…κι ενώ εμείς, την αποφράδα σημερινή μέρα, έχουμε την μαύρη επέτειο του πραξικοπήματος και της “χούντας των συνταγματαρχών”, μια πολυαγαπημένη ιγκουάνα γιορτάζει γενέθλια, κλείνοντας αισίως 73 έτη “άγριας” ζωής. Σημαίνει κάτι αυτό; Πολλά, καθώς η συνηθισμένη του είδους, με το ζόρι περνάει τα 20 χρόνια, κάθεται ακίνητη μέχρι τελικής πτώσεως και μακριά από τον ήλιο δεν μπορεί. Εδώ όμως μιλάμε για τον Iggy, σαύρα μοναδική, νυκτόβια, αεικίνητη, εφτάψυχη και φλογερή, που όταν κλείσει τον… αιώνα, στοίχημα βάζω πως θα είναι το ίδιο ατίθαση και ενεργή. Εμπνευσμένος από τους Iguanas, το πρώτο γκρουπ του, ο James Newell Osterberg Jr., μεταλλάχθηκε σε Iggy, προφανώς κάνοντας πλάκα στον ίδιο τον εαυτό του, μιας και το Pop που πρόσθεσε αργότερα άλλο τόσο κόντρα ερχόταν με τη δικιά του μουσική. Κι αν σύρθηκε κι αν κόπηκε κι αν έπεσε, το real wild child άλλες τόσες φορές σηκώθηκε και άστραψε και βρόντηξε εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Όσοι έχουμε γίνει, δεκαετίες τώρα, μάρτυρες των απίστευτων live του, των τρομερών stage diving, των ακροβατικών του και, στην τελική, του ίδιου του αίματός του, σε ροή κόκκινη και συνεχή από το κεφάλι ως τα πόδια, καταλαβαίνουμε τι θα πει.
Έλα όμως που και να θέλει δεν μπορεί να κάνει live αυτή τη στιγμή. Η πανδημία είναι ακόμη εκεί. Γιατί δεν ανεβαίνει μόνος, όπως τόσοι άλλοι, στη σκηνή; Πώς να το κάνει κάποιος που χρειάζεται κοινό για να αφήσει το φιδίσιο –ακόμη– κορμί του ελεύθερο να εκφραστεί; Που έχει με τους fans του επικοινωνία αμφίδρομη και μοναδική;
Ως δώρο γενεθλίων λοιπόν, the godfather of punk ανεβάζει προς το παρόν, 21 Απριλίου και μόνο, συναυλία που είχε δώσει δύο χρόνια πριν ακριβώς, στην Αυστραλία. Τέσσερα sold out ήταν αυτά, δύο από τα οποία στην περίφημη Όπερα του Σύδνεϊ. Όποιος θέλει να καταθέσει τον οβολό του (θα δοθεί στην ομάδα μουσικών και τεχνικών που τον υποστηρίζει), μπορεί να δει στην οθόνη του το δεύτερο ασύλληπτο σώου.
Αλλιώς, μπορεί να ακούσει την όμορφη παλιά διασκευή του στο «Family Affair» (των Sly and The Family Stone), με τον Bootsy Collins στο μπάσο –που κατά λάθος ξαναβρήκε στο αρχείο του, τώρα που έχει χρόνο να ψάξει– και την ανέβασε στα περσινά του γενέθλια. Ή την έμπνευσή του, τα περασμένα Χριστούγεννα, για τον «dirty little virus» που μας –και τον– ταλαιπωρεί. «Αυτός ο stopper της πορείας μου, αυτό το φοβερό πράγμα που συνέβη στη ζωή μου και τη ζωή όλων. Αν υπήρχε ακόμη “The Man of the Year” αυτός θα ήταν ο ιός», κάνει μαύρο χιούμορ και τον στολίζει με τρομπέτες -και μια μάσκα με το μούσι του!
Ή ακόμη, να παρακολουθήσει την φο-βε-ρή κουβέντα με τον φίλο του Jim Jarmousch, δυο χρόνια πριν – ο χρόνος σημασία καμιά δεν έχει. Η συνομιλία των δύο θρύλων, με αφορμή το τελευταίο, 18ο, άλμπουμ του Iggy, «Free» -και βέβαια όχι μόνο για αυτό-, έγινε στο πολιτιστικό κέντρο 92nd Street Y στη Νέα Υόρκη, στις 11 Σεπτεμβρίου του 2019. Μάλλον τάμα το έχει ο Iggy να μας κάνει εκπλήξεις σε μαύρες μέρες για να μας φτιάχνει τη διάθεση. Τι passenger θα ήταν αλλιώς…
«I am a passenger/And I ride, and I ride/I ride through the city’s backsides/I see the stars come out of the sky/Yeah, they’re bright in a hollow sky/You know it looks so good tonight…»
INFO
Πληροφορίες για το live στην Όπερα του Σύδνεϊ
https://www.facebook.com/iggypop
«Dirty Little Virus»
https://iggypop.bandcamp.com/track/dirty-little-virus
Iggy Pop and Jim Jarmusch in Conversation: On Free
https://www.youtube.com/watch?v=5bUlM_2Fqkw&t=7s
«The Passenger»