Αυτό και αν είναι εξέλιξη. Από τον Ντόναλντ Ντακ στον Σεραφείμ Πειραιώς. Ο Λυκούργος Μαρκούδης έχει αφήσει εδώ και πολλά χρόνια τα παραμύθια της Disney και είναι στο τιμόνι του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Πειραϊκής Εκκλησίας. Στις 27 Ιανουαρίου έδωσε μια συνέντευξη στο κανάλι 4Ε (;) στον θεολόγο και Διδάσκαλο Δημήτρη Νατσιό. Εκεί ξεσκέπασαν όλο το βρώμικο σχέδιο του Σκρουτζ Μακ Ντακ, ε, συγνώμη, την λαθρομεταναστών όπως τους αποκαλούν να καταλάβουν την Ελλαδίτσα. Το διαμαντάκι το βρήκαμε στο Vimeo και έχει σαν περιγραφή «Συγκλονιστικές αποκαλύψεις με τεκμηριωμένη και στοιχειοθετημένη άποψη για την προδοτική προπαγάνδα των πορνοβοθροκάναλων που προάγουν το “δράμα” των “καημένων” των “προσφυγόπουλων”, από τον διευθυντή του Ραδιοφωνικού σταθμού της Πειραϊκής Εκκλησίας Λυκούργο Μαρκούδη, στην εκπομπή “Γράμματα Σπουδάματα” από το 4Ε με τον Διδάσκαλο και Θεολόγο Δημήτρη Νατσιό. Όλα όσα αποκαλύπτει ο Λυκούργος Μαρκούδης, όπως τα έζησε στην Μυτιλήνη, δείχνουν το οργανωμένο σχέδιο με το οποίο επιχειρείται η μετατροπή της Ελλάδας σε λαθροπαράδεισο…»
Εδώ, όμως σε πιο χαλαρές στιγμές.
Όπως έχει πει σε παλαιότερη συνέντευξη του στο συγκεκριμένο ραδιοσταθμό συμμετέχει από μαθητής λυκείου. «Στην Πειραϊκή Εκκλησία συμμετέχω από όταν ήμουν μαθητής της Β’ Λυκείου, κάνοντας εκεί εκπομπές. Ήταν το ραδιοφωνικό μικρόβιο αλλά και ένας χώρος που αγαπούσα και σεβόμουν πολύ. Το 2004 ο τότε Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Καλλίνικος μου πρότεινε να αναλάβω τη θέση του Διευθυντή Προγράμματος του σταθμού και παρά την αρχική μου άρνηση, τελικά αποδέχθηκα. Τον ευχαριστώ που με εμπιστεύθηκε σε μία τόσο σημαντική και υπεύθυνη θέση.» Στην ίδια συνέντευξη που πραγματοποιήθηκε το 2011 αναπολεί με χαρά στιγμές που πέρασε χωρίς τους μετανάστες να του σπάνε τα νεύρα: «Θυμάμαι τα πάντα. Οι πιο έντονες στιγμές που δεν ξεθωριάζουν καθόλου ήταν: το πρώτο γύρισμα στο στούντιο, η πρώτη μέρα που μπήκαμε στη Disneyland στο Παρίσι και η πρώτη μετάδοση στον αέρα στο Mega. Θυμάμαι ακόμα τις συζητήσεις και τα σχέδια για την εκπομπή, τα αμέτρητα ρεπορτάζ στην Ελλάδα και τον κόσμο, τα παιχνίδια που παίζαμε με τα παιδιά, τις πλάκες που κάναμε ανάμεσα στα γυρίσματα με τους συνεργάτες μας, τις αντιδράσεις του κόσμου, τις ατέλειωτες ώρες που περνούσα στο μοντάζ της εκπομπής και τα λάθη που γίνονταν εν ώρα γυρίσματος. Συχνά μου έρχονται στο νου διάφορα περιστατικά και γελάω ακόμα μόνος μου… Ίσως από τα πιο απίστευτα ήταν όταν κάποια μέρα ήμουν στο σούπερ μάρκετ για ψώνια και ήρθε ένα αγοράκι, με άγγιξε στο χέρι και φώναξε: “είναι αληθινός!”»
Και αληθινός και βουτηγμένος μέσα στη συνωμοσία.