Οι επιστήμονες ήξεραν ότι κάτι μεγάλο στο σύμπαν (ο λεγόμενος «μεγάλος ελκυστής») τραβά τον γαλαξία μας προς το μέρος του. Τώρα, ανακάλυψαν επίσης ότι κάτι άλλο (ο μεγάλος «απωθητής») σπρώχνει το γαλαξία μας μακριά του. Έτσι, ο γαλαξίας μας βρίσκεται σε μια…διπολική διαταραχή, σε μια σχέση αγάπης και μίσους, καθώς κάτι ισχυρό τον έλκει και τον απωθεί ταυτόχρονα.
Ο «απωθητής» είναι μια μεγάλη άγνωστη έως τώρα περιοχή του σύμπαντος με πολύ μικρή πυκνότητα γαλαξιών και άστρων, μια σχεδόν νεκρή κοσμική ζώνη, σε απόσταση περίπου μισού διεσκετομμυρίου ετών φωτός, σύμφωνα με τους ερευνητές από το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, με επικεφαλής τον καθηγητή κοσμολογίας Γιεχούντα Χόφμαν του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας “Nature Astronomy”.
Ο «απωθητής» βρίσκεται αντιδιαμετρικά από τον «ελκυστή», σε απόσταση 180 μοιρών, πίσω από τον γαλαξία μας. Ο μυστηριώδης «απωθητής» απωθεί μακριά του όχι μόνο τον γαλαξία μας, αλλά και τους γειτονικούς γαλαξίες (τη λεγόμενη «Τοπική Ομάδα Γαλαξιών»). Κανείς δεν ξέρει ακόμη ποιά μπορεί να είναι η εξήγηση του φαινομένου.
Ως «μεγάλος ελκυστής» θεωρήθηκε αρχικά μια πυκνή περιοχή του σύμπαντος σε απόσταση 150 εκατομμυρίων φωτός από τον γαλαξία μας. Όμως στη συνέχεια οι αστρονόμοι εντόπισαν έναν ακόμη πιο μακρινό και ισχυρό «ελκυστή» (τη «συγκέντρωση γαλαξιών Σάπλεϊ) σε απόσταση 750 εκατ. ετών φωτός.
Μετά από όλα αυτά, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, παρόλο που δεν το νιώθουμε, βρισκόμαστε σε μια αέναη τρελή κίνηση. Η Γη κινείται γύρω από τον άξονά της με ταχύτητα περίπου 1.600 χιλιομέτρων την ώρα, ενώ περιφέρεται πέριξ του Ήλιου με ταχύτητα περίπου 100.000 χιλιομέτρων την ώρα. Με τη σειρά του, ο Ήλιος κινείται γύρω από το κέντρο του γαλαξία μας με ταχύτητα περίπου 850.000 χιλιομέτρων την ώρα, ενώ ο γαλαξίας μας κινείται με την ασύλληπτη ταχύτητα των περίπου δύο εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα (630 χλμ. το δευτερόλεπτο).
Τα πιο μακρινά και ισχυρά blazars στο σύμπαν
Το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων-γάμα Fermi της NASA ανακάλυψε πέντε από τα πιο μακρινά και ισχυρά blazars, ένα είδος γαλαξιών που εκπέμπουν πανίσχυρες ακτίνες-γάμα λόγω των τεράστιων μαύρων που διαθέτουν στο κέντρο τους.
Tο φως από το πιο μακρινό blazar άρχισε το ταξίδι του, όταν το σύμπαν ήταν μόλις 1,4 δισεκατομμυρίων ετών και η μαύρη τρύπα του είναι μια από τις μεγαλύτερες που έχουν βρεθεί ποτέ.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστρονόμο Ρουπές Ότζα της NASA, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής “The Astrophysical Journal Letters”. Τα blazars αποτελούν περίπου τις μισές πηγές ακτίνων-γάμα που έχει ανακαλύψει το τηλεσκόπιο Fermi μέχρι σήμερα.
Οι ισχυρές αυτές εκπομπές ακτίνων-γάμα πιστεύεται ότι δημιουργούνται, όταν ύλη θερμαίνεται και διασπάται, καθώς πέφτει μέσα σε μια γιγάντια μαύρη τρύπα, με μάζα εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη του Ήλιου. Τα blazars φωτίζουν έντονα το σύμπαν με την ακτινοβολία τους.