υπουργός Υγείας Μαρισόλ Τουρέν δηλώνοντας:
«Μελέτησα το πρόγραμμα υγείας Φιγιόν και υπολόγισα ότι κατά μέσον όρο, θα αναλογούν στο κάθε νοικοκυριό 3.200 ευρώ ετησίως, για δαπάνες υγείας».
Στον φάκελο «υγεία» εμπλέκεται και η μείωση θέσεων απασχόλησης στα νοσοκομεία, που ο Φιγιόν θέλει να καλύψει με αύξηση του 35ωρου σε 39 ώρες «διαπραγματεύσιμες» την εβδομάδα.
Η διαφορά με τον Ζιπέ, παρ΄ότι και αυτός επιθυμεί να δοθεί ένα τέλος στο 35ωρο, είναι ότι κάθε επιπλέον ώρα εργασίας θα πρέπει να αμείβεται, ενώ δεν έχει ουδόλως διευκρινισθεί από τον Φιγιόν.
Το θέμα των αμβλώσεων πήρε ιδιαίτερη έκταση ύστερα από τις παλινδρομήσεις του Φρανσουά Φιγιόν για το εάν είναι ή όχι «θεμελιώδες δικαίωμα» των γυναικών.
Παρ’ ότι στο τελευταίο του βιβλίο ο Φιγιόν αναγνώριζε ως «θεμελιώδες δικαίωμα» το δικαίωμα στην άμβλωση, με την ευκαιρία συγκέντρωσης των οπαδών του το καλοκαίρι διευκρίνισε ότι εκείνο που ήθελε να πει είναι ότι πρόκειται για ένα δικαίωμα που έχουν κατακτήσει οι γυναίκες το οποίο δεν μπορεί να αναιρεθεί. Ο ίδιος όμως δεδομένου ότι είναι πιστός καθολικός «δεν μπορεί να εγκρίνει την άμβλωση».
Επανειλημμένα ο Αλεν Ζιπέ ζήτησε χωρίς αποτέλεσμα διευκρινίσεις για τη θέση του αυτή.
Η στρατηγική αυτή είχε για τον Φιγιόν την υποστήριξη των πιστών καθολικών «ζηλωτών» και των οργανώσεων που είχαν κατέβει στους δρόμους κατά του νόμου «Γάμος για όλους» (ομοφυλόφιλους), προς μεγάλη ικανοποίηση των συντηρητικών ψηφοφόρων του.
Το θέμα όμως όξυνε τις ανησυχίες της αριστεράς και έντυπα όπως η Λιμπερασιόν δεν δίστασαν να αναρωτηθούν κατά πόσο τα λόμπι των καθολικών «επιλέγουν τον μελλοντικό πρόεδρο» και να δώσουν το περίγραμμα της Γαλλίας με ένα κομποσκοίνι και τίτλο: «Βοήθεια ο Ιησούς ξανάρχεται!»
Ο Αλέν Ζιπέ δεν έκανε ιδιαίτερη προσπάθεια για να προσελκύσει τους καθολικούς εκλογείς και δεν επέμεινε στις «χριστιανικές ρίζες» της Γαλλίας:
« Είναι σίγουρο ότι η χώρα μας έχει χριστιανικές ρίζες δεν αποτελούν όμως αποκλειστικότητα» δήλωσε.
Το άνοιγμα του Φ. Φιγιόν στον Πούτιν και στη Ρωσία, αποτελεί μια ουσιαστική διαφορά με τον Αλέν Ζιπέ.
«Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που ένας Ρώσος ηγέτης διαλέγει τον υποψήφιο του στη χώρα μας» ειρωνεύθηκε ο Α. Ζιπέ, ύστερα από τα κολακευτικά σχόλια του Β. Πούτιν περί «μεγάλου επαγγελματία» και «σκληρού διαπραγματευτή» για τον Φιγιόν.
Για τη Συρία πάντως ο Φιγιόν πιστεύει ότι θα πρέπει να γίνουν συζητήσεις με όλους και με τη Ρωσία, χωρίς αυτό να σημαίνει «ότι αλλάζει οτιδήποτε στην εταιρική σχέση με τις ΗΠΑ» δήλωσε.
Η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία παραμένει πάντως η πιο μεγάλη διαφορά για τους δύο: ο Φιγιόν είναι υπέρ της άρσης των κυρώσεων κατά της Μόσχας, ενώ ο Ζιπέ εμμένει στην παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου από τη Ρωσία.
«Να ξαναγραφούν τα βιβλία της ιστορίας που διδάσκονται στα σχολεία» είναι μια σημαντική πρόκληση στο πρόγραμμα Φιγιόν, που έχει προκαλέσει αντιδράσεις από την πλευρά των εκπαιδευτικών. Καταγγέλλει ότι έχουν γραφτεί από «ιδεολόγους» με κατευθυνόμενες υποκειμενικές επιλογές και ζητά να ξαναγραφούν από ακαδημαϊκούς.
Ο Ζιπέ διαφοροποιεί τη θέση του δηλώνοντας ότι γι’ αυτόν η Ιστορία «δεν είναι μια διήγηση ή ένα μυθιστόρημα, είναι μια επιστήμη και η συγγραφή της θα πρέπει να ανατεθεί στους επιστήμονες».
Ο Φ. Φιγιόν λέει ξεκάθαρα «όχι» σε μια «πολυπολιτισμική κοινωνία και όχι στον κοινοτισμό».
Έδωσε μια ιδιαίτερα εξαπλουστευμένη εικόνα παρομοιάζοντας τον φιλοξενούμενο σε ένα σπίτι όπου από ευγένεια δεν θα πρέπει να επιδιώξει να πάρει την εξουσία.
Παρ’ ότι και ο Αλέν Ζιπέ είναι κατά του κοινοτισμού, δεν έχασε ευκαιρία να επαναλάβει το σύνθημά του για μια «ευτυχή ταυτότητα» για τη Γαλλία, «όπου η διαφορετικότητα είναι πλούτος και δύναμη, φθάνει να μην οδηγήσει στον κοινοτισμό».